Merhaba kızlar,
Daha önce de yazdım bu konuyla alakalı hatırlayan çıkar mı bilmiyorum. 22 yaşındayım ailemle yaşıyorum. Özetle annem kıyafetimden makyajımdan süsümden püsümden nefret eder, çok kısıtlayıcı davranır. Tamam, onun istediği gibi çok sade hiç makyaj yapmayan derslerinde çok başarılı, eli her şeye yetişen ev işlerinin hepsini yapan süper düzenli biri değilim ama, öyle bir anneyi rahatsız edecek sigaram kötü alışkanlığım fevri tavırlarım yoktur. Ama beni sürekli eleştirmenin bir yolunu buluyor. Annemi çok severim onun için canımı veririm o da benim için aynı şeyleri hissediyordur ama sanki anne-kız değil de usta çırak ilişkisi gibi sürekli bir disiplin sürekli bir mesafe olur aramızda. Bir kere bile mi ağzından güzel birşey çıkmaz şu özelliğini seviyorum gurur duyuyorum demez bir insan. Seni seviyorum benim için değerlisin demez. Varsa yoksa sen şöylesin böylesin yüz karasısın.en ufak hatamı görmeyedursun. Kalp kırmaktan da hiç korkmaz çok sert despot biri. Cidden çok bunaldım sürekli eleştiri yağmuruna tutulmaktan. Ne yapmalıyım?