- 28 Temmuz 2016
- 97
- 29
- 18
Bugüne kadar yapmaktan asla gurur duymadığım değer yargılarının çok dışında toplum tarafından dışlanmama bile sebep olabilecek büyük hatalar yaptım. O zamanlar bunları yaparken keyif alıyordum ileri de yine alabilirim. Ama öte yandan bunlardan utanç duyan pişmanlıklar yaşayan bir yanım da var. Kısacası 2 kişiliğe bölünmüş gibiyim ama asıl sorun burada başlıyor. Malesef gittiğim psikologlarda daha ana konuya giremeden masum hatalarımı dahi anlatırken şaşkın dehşete düşmüş bir ifade gördüm. Sanki karşımdaki psikolog değilde katı değer normlarıyla yetişmiş bir aile babası vardı ve beni hayretle dinliyor ayıplıyor gibilerdi... Bu sebeple hiç bir psikoloğa dürüst olamadan asıl sorunumu anlatamadan o tuhaf bakışlarından rahatsız olup odayı terk ettim hep. Sizinde başınıza geldimi bunlar psikoloji eğitimi almış kişiler nasıl bu kadar bağnaz olabiliyor ya da hep benmi böylelerine denk geldim. Kendilerini ahlaksızca olaylara tamamen kapatmış gibiler ve biz sorunlarımızı anlatamadan nasıl çözüm bulabileceğiz bilmiyorum... Tek bekledikleri hayattan keyif almıyorum mutsuzum dememiz ve ilaç yazıp yollamalarımı bu kadar basit işlemesinimi istiyorlar olayların... Benim gibi hissedenler varsa lütfen yorum yazın bu konuyu tartışalım...
Herşeyden önce bu konuşmalar tek taraflı devam ettiği sürece ve karşı taraf sizle bir iletişimde olmak yerine dehşete düşmüş gözlerle dinleyince açılmak o kadarda kolay olmuyor....
