Lohusa depresyonu

A

asdfghjkl987asdfghjkl

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
14 Ocak 2024
37
7
1
23
29 günlük lohusayim bebeğime hala ısınamadım bazen çok seviyorum vicdan azabı çekiyorum ama ağlayınca ödüm kopuyo elim ayağım titriyor kalbim sürekli bi hızlı hızlı atıyor uyuyamıyorum hiç Bir şekilde bebek uyusa da gündüzleri uyuyamiyorum düşünmekten uykum hafiftir zaten uyanırım ama korktuğum kafama taktiğim şey uykunun bölünecek olması bebeğimi çok seviyorum ama bebeğimden bakımından korkuyorjm resmen çok ağır atlatıyorum cidden nasıl alisicsm kafayı yicek gibi oluyorum yemek yiyemiyorum hayata atılamiyorum delircek gibiyim lütfen yardımcı olun
 
Tarihe göre sırala Oylara göre sırala
Themiscan a katılıyorum. Ben de yeni doğum yaptım, kendi evimdeyim. Kız kardeşim, annem, eşim ve annem olmadığı zaman kv destek oluyor. Hava nasıl olursa olsun hemen hemen her gün dışarı çıkıyorum bebeğimle. Bana da çok iyi geliyor. Geceleri kız kardeşim beni dinlendiriyor, uyuyorum. Bebekle o ilgileniyor, emzirme zamanı getiriyor. Doğumdan itibaren yemeğimi, evin temizliğini, her şeyi onlar yapıyor. Ben yalnızca bebekle ilgileniyorum. Bu şekilde bir lohusalık bile beni zorluyor. Gün içinde muhakkak dinlenmeye çalışın, uyuyamazsaniz bile bebeğiniz uyuduğunda siz de çekilin odaya uzanın. Bedeniniz dinlensin en azından. Lohusasiniz, kendinizle ilgilenin. Kendinizi yormayın, ev işi vs asla uğraşmayın. Yiyin, için, dinlenin, gün içinde kendinize zaman ayırmaya çalışın. Bebeğiniz ve sizin için çok güzel zamanlar diliyorum, en kısa zamanda umarım kendinizi daha iyi hissetmeye başlarsınız.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
İnsAllah öyle olur vallahi çok zorlaniyoum dua edin bana hayatımın en zor noktalarj
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Normal 40 çıkana kadar diken ustundesin geçecek bugünler canım sabır gerek hepimiz bu yollardan geçtik
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
asdfghjkl987asdfghjkl .!.:
Eğer gerçekten öyle ise çok iyi olur bir aydır bünye olarak kafama takmaktsn harap oldum
Genişletmek için tıkla...
Bende öyleydim geceleri sürekli bakardım nefes alıyor mu diye ama zamanla geçiyor dikkat etmen gerekenlere dikkat et gece bide şöyle düşün rabbimin koruyamadigini kimse koruyamaz ne kadar tedirgin olursan ol
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
temmuzlu26 .!.:
Bende öyleydim geceleri sürekli bakardım nefes alıyor mu diye ama zamanla geçiyor dikkat etmen gerekenlere dikkat et gece bide şöyle düşün rabbimin koruyamadigini kimse koruyamaz ne kadar tedirgin olursan ol
Genişletmek için tıkla...
Hayır benimki farklı bişey bana bebeğin bakımı ağır geliyo kaldıramıyorum bebek uyandi uyanacak diye düşünmekten de uyuyamiuorum
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
asdfghjkl987asdfghjkl .!.:
Hayır benimki farklı bişey bana bebeğin bakımı ağır geliyo kaldıramıyorum bebek uyandi uyanacak diye düşünmekten de uyuyamiuorum
Genişletmek için tıkla...
İlk başta bebeği benimseyemiyoruz hatta eşime bile sormuştum bebeği benimsediğini ben benimseyemedim sanki benim değil demiş ağladığında ona zarar vermek istiyordum ben buna bakmak istemiyorum diye çok ağlamıştım
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Bnde bugün bu bebeği istemiyorum diye ağladım bir iki saatlik uykuyla duruyorum şuan o kadar yorgunum ki ve bebek uyumuyo
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Canım, çay mı seviyorsun kahve mi? Doldur termosuna, tak kulaklığını. Okumayı seviyorsan kitabını al yanına. Bebişini güzelce emzir doyur, altını sağlamca bezle. Bebeğini arabasına at en yakın parka git. Bebişin küçükmüş zaten uyur hep dışarıda. Biraz hava al, müziğini dinle, kitabını oku. Dönüşte market alışverişini yap ya da sevdiğin bir tatlıyı al kendine pastaneden. Bak göreceksin nasıl iyi gelecek. Yakınlarda sevdiğin bir dostun arkadaşın aile büyüğün varsa onu da davet et gelip laflasın seninle dışarıda hatta. O kadar iyi gelecek ki o bir saat sana. Hava soğuk da olsa bişey olmaz sıkı sıkı giyin bebişini de sar güzelce. Rüzgar olmasın yeter. Açık havada hastalık da bulaşmaz. Gün ışığı oksijen ve yürüyüş depresyonun en güzel ilacıdır. Ben de çok yakında aynı süreçlerden geçtim, doktorumun bu tavsiyesi hayatımı kurtardı. On günlükten beri her gün çıkıyorum bebeğimle dışarı. Şimdi üç buçuk aylık oldu. Sağlıkla huzurla büyüt canım geçecek merak etme sana bir gülmeye tepki vermeye başlasın bak. Çok güzel olacak her şey
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Teşekkürler Allah razı olsun ben geceleri bebek uyutmadigi için gündüz de kafama bebek uyanacak da uykum bölünecek diye psikolojik olarak takmaktan uyuyamıyorum bu yüzden bitkin düşüyorum bence uykusuzluk beni daha çok sıkıntıya sokuyor halim kalmadığı için ama işte kafama takmayim diyince de olmuyo hele ben hastalık derecesinde birşeyleri takan biriyim insallah duzelirim çok yoruldum çünkü
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Takmaz olur musun canım şu an senin bütün hormonların değişti sana emanet bir can var kafayı yemen çok normal yemesen şaşırırdım inan ki yalnız değilsin. Hepimiz aynı şeyleri yaşıyoruz. Yakında gece gündüzü ayırt edecek bebeğin geceleri daha güzel uyumaya başlayacak sen de biraz daha rahatlayacaksın merak etme. Ben ilk üç gün hiç uyumadım doğumdan sonra, bir hafta sonra biraz biraz uyumaya başladım. Bir ay dolduktan sonra ilk defa kesintisiz iki buçuk saat uyumuştum annem başındaydı bebeğin öyle salabildim kendimi ilk defa bir ay sonra. Kırkı çıktı dört saat uyumaya başladı bebeğim, şimdi altı saat kesintisiz uyuyor geceleri ben de uykumu alıyorum. Gündüz uykusunu ben de hiç beceremedim yani seni anlıyorum insan psikolojik olarak uyuyamıyor ne kadar ihtiyacı olsa da. Bebeğini şimdiden rutinlere alıştır anlamaz deme. Akşamları aynı saatte yıka yarım kundak yap al koynuna emzir karanlıkta ninni söyle. Sabah oldu mu perdeleri aç güneş görsün bol bol konuş günaydın bebeğim de dışarıyı göster. İnan ki o da alışacak hem dışarı çıkarsanız gazları daha rahat çıkar bol uyaran aldığı için yorulup daha kolay uyur. Bugünlerin tadını çıkar geri gelmeyecekler
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Doğru söylüyorsunuz vallahi insallah duzelirim çünkü bu şekilde hem kendime hem bebeğe faydam olmuyo bugün bebeği istemiyorum diye ağladım eşim elime veriyodu sev diye sevemiyofum sevmek istemiyordum eşim artık bebeğe zarar vereceksin diye korkuyorum dedi bu hallerinden dolayı bebek uyurken ses çıkarsa dahi tahammül edemiyorum bilmiyorum neden böyleyim kendime kızıyorum vicdanen rahatsız oluyorum ama yemin ederim ki elimde değil yoksa kim ister evladına böyle yapmak
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Ben de ilk 20 gün filan öyleydim hatta kimse inanmaz ama tam 14 gün gözüme uyku girmedi hayalle gerçeği ayırt edemiyordum bu çocuğa nasıl bakacam diye düşünmekten . Şimdi 1 ay sonra 2 yaşına girecek . Zaman çok hızlı geçti ve şunu unutma sen mükemmel bir anne olacaksın . Her şey mükemmel olsun istediğin için kendini bu kadar sıkıyorsun zaten biraz akışına bırak ilk 40 gün bebekle annenin uyum süresi zaten sonrasında bebisin biraz daha buyur ele avuca gelir sen de bu tempoya alışır gül gibi geçinir gidersiniz.
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Ay insAllah inşallah ya lütfen dua edin dualarınıza beni de katın
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Ahh kendimi gördüm ama şu ısınamadım kısmı hariç.. 35 haftalıkken bir anda doğuma alındım minicik birseydi doktorlar 1 hafta birisi uyumadan başını beklesin dedi solunumu bozulursa direk getirin diye o kişi ben oldum 1 hafta gözümü kırpmadım kırpamadım giydirirken altını alırken ayakları elimin arasından kayardı çıt diye ses gelirdi çok korkardım kırıldımı acaba diye saatlerce kolunu bacagini oynatmasını izlerdim ağladığında kalbim küt küt çarpardı aynı sizin gibi hep panikli bir şekildeydim

Hatta kıyafet getirenler olurdu hediye 3 yaş 5 yaş içimden e yuh ama derdim ben bu cocuga suan giydirecek kiyafet bulamiyoorum kucucuk birsey .. 5 yasina gelene kadar ohoo falan derdim sonra buyuk getirenlere duacı oldum öyle bir büyüyorlar ki .. şuan 6 yaşını geçti birde kızım olldu kızımı çok rahat büyüttüm oda şuan 2 yaşınna yaklaştı ama oğlumda tedavilik hale gelmiştim uyku yok sürekli panik bir hal 8 9 ay sürmüştü

Işin özü ben ettim sen etme faydası yok çünkü sana çok ihtiyacı var annesi biraz büyüsün şöylle 3 4 aylık olunca bak cok rahat edeceksiniz
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Ben de aynıydım çok zor geçirdim ve çok uzun sürdü bu annelik hüznü durumu. Kendimi bakıma muhtaç hissediyordum. Bebek var yemek yapamam bebek var hiçbişry yapamam diyodum hep. Oturma odasına tv karşısına kanepeye kendime yatak yaptım akşama kadar orda uzun otururdum bebek de pusette vs dururdu ödüm kopardı uyancak ağlıcak diye halbuki bebek bu tabi ağlıcak. Sütüm yetmicek derdi vs herşeyi stres yapardım hep ağlamaklıydım. Hamileliğim çok rahat ve mutlu geçmişti lohusalık iğrençti. Birkaç ay sürdü bu halim sonra sonra hayat normalleşmeye başladı. Şimdi instagramda bebek doğurup birkaç gün sonra normal yaşantıya başlayan, dışarı çıkan, yemek yapan bebekle beraber yaşayabilenleri gördükçe kendime kızıyorum o günleri kendime zehir etmişim bak abartacak bişey yokmuş herkes bebekli hayata uymuş falan diye ama o zamanlar hormonların esiri olunuyor.
Sana tavsiye veremem ama yeni doğum yapanların vloglarını izle. Biraz gaza gelirsin ben de yapabilirim falan dersin belki. Zor Bi süreç ama GEÇECEK. Geçmese benimki geçmezdi emin ol bir de bu yaşadığın duygular senin kötü anne olduğunu göstermez kesinlikle
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Ya o kadar rahatladım ki şuan ama bir kaç ay sürmesi debeni korkutuyor insalah benimki o kadar uzun sürmez bencidden bjr ayda bile mahfoldum bebek ne zaman büyüyecek bu büyümüyor diye gün sayıyorum resmen ya
 
Olumlu oy 0 Olumsuz oy
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…