manolya'n boynunu coktan eğdi...

seni sevmek bu kadar güzelmiydi,kalbimde actığın yer bu kadar derinmiydi,bana civcivim deyişin benim için bu kadar değerlimiydi..
senmişsin beni hayata döndüren.içimi titreten,umuda bağlayan,yaşamı sevdiren,hayaller kurduran.
ayrıldık,
şimdi sarılıyorum yastığıma,sarılıyorum anılara,sarılıyorum hayallerime ..çünkü elimde bi tek onlar kaldı ,senin kadar gercek senin kadar sıcak olmasalarda..
şimdi nerlerdeyim biliyormusun sevgili,ışıksız bi odada, kör bi kuyunun dibinde yada uçsuz bucaksız bi okyanusun ortasında,kavrulan bi çölde ,yada ateşlerde..
geceleri hiç sevmezdim bilirdin zaten,ama şimdi kabuslarım var gecelerimdee.çok kez sıçradım yatağımdan bana seslenişinle,telefonumun caldığını zannederek.
zifiri karanlıkta bile görüyordum yüzünü,hiç terketmedin odamı sımsıkı yumsamda gözlerimi..
şimdi napıyormuyumm? ağlıyorum sevgili ..yastığımın dili olsada anlatsa sana ne kadar ıslandığını,ona nasıl sarıldığımı,hıçkırıklarımı..
ben sensiz olmayı başaramıorum sevgili ,bu kararı alırken bu kaderi secerken bilemedim okadar gücüm yokmuş aslında dayanabilcek kadar.
şimdi ise dönemiyorum sana bi yemin yüzünden.cok kez döndü elim telefonumdan ama yapamadım..
işte böyle sevgili, hasret kaldığım kokunu,burnumun sızısını,içimin acısını, yalnızlığımı,gözyaşlarımı,bütün hayallerimi yanıma alarak cıktım yolculuğuma,ne kadar yol alırım bilemiyorum.
bildiğim tek sey manolyan boynunu coktan büktü sensiz sevgili , kokusu coktan bitti tükendi bile."solarsan biterim" demiştin ya sevgili,seviniyorum biliomuusun cünkü solduğumu yokolusumu kuruduğumu hiç göremiceksinn ..
seni öyle sevmişimki sevgili,herzaman sol yanımda kalacaksın seni untmak asla mümkün olmayacak bana.
bana verdiğin tüm mutluluklar ve tüm bıraktığın acılar için teşekkürlerr