Öncelikle hikayemi uzun uzun yazacagimi belirteyim :) çünkü burdaki hikayelerin uzunlarini okumak cok hoşuma gidiyordu hamileyken :)
Bizim hikayemiz agustos 2008'de basladi..
Son regl tarihim 4 agustostu..hep 2-3 gün geri geldigi için Ramazan'in ilk günü regl olmayi bekliyordum..ama tik yoktu :)) o agir temizlikten (yurtdişindan yeni gelmiştik,evde 6 aylik pislik vardi,1 hafta boyunca temizlik yapmiştim) sonra hamile olmam imkansiz,tutunamaz diye düşündüğümden dolayi 3 gün test yapmadan bekledim..yorgunluktan gecikti herhalde diye düşünüyordum..3 eylül 2008 Ramazan'in 3.günü gidip test aldim..negatif cikcagindan emindim :)
Emin olmama ragmen öglen aldigim testi,aksam 22:45 civari ancak yapabildim heyecandan :) ilk cizgi cikti ve ben "negatif işte" dedim :) arkami dönmemle eşim "burda bi cizgi daha cikiyor" dedi :)) o an ne hissettigimi kelimelerle ifade etmem cok zor..sevinc,korku,şükür..karman cormandim..ailelerimize haber verdik telefonla..sonrada şükür namazi kildim..sevinçtenmi korkudanmi neden agladigimi bilmeden saatlerce agladim..
Ben artik hamileydim..herşey,herkes farkli geliyordu gözüme..cok farkliydi herşey aliştigimdan..
Son regl tarihime göre 6.haftamda artik doktora gitmem gerekiyordu..doktoruma ilk gittiğimde cok sevdim..tam kafama göreydi..herşeyin sebebini,mantigini anlatiyordu..
ılk keseyi gördügüm an cok güzeldi..içimde gerçekten bi melek vardi :)
Günler haftalar geçti gitti..bebegim tam 18 haftalik olmustu..o aralar nem gibi bi sividan şüphelenmeye basladim ve bunu doktoruma söyledim..herkes "aaa bende de oluyordu o nem,önemli bişey degildir" desede benim içime kurt düşmüştü,sebebini ögrenmeliydim..doktoruma söyledigimde bana turnosollu ped verdi..kagitlar kirmizidan maviye dönerse büyük ihtimalle amniyos sivisi olacagini söyledi..
Verdigi pedi 2-3 gün sonra anca kullandim..24 saat sonunda kirmizi turnosol kagitlari mor olmustu..doktoru arayip haber verdim..hemen gel dedi..bakti kagitlara ve hemen ultrasona aldi..maalesef şüphelerim gerçekti..gelen sivi amniyos sivisiydi..
Doktorum yatak istirahati verdi..wc dişinda ayaga kalkmak yasakti..evden dişari cikmadim ama sürekli yatmadimda..oturdum,bi iş yapmadim..son 3 ayimin 1.5 ayini annemde,1.5 ayinda da annem bende kaldi..annemin hakkini asla ödeyemezdim ama artik hiçten ödeyemem :) onun sayesinde bu yatak istirahatini cabuk atlattim..
Doktorum önce 24.haftayi hedef belirledi..ozamana kadar bebegimi karnimda tutmam gerekiyordu..24'e varinca hedefimiz 28 oldu..sonra 32..sonra 36..ayda bir olmasi gereken rutin kontroller benim için 10günde bir idi..
Doktora her gittiğimde ilk sorum "suyum nasil" oluyordu..cinsiyetini bile sormak aklima gelmiyordu..
34.haftaya geldigimizde doktorum "senden hiç ümidim yoktu,nerdeyse emindim bebegin düşecegine,ama dişli ciktiniz ikinizde" diye itiraf etmişti..
34.haftaya kadar bebegime hiçbişey almadim..bişey almak bir yana netten bile bebek ile ilgili hiçbişeye bakmadim..moralimi yüksek tutmaya calişiyordum..ama düşük riskimide aklimdan cikarmiyordum..bazen yenik düşüp gece boyunca agliyordum bebegimi kaybedicem diye..canim kizim o anlari hisseder "ben burdayim annem" der gibi tekmelerdi beni :)
37.haftamizda rutin doktor kontrolumuze gittik..doktorum muayne ettikten sonra "bebek için zamanin doldugunu,yeterli kiloya ulaştigini,kuvez ihtimali kalmadigini,beklemenin bi mantiginin olmadigini,normal dogumu denemek için suni sanciyla işe baslanacagini,6 saat içinde acilma olmassa sezeryana alincagimi" söyledi..
Doktorum bunlari anlatirken ben kuzu kuzu dinledim..bikaç hafta sonra olacaklari anlatiyor sandim :))) "yarin güzelce kahvaltini yap 8de yatişin yapilsin" diye cümleyi sona erdirince gözlerim yerinden firladi..şok olmustum resmen :))
21.04.2009 Sali günü hastaneye yattim..
Yatişim yapildi..önlüğümü giydirip yatirildim ve suni sanci verilmeye baslandi..bir yandan da NSTye bagliydim..6 saat boyunca sadece bir kere sancim cikti..o da hemsirenin elinde kocaman igneyi görünce
bana vuracak sandim,neyseki seruma vurdu
6 saat sonunda doktorum gelip gerekli aciklamayla sezeryana alincagimi söyledi..ben gene ne oldugunu anlamadan ameliyathaneye gittim :))) doktorum bana merhaba dedi ve uctum :)
Bebegim benden yarim saat önce cikmiş..ben odaya geldigimde komedi basladi :))
Annemi getirin bana diye aglayarak uyanmişim önce..annem ben burdayim demiş..anne bebegimi aldilar diye devam etmişim aglamaya..bebegin burda diye göstermeye calişmişlar ama acamamişim gözlerimi :)) eşim için birakti gitti beni demişim..kelime-i şehadet getiriyormusum..herkese bagiriyormusum..hemsireler üstümü değiştirirken ayip oluyor ama diye azarliyormusum :))) hangi arada kendimi geldigimi hatirlamiyorum :)
Veee mutlu sonn..bebegimi gördüm..minik kizim..melek yüzlüm..Ayse Serra'm..işte o ani kelimeyle ifade edemicem :)
Fakat 9 ayin sonunda iyi bi kazik yemiştim..bu kiz babasina benziyordu :))) (artik gün geçtikçe bana benziyor ama hihoyyyt )
Artik hayat cok baska..cok daha güzel,cok daha anlamli..
Rabbim isteyen herkese tez zamanda saglikli,salih,hayirli evlatlar nasip etsin inşaAllahhhh a.s.
Son olarak sevgili "2009 mayis anneleri"ne cok cok teşekkür ederim..canim arkadaslarim benim..sizinle bu 9 ay cok daha güzel,cok daha kolay gecti..yeri geldi endişelendik,yeri geldi güldük,yeri geldi dertleştik..ayni heyecanlari yasadik..hepinizi cok seviyorum :) a.s.
uzun yazcam diye biraz abarttim sanirim :) kusuruma bakmayin :)
Bizim hikayemiz agustos 2008'de basladi..
Son regl tarihim 4 agustostu..hep 2-3 gün geri geldigi için Ramazan'in ilk günü regl olmayi bekliyordum..ama tik yoktu :)) o agir temizlikten (yurtdişindan yeni gelmiştik,evde 6 aylik pislik vardi,1 hafta boyunca temizlik yapmiştim) sonra hamile olmam imkansiz,tutunamaz diye düşündüğümden dolayi 3 gün test yapmadan bekledim..yorgunluktan gecikti herhalde diye düşünüyordum..3 eylül 2008 Ramazan'in 3.günü gidip test aldim..negatif cikcagindan emindim :)
Emin olmama ragmen öglen aldigim testi,aksam 22:45 civari ancak yapabildim heyecandan :) ilk cizgi cikti ve ben "negatif işte" dedim :) arkami dönmemle eşim "burda bi cizgi daha cikiyor" dedi :)) o an ne hissettigimi kelimelerle ifade etmem cok zor..sevinc,korku,şükür..karman cormandim..ailelerimize haber verdik telefonla..sonrada şükür namazi kildim..sevinçtenmi korkudanmi neden agladigimi bilmeden saatlerce agladim..
Ben artik hamileydim..herşey,herkes farkli geliyordu gözüme..cok farkliydi herşey aliştigimdan..
Son regl tarihime göre 6.haftamda artik doktora gitmem gerekiyordu..doktoruma ilk gittiğimde cok sevdim..tam kafama göreydi..herşeyin sebebini,mantigini anlatiyordu..
ılk keseyi gördügüm an cok güzeldi..içimde gerçekten bi melek vardi :)
Günler haftalar geçti gitti..bebegim tam 18 haftalik olmustu..o aralar nem gibi bi sividan şüphelenmeye basladim ve bunu doktoruma söyledim..herkes "aaa bende de oluyordu o nem,önemli bişey degildir" desede benim içime kurt düşmüştü,sebebini ögrenmeliydim..doktoruma söyledigimde bana turnosollu ped verdi..kagitlar kirmizidan maviye dönerse büyük ihtimalle amniyos sivisi olacagini söyledi..
Verdigi pedi 2-3 gün sonra anca kullandim..24 saat sonunda kirmizi turnosol kagitlari mor olmustu..doktoru arayip haber verdim..hemen gel dedi..bakti kagitlara ve hemen ultrasona aldi..maalesef şüphelerim gerçekti..gelen sivi amniyos sivisiydi..
Doktorum yatak istirahati verdi..wc dişinda ayaga kalkmak yasakti..evden dişari cikmadim ama sürekli yatmadimda..oturdum,bi iş yapmadim..son 3 ayimin 1.5 ayini annemde,1.5 ayinda da annem bende kaldi..annemin hakkini asla ödeyemezdim ama artik hiçten ödeyemem :) onun sayesinde bu yatak istirahatini cabuk atlattim..
Doktorum önce 24.haftayi hedef belirledi..ozamana kadar bebegimi karnimda tutmam gerekiyordu..24'e varinca hedefimiz 28 oldu..sonra 32..sonra 36..ayda bir olmasi gereken rutin kontroller benim için 10günde bir idi..
Doktora her gittiğimde ilk sorum "suyum nasil" oluyordu..cinsiyetini bile sormak aklima gelmiyordu..
34.haftaya geldigimizde doktorum "senden hiç ümidim yoktu,nerdeyse emindim bebegin düşecegine,ama dişli ciktiniz ikinizde" diye itiraf etmişti..
34.haftaya kadar bebegime hiçbişey almadim..bişey almak bir yana netten bile bebek ile ilgili hiçbişeye bakmadim..moralimi yüksek tutmaya calişiyordum..ama düşük riskimide aklimdan cikarmiyordum..bazen yenik düşüp gece boyunca agliyordum bebegimi kaybedicem diye..canim kizim o anlari hisseder "ben burdayim annem" der gibi tekmelerdi beni :)
37.haftamizda rutin doktor kontrolumuze gittik..doktorum muayne ettikten sonra "bebek için zamanin doldugunu,yeterli kiloya ulaştigini,kuvez ihtimali kalmadigini,beklemenin bi mantiginin olmadigini,normal dogumu denemek için suni sanciyla işe baslanacagini,6 saat içinde acilma olmassa sezeryana alincagimi" söyledi..
Doktorum bunlari anlatirken ben kuzu kuzu dinledim..bikaç hafta sonra olacaklari anlatiyor sandim :))) "yarin güzelce kahvaltini yap 8de yatişin yapilsin" diye cümleyi sona erdirince gözlerim yerinden firladi..şok olmustum resmen :))
21.04.2009 Sali günü hastaneye yattim..
Yatişim yapildi..önlüğümü giydirip yatirildim ve suni sanci verilmeye baslandi..bir yandan da NSTye bagliydim..6 saat boyunca sadece bir kere sancim cikti..o da hemsirenin elinde kocaman igneyi görünce
bana vuracak sandim,neyseki seruma vurdu 6 saat sonunda doktorum gelip gerekli aciklamayla sezeryana alincagimi söyledi..ben gene ne oldugunu anlamadan ameliyathaneye gittim :))) doktorum bana merhaba dedi ve uctum :)
Bebegim benden yarim saat önce cikmiş..ben odaya geldigimde komedi basladi :))
Annemi getirin bana diye aglayarak uyanmişim önce..annem ben burdayim demiş..anne bebegimi aldilar diye devam etmişim aglamaya..bebegin burda diye göstermeye calişmişlar ama acamamişim gözlerimi :)) eşim için birakti gitti beni demişim..kelime-i şehadet getiriyormusum..herkese bagiriyormusum..hemsireler üstümü değiştirirken ayip oluyor ama diye azarliyormusum :))) hangi arada kendimi geldigimi hatirlamiyorum :)
Veee mutlu sonn..bebegimi gördüm..minik kizim..melek yüzlüm..Ayse Serra'm..işte o ani kelimeyle ifade edemicem :)
Fakat 9 ayin sonunda iyi bi kazik yemiştim..bu kiz babasina benziyordu :))) (artik gün geçtikçe bana benziyor ama hihoyyyt )
Artik hayat cok baska..cok daha güzel,cok daha anlamli..
Rabbim isteyen herkese tez zamanda saglikli,salih,hayirli evlatlar nasip etsin inşaAllahhhh a.s.
Son olarak sevgili "2009 mayis anneleri"ne cok cok teşekkür ederim..canim arkadaslarim benim..sizinle bu 9 ay cok daha güzel,cok daha kolay gecti..yeri geldi endişelendik,yeri geldi güldük,yeri geldi dertleştik..ayni heyecanlari yasadik..hepinizi cok seviyorum :) a.s.
uzun yazcam diye biraz abarttim sanirim :) kusuruma bakmayin :)
