Merhaba herkese ben daha önce çok konu açtım depresyonla ilgili,yine depresyondayım ama bu defa çok berbat hissediyorum,sanki zaman geçmiyor ve benliğimi yitirmiş gibiyim,hayat bana çok uzun geliyor tek düşüncem bu ve yaşamak istemiyorum,inanın büyük ızdırap içindeyim neden böyle oldum bilmiyorum,bu düşünce depresyondan mı kaynaklanıyor geçici bir durum mu acaba çünkü böyle yaşayamam,ilaç kullanıyorum ama etki etmiyor,bu arada normalde Almanya’da yaşıyorum ama Tr geldim annemin ve babamın yanında kalıyorum iki aydır burdayım 24 Aralık’ta dönücem ama Almanya’yı hiç sevmiyorum 10 yaşında oğlum var o olmasa hiç dönmem,bu halimin kronikleşmesinden korkuyorum her saniye ölüyorum yaşama hevesim yok,ne olur umut verin hep böyle kalırmıyım?ilaçlar genelde çok geç etki ediyor bana geçen sene iyileşmem 6 ay sürmüştü 1 sene iyiydim ama tekrar girdim yaşamak ağır geliyor ve ömür boyu böyle hissedeceğim diye düşünüyorum
kendimden korkar oldum ne hafıza ne yaşama sevinci bıraktı bende bu lanet hastalık,bacaklarım çözülüyor güçsüzlükten,kendimden kurtulmak istiyorum uyuyup bir daha bu dünyayı görmek istemiyorum 
güçlü olmaya çalıştıkça daha çok batıyorum,ne olur bir şeyler yazın geçecek mi?
kendimden korkar oldum ne hafıza ne yaşama sevinci bıraktı bende bu lanet hastalık,bacaklarım çözülüyor güçsüzlükten,kendimden kurtulmak istiyorum uyuyup bir daha bu dünyayı görmek istemiyorum güçlü olmaya çalıştıkça daha çok batıyorum,ne olur bir şeyler yazın geçecek mi?
