canım hamile kadınların bazılarında görülebilen bir durum yaşadıkların bebeğinin üzerine çok fazla düşmemelisin unutma ne kadar üzerine düşersen o kadar problem çıkar
ilk aylarda ailenin sürekli yanında olmasına alışmışsın ve yanlız kalınca biraz fazla bunlamışsın anladığım kadarıyla
kendininde ayrı bir birey olduğunu unutmamanı öneririm şuanda daha güçlü daha bakımlı olman gerekli bence kendinle barışık ol biraz zaman ayır sosyal faaliyetler yaratmaya çalış kendine
kadınlar anne olduktan sonra bocalama dönemine giriyorlar ve kendilerini bırakıyorlar oysa güçlü olmak gerek çünkü hayat daha yeni başlıyor
umarım herşey gönlünce olur canım kafana takmamaya çalış nasıl mutlu hissediyorsan öyle davran sevgilerrrr[/QUOT
Teşekkür ederim cnm,Allah sanada bebeğini sağsalim kucağına almayı nasip etsin.
Annelik hem çok gzl hemde çok zor birşeymiş bunu anladım ben.
canım hamile kadınların bazılarında görülebilen bir durum yaşadıkların bebeğinin üzerine çok fazla düşmemelisin unutma ne kadar üzerine düşersen o kadar problem çıkar
ilk aylarda ailenin sürekli yanında olmasına alışmışsın ve yanlız kalınca biraz fazla bunlamışsın anladığım kadarıyla
kendininde ayrı bir birey olduğunu unutmamanı öneririm şuanda daha güçlü daha bakımlı olman gerekli bence kendinle barışık ol biraz zaman ayır sosyal faaliyetler yaratmaya çalış kendine
kadınlar anne olduktan sonra bocalama dönemine giriyorlar ve kendilerini bırakıyorlar oysa güçlü olmak gerek çünkü hayat daha yeni başlıyor
umarım herşey gönlünce olur canım kafana takmamaya çalış nasıl mutlu hissediyorsan öyle davran sevgilerrrr[/QUOT
Teşekkür ederim cnm,Allah sanada bebeğini sağsalim kucağına almayı nasip etsin.
Annelik hem çok gzl hemde çok zor birşeymiş bunu anladım ben.
canım bende teşekkür ederim annelik hem zor hemde dünyanın en güzel duygusudur bence bu anların tadını çıkartmaya bak kendinlede ilgilen bebeğinlede eşinlede yani eşit bir dağılım yap sadece dünyanın merkezini bebişin yapma inan kendinle barışık olduktan sonra herşeyin üstesinden gelirsin
sevgilerrrrrrrrrrrr:1hug:
Arkadaşlar,
Son günlerde kendimi psikolojik açıdan oldukça gergin,özgüvensiz,gelgit halinde hissediyorum.Sebeplerine gelince;
Bebeğim doğduğu ilk 1,5 ay annem sürekli bizdeydi ve evde hiç yalnız kalmadım.Ardından ben anneme geçtim ve 1 ay öyle kaldım.Sonra kayınvalidemler geldi ve evimne geri döndüm yine yanlız kalmadım,onlar gidince yine anneme gittik ve yine yanlız değildim.1 hafta önce evime döndük ve 1 haftadır yanlızım acaip bir korku,panik içindeyim.Buna birde gayet uyumlu ve gece uykusu düzenli olan bebeğimin huysuzluğu ve gece eskisi gibi uyumaması eklenince iyice bunalır oldum.Çocuğu bir an olsun yanlız bırakmak istemiyorum,korkuyorum aman bişi olur biri eve girer kaçırır vs diye..Sabah kalkıyorum mesai gibi başındayım,arada net.e giriyorum çarçabuk yemek pişiriyorum ve kalan zamanım onunla.Akşaö 8 de yatıyor ama sonra sürekli uyanıyor,kendime hiç vakit ayıramıyorum belki olması gereken bu anne olunca kendine vakit ayıramamak ama ben son 1 haftaya kadar hep birileri ile olduğum için bebeğimle başbaşa ilk kez kaldım neredeyse.
Birde bunlara aldığım kiloların bunalımı eklenince hepten sinirleniyorum.
Eşim eski halimi bile kilolu buluyordu ki buna birde 10 kg eklendi siz düşünün artık.Kendisi beni kırmamak adına hayır sen hep güzelsin desede bir kadın erkeğin onu beğenmediğini anlayabiliyor..
Oooof offf.
Bazen öyle bunalıyorum ki,evde olmak zaten apayrı bir mevzu,hareketli bir hayatım vardı hep.
Okul-iş-gezmek üçgeninden oluşan.
Evde sadece hamileyken kaldım ve bu süreçtede sık sık gezerdik.
Şimdi bide eve kapandık,çocuğa bişi olcak diye dışarı pek çıkmıyoruz ve çıksakda stresli geçiyo aman huysuzlanmasın aman acıktımı uykusumu geldi diye.
Arkadaşlar sizler ne durumdasınız?
Yoksa ben 5 ay sonra lıhısalık sendromunamı giriyorum
Biraz relax ol bence herşeyin en mükemmeli olsun diye bi çaba harcayıp kendini çok yıpratma canım dediğin gibi akışına bırakmak en iyisi olan olur olamayanda olacağı zamanı bekler
Ben artık inanıyorum ki sakınan göze çöp batıyo Ecrin'i gözümün önünden ayırmıyorum 2 dak bıraktım yataktan düştü ve bunu ben yaptım nasıl yaptım halen aklım almıyo sonra onun canı acımasın die aşı olurken bile şebeklik yapıyorum şimdi kum döküo ne yapabilirim elimden ne gelir hiç bişe biraz rahatlat kendini yoksa erkenden yaşlancan canım benim
Arkadaşlar,
Son günlerde kendimi psikolojik açıdan oldukça gergin,özgüvensiz,gelgit halinde hissediyorum.Sebeplerine gelince;
Bebeğim doğduğu ilk 1,5 ay annem sürekli bizdeydi ve evde hiç yalnız kalmadım.Ardından ben anneme geçtim ve 1 ay öyle kaldım.Sonra kayınvalidemler geldi ve evimne geri döndüm yine yanlız kalmadım,onlar gidince yine anneme gittik ve yine yanlız değildim.1 hafta önce evime döndük ve 1 haftadır yanlızım acaip bir korku,panik içindeyim.Buna birde gayet uyumlu ve gece uykusu düzenli olan bebeğimin huysuzluğu ve gece eskisi gibi uyumaması eklenince iyice bunalır oldum.Çocuğu bir an olsun yanlız bırakmak istemiyorum,korkuyorum aman bişi olur biri eve girer kaçırır vs diye..Sabah kalkıyorum mesai gibi başındayım,arada net.e giriyorum çarçabuk yemek pişiriyorum ve kalan zamanım onunla.Akşaö 8 de yatıyor ama sonra sürekli uyanıyor,kendime hiç vakit ayıramıyorum belki olması gereken bu anne olunca kendine vakit ayıramamak ama ben son 1 haftaya kadar hep birileri ile olduğum için bebeğimle başbaşa ilk kez kaldım neredeyse.
Birde bunlara aldığım kiloların bunalımı eklenince hepten sinirleniyorum.
Eşim eski halimi bile kilolu buluyordu ki buna birde 10 kg eklendi siz düşünün artık.Kendisi beni kırmamak adına hayır sen hep güzelsin desede bir kadın erkeğin onu beğenmediğini anlayabiliyor..
Oooof offf.
Bazen öyle bunalıyorum ki,evde olmak zaten apayrı bir mevzu,hareketli bir hayatım vardı hep.
Okul-iş-gezmek üçgeninden oluşan.
Evde sadece hamileyken kaldım ve bu süreçtede sık sık gezerdik.
Şimdi bide eve kapandık,çocuğa bişi olcak diye dışarı pek çıkmıyoruz ve çıksakda stresli geçiyo aman huysuzlanmasın aman acıktımı uykusumu geldi diye.
Arkadaşlar sizler ne durumdasınız?
Yoksa ben 5 ay sonra lıhısalık sendromunamı giriyorum