o odalara kapanıp dünyayla bağlantıyı kesmek nedir çok iyi bilirim.kızım 2,5 aylıkken başladı bu sorun,14 aylık oldu hala aynı.tek bir gün bile düzelmedi malesef.gezmede,sokakta annesini emen ya da biberonuyla sütün içen bbekler görünce hala ve hala içim sızlıyor.çünkü ben bu 14 aylık süreyi hep kızımın karnını doyurabilmeye adadım.sana ne söylesem boş...gitmediğim doktor kalmadı,hiçbir sorunu yok...huyu böyle.ek gıda da çözüm olmadı.çok şükür artık doyurabiliyorum karnını ama nasıl??kimenin olmadığı,tv v bol oyuncaklı bir oda.her kaşık için önüne ilgisini çekebilecek bir nesne koyuyorum,onabakarken bir kaşık kakalamaya çalışıyorum.o arada tvye bakıyor,o zaman yediriyorum.sosyal hayat eskisine göre daha iyi olsa da hala normal insanlar(bebekli) gibi değil. evde karnını doyuruyorum,ateş alır gibi giydiriyorum(zaten hazırlanma nerdeyse bir saat sürüyor) dışarı çıkıyoruz,2 saat dolaş koştur koştur eve gel.eğer uzun üreli kalmamız gerekiyorsa(anneanne,babanne) mama sandalyemizi sırtımıa bağlıyoruz(başka bir şekile sabi durup yemiyor) reklam kayıtlı flaşımız hep yanımızda,gittiğimiz evde abuk sabuk şeyler topluyoruz vitrinlerden,küçük hanımın ilgisini dağıtıp yedirmeye çalışıyorum.herkes manyak olduğumu sanıyor,ben ne çektim kimse bilmiyor.kızım toplu bir bebek,o yüzden inanmıyor kimse.ama işin iç yüzü öyle değil.bugün gece yedirdiğimle öğleden sonra 2.30 a kadar durdu,durdu ya annesi de yiyemedi tek lokma...
Allah yardımcın olsun,inşallah sizinki geçicidir.