Meltem hanım lütfen okurmusunuz?

Merhaba;
Bende bir sorun var çözemiyorum. 25 yaşındayım, annemi hiç tanımadım. Babannemin yanında büyüdüm. Birçok psikoloji kitabı okudum, yalnızdım çünkü ama mücadeleden yılmadım. zor bi hayat geçirdim, yinede kendimi şanslı saydım. Çünkü tecrübelerim olmuştu hayatın en erken zamanında. Sadece yalnızken ağladım. Şimdi benim bir ailem var, oğlum var. Grafikerlik yapıyorum. Eşim birkaç kez ölümden döndü diyebilirim. Ozamanlardan beri saplantı haline geldi bu durum. Ambulans geçerken bile korkuyorum hemen eşimi arıyorum iyimi diye. Ölümden korkuyorum. Sürekli aklımda. Kendim için değil oğlum ve eşim için. Hayatımda ilk defa böyle psikolojik durumum oldu o kadar zor şeyi atlatmama rağmen. Ama bunu aşacak gücüm yok sanırım. Kendi kendime hayaller kuruyorum. Eşimin ölümüyle oğlumun ölümüyle ilgili. Bunu durduramıyorum ve çok huzursuz oluyorum. Sizce bunu nasıl atlatabilirim? İlk defa birisinden destek istiyorum. Net ortamından bana yardımcı olabilirmisiniz bilmiyorum ama yorumunuzu bekliyorum. Teşekkürederimm...:çok üzgünüm:

Rapunzel, tüm bu zorlukları aşmış kendi başınıza aşmış olmanız elbette ki takdir-e şayan. Ama artık gelenleri işleyebilecek enerjiniz kalmamış. Bir korku bozukluğu yaşıyorsunuz. Bu konuda en doğru seçim yaşadığınız yerde muayenehanesi olan bir meslektaşıma danışmanız olacaktır. Ama illa bana danışmak istiyorsanız, www.onlineterapist.com üzerinden bana ulaşabilirsiniz.
Sağlıkla,
Dr. Meltem

rpnzl bi ara bende aynı dertten muzdariptim özellikle oğlum için sürekli bu düşünceyi taşıyor saatlerce gözyaşı döküyodum ama sonra babam ve amcamın desteğğiyle atlattım şükür aslında bu tip korkular fazla sahiplenme duygusundan geliyor nihayetinde bu düyada herşey emanet bizlere eşlerimizde yavrularımızda veren Allah elbette alacak olanda O.ama kim önce gidecek bilemeyiz benim sana söyliycam tek şey eşin ve oğllun yanındalar ve onlarla birlikte olduğun zamanın tadını çıkarmaya bak arkana dönüp baktığında bu günlerini hayatı kendime zehir etmişim diye değil ne güzel günler geçirdik hep beraber ufak sıkıntılarımda olmuştur tabiiki diyerek hatırlamakta bile zorluk çektiğin küçük sorunlar olarak kalsınlar

teşekkür ederim meltem hanım. yorumunuzu dikkate alıcam. iyi çalışmalar.

cres cent bu durum gerçekten çok kötü ve gerçekten bazen hayal kurmaya bile korkuyosun
büyüsü bozulcakmış gibi kendine bile güzel şeyler düşündürtemiyosun bu kötü. umarım bende aşarım
senin gibi. dediğin gibi oğlum kreşe gidiyor ve aklım hep onda pencere açık kalmışmıdır ya aşağı düşerse ya elinde kalemle zıplarken düşerde biyerine saplanırsa diye düşünüyorum daha neler yani...
destek olduğun için teşekkür ederim gerçekten.

Rica ederim Rapunzel, iyiliklerle,
Dr. Meltem Kavcar Sırmalı
www.onlineterapist.com