- 21 Temmuz 2017
- 2
- 8
- 1
- 35
Derindir …. Yaralar kimseye söylenmez söylense cevap bulunamaz merhem olunamaz bazı şeylere duygusallık başa bela :) kimi göstermez o içindeki kırmızı yanaklı umut dolu hayata bakan gözleri masmavi gökyüzündeki bembeyaz bulutlara bakarak hayal kuran prensesi .
Der ki eskiler , : gösterme acını kimseye tam da oradan vururlar, acımaz insan zaman gelince can olur zaman gelince Azrail kimseyi suçlayamazsın hayat bu öğreneceksin burnun sürtüne sürtüne ki daha güçlü kalk düştüğün koca karanlık hengâmeden
İnsanların seni anlamadığını düşünürken bir boşluk çöker içine kalbine durulursun akışına bırakmak diyorlar şimdileri .. :) belki de öyledir yalnızlıktan korkar insan önceleri sanır ki çaresiz çok şükür derman kalbinin taaaa içinde düşünemezsin ama öyle yaa işte
Nasıl ki acı var mutlulukta var her gözyaşı arkasından gelecek mutluluk içinmiş, nasıl her gecenin bir sabahı varmış, işte her derdin dermanı var öylesi sonsuz kudret sahibinden armağan bize
İçimde bir tuhaflık var ne olduğunu bilemediğim garip bir sakinlik belki yorulmuşumdur artık hayatla olan kavgamdan, mücadelemden, dibe battığım yerde bırakmışımdır elimdeki feneri, göremiyorumdur önümü, duyamıyorumdur sesleri belki de siz duyamıyorsunuz içimdeki çığlığı. Hala içindeki o küçük kıza inanan ben bırakmışımdır belki uçurtmanın peşinde koşmayı…
Der ki eskiler , : gösterme acını kimseye tam da oradan vururlar, acımaz insan zaman gelince can olur zaman gelince Azrail kimseyi suçlayamazsın hayat bu öğreneceksin burnun sürtüne sürtüne ki daha güçlü kalk düştüğün koca karanlık hengâmeden
İnsanların seni anlamadığını düşünürken bir boşluk çöker içine kalbine durulursun akışına bırakmak diyorlar şimdileri .. :) belki de öyledir yalnızlıktan korkar insan önceleri sanır ki çaresiz çok şükür derman kalbinin taaaa içinde düşünemezsin ama öyle yaa işte
Nasıl ki acı var mutlulukta var her gözyaşı arkasından gelecek mutluluk içinmiş, nasıl her gecenin bir sabahı varmış, işte her derdin dermanı var öylesi sonsuz kudret sahibinden armağan bize
İçimde bir tuhaflık var ne olduğunu bilemediğim garip bir sakinlik belki yorulmuşumdur artık hayatla olan kavgamdan, mücadelemden, dibe battığım yerde bırakmışımdır elimdeki feneri, göremiyorumdur önümü, duyamıyorumdur sesleri belki de siz duyamıyorsunuz içimdeki çığlığı. Hala içindeki o küçük kıza inanan ben bırakmışımdır belki uçurtmanın peşinde koşmayı…
