Bende ilkinden yaşamıştım dediğiniz gibi. Çoook ta uzun sürdü açıkçası. Umarım ikincide benim de olmazBen varım. Ilk oğlum 30 haftalik dogan bir prematureydi. 32 gün kuvezde kaldi. Aldik cocugu eve cikardik, yok bende derman yok. Hayattan zevk alma yok, yalniz kalmaktan korkuyorum cocukla. Ben buna bakamaycam diyorum. Benim hayatim artik hep boyle mi gececek diyorum.. diyorum da diyorum..
Ilacsiz gecirdim. Işe geri dondugumde kendime gelmiştim esas olarak.
Gecip gidiyor, unutuluyor o gunler. Sonra bir cocuk daha yapayim diyorsunuz.. Bizim de bugun kirkimiz cikti.. 2. Kez oglum oldu. Bu ise kolik bebek. Cok zor bebek ama depresyon yok cok sukur..
Saglikla buyutun, bu gunler gecici..
Olmaz olmaz. Hic merak etmeyin. Ilkinin tecrubesizligi cok etkili bence..Bende ilkinden yaşamıştım dediğiniz gibi. Çoook ta uzun sürdü açıkçası. Umarım ikincide benim de olmaz
Sizin ne kadar sürdü bu süreçHepimiz aynı yollardan geçtik inanın. Yorgunluk uykusuzluk hayatın bir anda değişmesi bunlar insanı kötü etkiliyor bu bir gerçek. Kendinizi bırakmayın lütfen. Vitaminlerinize baktırdınız mı hiç d vit eksikliği de depresyon yapıyor. Zaten doğum sonrası zor bir süreç bir de böyle bir eksiklik varsa daha beter oluyor.
Eğer çok kötü durumdaysanız ilaç kullanın tabi öncelik sizin ruh sağlığınız ama unutmayın geçecek bu süreç emin olun.
2 ay kadar sürdü diyebilirim. Ne zamanki bebeğimin uykuları düzene girdi birbirimize alıştık o zaman rahatladım. Ama o zamana kadar bebeğimi eşime verip kendimi odayı kitleyip ağladığım çok oldu.Sizin ne kadar sürdü bu süreç
Peki kendi çaban oldu mu kendiliğinden mi azaldı rahatsızlığın2 ay kadar sürdü diyebilirim. Ne zamanki bebeğimin uykuları düzene girdi birbirimize alıştık o zaman rahatladım. Ama o zamana kadar bebeğimi eşime verip kendimi odayı kitleyip ağladığım çok oldu.
Kendi çabam da oldu tabi. İyi düşünmeye çalıştım geçecek vs diye ama daha çok zamanla azaldı diyebilirim.Peki kendi çaban oldu mu kendiliğinden mi azaldı rahatsızlığın
Emzirirken kullanılan ilaçlar var ben su an kullanıyorum cok sukur birşey olmadı bebeğime şu kelımeyı gormesem tavsiye verebilirdim ölüp kurtulsam lafı hafif bi laf değil o yüzden mutlaka ilaç kullan sen iyi olmazsan bebeğine kim bakar senin gibi kimse bakamaz once sen iyi olmalısın :) boyle dusunMerhba 36 gün önce doğum yaptım aslında hamileyken hersey çok güzeldi sabırsızlıkla bebegimin bir an önce doğmasını bekliyordum ve çok şükür sağlıkla kucağıma aldım doğumumdan 3 gün sonra başladı sorunlarim bi boşluğa düştüm sanki dünya hayat yokmus gibi hiçbir şeyden tat almiyordum boğuluyordum nefes bile alamiyordum yalnız kalmaktan korkuyorum hep kötü düşünceler var di beynimde çocuğuma odaklanamiyorum bakasım gelmiyor bazen düzelir gibi oluyorum bi süre sonra yine ayni şeyler halsizlik vesaire kabus gibi oldu hayatım ve hala devam ediyor cok yoruldum artık ölüp kurtulasim geliyor bazen doktor ilaç tedavisi diyor bende emzirdigim için kabul etmedim ama böylede dayanamiyorum böyle olup tedavi olup bebeğini mamayla büyüten var mı yâda tedavi olmadan iyileşen varmı acaba...
Emzirirken kullanılan ilaçlar var ben su an kullanıyorum cok sukur birşey olmadı bebeğime şu kelımeyı gormesem tavsiye verebilirdim ölüp kurtulsam lafı hafif bi laf değil o yüzden mutlaka ilaç kullan sen iyi olmazsan bebeğine kim bakar senin gibi kimse bakamaz once sen iyi olmalısın :) boyle dusps
Psikiatri doktorunuz mu verdi ilacı ve etkisini gördünüz mü?Emzirirken kullanılan ilaçlar var ben su an kullanıyorum cok sukur birşey olmadı bebeğime şu kelımeyı gormesem tavsiye verebilirdim ölüp kurtulsam lafı hafif bi laf değil o yüzden mutlaka ilaç kullan sen iyi olmazsan bebeğine kim bakar senin gibi kimse bakamaz once sen iyi olmalısın :) boyle dusun
O kadar iyi anliyorum ki kendimi gordum biran sizde ama bu surecin gecici oldugunu unutmayin. Eski duzeninizde gelecek yeni planlarda yapacaksiniz hayata dair ama sunu unutmayin anne sutude alsa buyuyo cocuk mamada burada oncelik sizsiniz siz kendinizi toparlayin cunku bebegin duan en cok ihtiyaci olan sizsinizMerhba 36 gün önce doğum yaptım aslında hamileyken hersey çok güzeldi sabırsızlıkla bebegimin bir an önce doğmasını bekliyordum ve çok şükür sağlıkla kucağıma aldım doğumumdan 3 gün sonra başladı sorunlarim bi boşluğa düştüm sanki dünya hayat yokmus gibi hiçbir şeyden tat almiyordum boğuluyordum nefes bile alamiyordum yalnız kalmaktan korkuyorum hep kötü düşünceler var di beynimde çocuğuma odaklanamiyorum bakasım gelmiyor bazen düzelir gibi oluyorum bi süre sonra yine ayni şeyler halsizlik vesaire kabus gibi oldu hayatım ve hala devam ediyor cok yoruldum artık ölüp kurtulasim geliyor bazen doktor ilaç tedavisi diyor bende emzirdigim için kabul etmedim ama böylede dayanamiyorum böyle olup tedavi olup bebeğini mamayla büyüten var mı yâda tedavi olmadan iyileşen varmı acaba...
Evet bi citoles verdi bide zestat zestat sadece iştah açmak için ama baş cıkamıyorum bu gn citolese baslıcam 5 mg verdi bi zararı yokmuş süte %2 geçiyormus kar zarar diye bakıldıgında kullanmak daha karlı cunku anne iyi olmalıki bebeğine bakabilsin..Psikiatri doktorunuz mu verdi ilacı ve etkisini gördünüz mü?
Resmen kendimi gördüm suan oglum 2.5 yasinda hepsi geçti çok şükür benim 3 ay sürmüştü çok zordu o 3 ay hep üzülürdüm başkalarının çocuklarını bukadar severken neden kendi çocuğuma böyle oldum diye karanlık bi kuyuya düşmüşüm sanki cikamicak gibiydim gozyasimin akmadığı gün yoktu eşimide ıstemiyodum oğlumu çok sevemiyodum ama annelik içgüdüsüyle hep koruyodum etrafimdakilere bu durum garip geliyo herkez anlayışla karşıladı ama anlamadıklarını biliyodum 3 aydan sonra hepsi geçmeye başladı yeniden doğmuş gibi oldum oğluma aşık olmaya başladım şükürler olsun inanın hepsi geciyo gecmiycek gibi oluyo ama geciyo emin olun sizinkide geçicek en kısa zamanda atlatırsınız umarımMerhba 36 gün önce doğum yaptım aslında hamileyken hersey çok güzeldi sabırsızlıkla bebegimin bir an önce doğmasını bekliyordum ve çok şükür sağlıkla kucağıma aldım doğumumdan 3 gün sonra başladı sorunlarim bi boşluğa düştüm sanki dünya hayat yokmus gibi hiçbir şeyden tat almiyordum boğuluyordum nefes bile alamiyordum yalnız kalmaktan korkuyorum hep kötü düşünceler var di beynimde çocuğuma odaklanamiyorum bakasım gelmiyor bazen düzelir gibi oluyorum bi süre sonra yine ayni şeyler halsizlik vesaire kabus gibi oldu hayatım ve hala devam ediyor cok yoruldum artık ölüp kurtulasim geliyor bazen doktor ilaç tedavisi diyor bende emzirdigim için kabul etmedim ama böylede dayanamiyorum böyle olup tedavi olup bebeğini mamayla büyüten var mı yâda tedavi olmadan iyileşen varmı acaba...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?