Hiç de kötü bir anne değilsiniz. ben sezaryen doğum ve hemen sonrasında miyom ameliyatı oldum. Yüksek tansiyonla acil doğuma aldı doktor, 3 gün yattım hastanede. Bebeğimi emziriyordum, doyduğunu sanıyorduk ama doymuyormuş. sarılık sınırdaydı. Mamaya başladık. Sonrasında bazı üzüntüler, sıcak, sancılarım, kanamam vs üst üste geldi, Çok denedim ama sütüm gelmedi, artmadı. Ben de emzirmeyi hiç sevemedim ne yalan söyleyeyim. Sadece bebeğim rahatlasın, bana alışsın diye emzirmeyi deniyordum. Ama olmayınca olmuyor. Şimdi 11 aya yaklaştı. 4. aydan itibaren her şeyden azar azar tattırmaya başladım, şu an sofrada hemen hemen bizim yediğimiz her şeyi yiyor ve bünyesi de gayet sağlam. Doğum kilosu haftasına göre çok düşüktü ancak 5. aydan itibaren ayının ilerisindeydi hem boyu hem kilosu. Bir gün parkta beslerken yaşlı bir adam geldi yanıma, mama mı veriyorsun, yazık değil mi dedi. Benim torunum 9 yaşında hala emiyor dedi. Şaşkınlıktan mı üzüntüden mi o gün o adama cevap veremedim ya içimde kaldı. Parkın ortasında oturup ağlamıştım. Hadsiz, densiz insan o kadar çok ki, kimseye dert anlatmakla uğraşmayın sakın. Bebeğinize bol bol sarılın, beraber uyuyun, kucağınıza alın, onunla konuşun, gözlerinin içine bakın.