Arkadaşlar merhaba;
1 haziranda invaziv duktal karainom teşhisi aldım,3 temmuzda meme koruyucu cerrahisi oldum,ardındn 4 Ağustosta kemoterapiye başladım,dün 3.kemoterapimi aldım,tedavi sonrası 3 gün yıllık izin kullanıp işe başlıyorum,her kemoterapi sonrası toparlanmam gittikçe uzuyor,sadece yatmak uzanmak istyorum karanlık ve serin bir yerde.İlk 2 ay 2 haftada 1 son 3 ayda haftada 1 tedavi planım,ardından ışın vs.Bugünler geçicek mi bir gün bitti diyebilecekmiyim,çok yıprandım arkadaşlar şimdiden,evliyim çocuğum yok,tam bu yıl rahata ericem borçlarım bitti derken bu hastalık türedi başıma,yinede isyan etmiyorum ama ne bileyim iste,sigara,alkolün yok,saç boyası kullanmam,kozmetik ürünlere uzağım,sağlıklı beslenirm ama yinede buldu iste,genetik testimde negatif halbuki,uzunca bir dönem yaşadığım yoğun üzüntü ve strese bağlıyorum artık bu hastalığı.Evre 1 hastalığım lenf bezlermde tutulum yok,hücresel grade 3 bu biraz beni korkutuyor ileride nüks etme açısından.En yakın dediğim bir kaç arkadaşım dahi bu sürecinde manevi destekte bulunmadılar yeterince,doğru düzgün arayıp içten birsekilde hal hatır sormadı,akrabalarım dahi.Bizde bundan sonra ona göre davranırız artık.Yaşayan arkadaşlardan birer cümle dahi olsa moral motivasyon adına biraey duymak istiyorum çünkü ben çok yalnız hissediyorum kendimi arkadaşlar
1 haziranda invaziv duktal karainom teşhisi aldım,3 temmuzda meme koruyucu cerrahisi oldum,ardındn 4 Ağustosta kemoterapiye başladım,dün 3.kemoterapimi aldım,tedavi sonrası 3 gün yıllık izin kullanıp işe başlıyorum,her kemoterapi sonrası toparlanmam gittikçe uzuyor,sadece yatmak uzanmak istyorum karanlık ve serin bir yerde.İlk 2 ay 2 haftada 1 son 3 ayda haftada 1 tedavi planım,ardından ışın vs.Bugünler geçicek mi bir gün bitti diyebilecekmiyim,çok yıprandım arkadaşlar şimdiden,evliyim çocuğum yok,tam bu yıl rahata ericem borçlarım bitti derken bu hastalık türedi başıma,yinede isyan etmiyorum ama ne bileyim iste,sigara,alkolün yok,saç boyası kullanmam,kozmetik ürünlere uzağım,sağlıklı beslenirm ama yinede buldu iste,genetik testimde negatif halbuki,uzunca bir dönem yaşadığım yoğun üzüntü ve strese bağlıyorum artık bu hastalığı.Evre 1 hastalığım lenf bezlermde tutulum yok,hücresel grade 3 bu biraz beni korkutuyor ileride nüks etme açısından.En yakın dediğim bir kaç arkadaşım dahi bu sürecinde manevi destekte bulunmadılar yeterince,doğru düzgün arayıp içten birsekilde hal hatır sormadı,akrabalarım dahi.Bizde bundan sonra ona göre davranırız artık.Yaşayan arkadaşlardan birer cümle dahi olsa moral motivasyon adına biraey duymak istiyorum çünkü ben çok yalnız hissediyorum kendimi arkadaşlar
bak biz burdayız. hemencik yaz, sıkıldıkça konuşalım, dm at buralardayımmm... bir sürü kadınız ayol iki lafın belini kıramayacak mıyız? senden tek bir ricam var asla moralini bozma, o kıçı kırık hücre senden güçlü değilllll !!
mutlu etti yanıtınız,eksik olmayın
bu kadın ne diyor deme... çok ciddiyim... ona göre 
7 yıl boyunca çocuk yapmamız yasak,doktor söyledi,4 yıllık evliyiz kendimizi çocuk konusunda hazır hissetmedik hiç.Bakalım 7 yıl sonra hayatta olabilirsek çocuk belki düşünebilirz 
