- 2 Kasım 2007
- 399
- 0
Arkadaşlar,
Son günlerde kendimi psikolojik açıdan oldukça gergin,özgüvensiz,gelgit halinde hissediyorum.Sebeplerine gelince;
Bebeğim doğduğu ilk 1,5 ay annem sürekli bizdeydi ve evde hiç yalnız kalmadım.Ardından ben anneme geçtim ve 1 ay öyle kaldım.Sonra kayınvalidemler geldi ve evimne geri döndüm yine yanlız kalmadım,onlar gidince yine anneme gittik ve yine yanlız değildim.1 hafta önce evime döndük ve 1 haftadır yanlızım acaip bir korku,panik içindeyim.Buna birde gayet uyumlu ve gece uykusu düzenli olan bebeğimin huysuzluğu ve gece eskisi gibi uyumaması eklenince iyice bunalır oldum.Çocuğu bir an olsun yanlız bırakmak istemiyorum,korkuyorum aman bişi olur biri eve girer kaçırır vs diye..Sabah kalkıyorum mesai gibi başındayım,arada net.e giriyorum çarçabuk yemek pişiriyorum ve kalan zamanım onunla.Akşaö 8 de yatıyor ama sonra sürekli uyanıyor,kendime hiç vakit ayıramıyorum belki olması gereken bu anne olunca kendine vakit ayıramamak ama ben son 1 haftaya kadar hep birileri ile olduğum için bebeğimle başbaşa ilk kez kaldım neredeyse.
Birde bunlara aldığım kiloların bunalımı eklenince hepten sinirleniyorum.
Eşim eski halimi bile kilolu buluyordu ki buna birde 10 kg eklendi siz düşünün artık.Kendisi beni kırmamak adına hayır sen hep güzelsin desede bir kadın erkeğin onu beğenmediğini anlayabiliyor..
Oooof offf.
Bazen öyle bunalıyorum ki,evde olmak zaten apayrı bir mevzu,hareketli bir hayatım vardı hep.
Okul-iş-gezmek üçgeninden oluşan.
Evde sadece hamileyken kaldım ve bu süreçtede sık sık gezerdik.
Şimdi bide eve kapandık,çocuğa bişi olcak diye dışarı pek çıkmıyoruz ve çıksakda stresli geçiyo aman huysuzlanmasın aman acıktımı uykusumu geldi diye.
Arkadaşlar sizler ne durumdasınız?
Yoksa ben 5 ay sonra lıhısalık sendromunamı giriyorum
Son günlerde kendimi psikolojik açıdan oldukça gergin,özgüvensiz,gelgit halinde hissediyorum.Sebeplerine gelince;
Bebeğim doğduğu ilk 1,5 ay annem sürekli bizdeydi ve evde hiç yalnız kalmadım.Ardından ben anneme geçtim ve 1 ay öyle kaldım.Sonra kayınvalidemler geldi ve evimne geri döndüm yine yanlız kalmadım,onlar gidince yine anneme gittik ve yine yanlız değildim.1 hafta önce evime döndük ve 1 haftadır yanlızım acaip bir korku,panik içindeyim.Buna birde gayet uyumlu ve gece uykusu düzenli olan bebeğimin huysuzluğu ve gece eskisi gibi uyumaması eklenince iyice bunalır oldum.Çocuğu bir an olsun yanlız bırakmak istemiyorum,korkuyorum aman bişi olur biri eve girer kaçırır vs diye..Sabah kalkıyorum mesai gibi başındayım,arada net.e giriyorum çarçabuk yemek pişiriyorum ve kalan zamanım onunla.Akşaö 8 de yatıyor ama sonra sürekli uyanıyor,kendime hiç vakit ayıramıyorum belki olması gereken bu anne olunca kendine vakit ayıramamak ama ben son 1 haftaya kadar hep birileri ile olduğum için bebeğimle başbaşa ilk kez kaldım neredeyse.
Birde bunlara aldığım kiloların bunalımı eklenince hepten sinirleniyorum.
Eşim eski halimi bile kilolu buluyordu ki buna birde 10 kg eklendi siz düşünün artık.Kendisi beni kırmamak adına hayır sen hep güzelsin desede bir kadın erkeğin onu beğenmediğini anlayabiliyor..
Oooof offf.
Bazen öyle bunalıyorum ki,evde olmak zaten apayrı bir mevzu,hareketli bir hayatım vardı hep.
Okul-iş-gezmek üçgeninden oluşan.
Evde sadece hamileyken kaldım ve bu süreçtede sık sık gezerdik.
Şimdi bide eve kapandık,çocuğa bişi olcak diye dışarı pek çıkmıyoruz ve çıksakda stresli geçiyo aman huysuzlanmasın aman acıktımı uykusumu geldi diye.
Arkadaşlar sizler ne durumdasınız?
Yoksa ben 5 ay sonra lıhısalık sendromunamı giriyorum
mutlu olmaya bak 
