5 yıldır uzaktan süren bir ilişkim vardı. Ben onun ailesiyle tanıştım o benim ailemle tanıştı. Evlenecektik özellikle kendisi isterdi. Üniversiteyi terk etti ama okuduğu yerde işe girdi. Baya da iyi kazanmaya başladı. Ben de öğretmenim atanmayı bekliyordum. Bana " ya gel burada özelde çalış ya da atan ilişki biterse biter" dedi. Ben anlam veremedim. Kafam çok karıştı. Benim hayalim sen gel dedim gelemem dedi. İlişkimiz o sırada bozuldu. Her neyse ben atandığım şehre gelmeden önce onun yanına gittim. Gittiğimde ağladı, sevgimden şüphe etme dedi, aşkım vb dedi, tam unutmaya çalışıyordum niye geldin tekrar kötü oldum dedi, bir sene sonra evlenelim dedi. Ben yanından gittim 2 gün sonra "seni sevmiyorum umutlanma boşuna" dedi. Her gün aradım niye böyle yapıyorsun yoksa hayatında biri mi var dedim hayır yok dedi. Tam bir ay sonra tesadüfen kızın fotoğrafına kalp koyduğunu gördüm. Ve meğer ben onun yanına gittiğimde bile hayatındaymış kız. Hatta ilişkimizdeyken de hayatındaymış. Herkese " ben ona atanma demiştim" diyormuş. Bu süreçte tabi çok ağladım acı çektim çekiyorum. "neden bana umut verdin" diyorum. Ben umut vermedim sana diyor. Sonra zaten "aşık oldum onu çok seviyorum ve evleneceğim kız bu kız" dedi. Geçen gün haberi de geldi evleneceklerine dair. Çok mutlularmış zaten ailesi de öyle söyledi. Ailesinin de fotoğrafını gördüm tanıştılar kızla. Ben böyle bir acımasızlık görmedim. Umut verdi yarı yolda bıraktı aşık oldum dedi gitti. Benzer süreci yaşayan var mı aranızda? 
hatırlama!
