- 14 Ekim 2019
- 1.384
- 3.909
Merhaba herkese.
3,5 yıllık evliyim. 22 aylık ve 2,5 aylık iki çocuğum var. Evliliğimdeki tek ciddi sorun kv sorunu gerçekten fikirlere ihtiyacım var.
Kv ile başından beri anlaşamadık. Eşinden boşanmış bir insan, erkek kardeşiyle yaşıyor memlekette. Bizden uzakta yani benim ailem de öyle. Her neyse dediğim gibi anlaşamadık çünkü ben başında ona karşı inanılmaz özenli ve nazik olmama rağmen bildiğiniz mahalle karısı üslubu ile yaklaştı bana. Nefret etti "oğluşunu" elinden aldığım için kendi zihniyetine göre. Oğluna ciddi anlamda kafayı takıktı ve eşimi sürekli kıskandı. 60 yaşında kadın o kadar komik hareketler yaptı ki inanamazsınız. Benden nefret ediyor başından beri ben de ondan nefret ediyorum artık.
En alakasız yerden bile bana saldırıp hakaret vs etti. Her bize geldiğinde. Onun yüzünden iki kere boşanma aşamasına geldik eşimle (ikinci çocuk plansız oldu). Boşanmak isteyen benim bu arada eşim asla istemedi tabi biliyor onda bu anne olduğu müddetçe başkasıyla da evlense huzur bulamayacağını. Kadınla kavgalarımızda hiç susmadım alttan almadım ben de melek değilim yani ama saldıran hep o oldu ben sadece cevabını verdim her seferinde. Açıkçası tüm bu olanlarda en çok eşimi suçluyorum çünkü o gerektiği gibi tavır koysaydı baştan ne bu kadar yüz göz olurduk ne de evliliğimiz bozulurdu. O hep arada kaldı kendince, annesinin zor bir insan olduğunu farkında ve söylüyor ama ona göre ben idare edip yapıcı olmalıyım. Yani sırf yaşı büyük diye bütün edepsizliklere susmalıyım ama ben böyle biri değilim kesinlikle kabul etmiyorum böyle bir şeyi.
Bunları genel tabloyu anlayın diye anlattım. Şimdi bu kadar anlaşamadığımız kadın sürekli benim evime gelmek istiyor. Çünkü yüzsüzün önde gideni. Oğlunun da evi evet gelebilir ama sık sık gider misiniz siz böyle bir ilişkiniz olsa gelinnizle? Eylülde mesela görümcem bizim olduğumuz şehirde evlendi onun düğünü için geldi bizde kaldı yine kavga ettik bana "defol git pislik benim oğlumun seninle ne işi var!" dedi. Bir de ikinci çocuğuma hamileydim o zaman "ikinciyi de kendini garantiye almak için yaptın." dedi. Sorsanız torunlarına ölüyor, yersen :) eşim de buna inanıyor. Sonra üç ay sonra yani doğumum oldu doğuma geldi kızında kaldı ama bende de 9 gün kaldı o lafları ettikten sonra. Ben odamdan çıkmadım zaten hep odamda oturup bebeğimle ilgilendim. Büyük kızımla vakit geçirdi o genelde.
Kadından ciddi anlamda nefret ediyorum nefretim kesinlikle geçmiyor. Neyse aralık sonu gelmişti bize ve ocağın başında gitti. Geçen gün görüntülü konuşurlarken duydum "gelirim belki yine bu aralar" diyor. Çıldırmamak elde değil! Yahu istemiyorum seni evimde anlamıyor musun? Tamam hiç gelmesin demiyorum ama yeni gittin ya yeni, ne kadar yapışkan bir kadın yahu kafayı yiyicem. Öyle deyince de gelme diyemiyorlar eşim de görümcem de haliyle.
Ne yapmalıyım abartıyor muyum sizce? Oğlu da haftada bir evde sadece bütün gün bu kadınla aynı evde durmaktan nefret ediyorum boğuluyorum gerçekten. Eşime şart sunmayı düşünüyorum ya biz müsait olduğumuzda anneni davet edelim o zamanlar gelsin kafasına göre zırt pırt gelmesin ya da ayrılalım demeyi düşünüyorum artık iki küçük çocuğa rağmen. O kadar huzursuzum yani ne dersiniz?
3,5 yıllık evliyim. 22 aylık ve 2,5 aylık iki çocuğum var. Evliliğimdeki tek ciddi sorun kv sorunu gerçekten fikirlere ihtiyacım var.
Kv ile başından beri anlaşamadık. Eşinden boşanmış bir insan, erkek kardeşiyle yaşıyor memlekette. Bizden uzakta yani benim ailem de öyle. Her neyse dediğim gibi anlaşamadık çünkü ben başında ona karşı inanılmaz özenli ve nazik olmama rağmen bildiğiniz mahalle karısı üslubu ile yaklaştı bana. Nefret etti "oğluşunu" elinden aldığım için kendi zihniyetine göre. Oğluna ciddi anlamda kafayı takıktı ve eşimi sürekli kıskandı. 60 yaşında kadın o kadar komik hareketler yaptı ki inanamazsınız. Benden nefret ediyor başından beri ben de ondan nefret ediyorum artık.
En alakasız yerden bile bana saldırıp hakaret vs etti. Her bize geldiğinde. Onun yüzünden iki kere boşanma aşamasına geldik eşimle (ikinci çocuk plansız oldu). Boşanmak isteyen benim bu arada eşim asla istemedi tabi biliyor onda bu anne olduğu müddetçe başkasıyla da evlense huzur bulamayacağını. Kadınla kavgalarımızda hiç susmadım alttan almadım ben de melek değilim yani ama saldıran hep o oldu ben sadece cevabını verdim her seferinde. Açıkçası tüm bu olanlarda en çok eşimi suçluyorum çünkü o gerektiği gibi tavır koysaydı baştan ne bu kadar yüz göz olurduk ne de evliliğimiz bozulurdu. O hep arada kaldı kendince, annesinin zor bir insan olduğunu farkında ve söylüyor ama ona göre ben idare edip yapıcı olmalıyım. Yani sırf yaşı büyük diye bütün edepsizliklere susmalıyım ama ben böyle biri değilim kesinlikle kabul etmiyorum böyle bir şeyi.
Bunları genel tabloyu anlayın diye anlattım. Şimdi bu kadar anlaşamadığımız kadın sürekli benim evime gelmek istiyor. Çünkü yüzsüzün önde gideni. Oğlunun da evi evet gelebilir ama sık sık gider misiniz siz böyle bir ilişkiniz olsa gelinnizle? Eylülde mesela görümcem bizim olduğumuz şehirde evlendi onun düğünü için geldi bizde kaldı yine kavga ettik bana "defol git pislik benim oğlumun seninle ne işi var!" dedi. Bir de ikinci çocuğuma hamileydim o zaman "ikinciyi de kendini garantiye almak için yaptın." dedi. Sorsanız torunlarına ölüyor, yersen :) eşim de buna inanıyor. Sonra üç ay sonra yani doğumum oldu doğuma geldi kızında kaldı ama bende de 9 gün kaldı o lafları ettikten sonra. Ben odamdan çıkmadım zaten hep odamda oturup bebeğimle ilgilendim. Büyük kızımla vakit geçirdi o genelde.
Kadından ciddi anlamda nefret ediyorum nefretim kesinlikle geçmiyor. Neyse aralık sonu gelmişti bize ve ocağın başında gitti. Geçen gün görüntülü konuşurlarken duydum "gelirim belki yine bu aralar" diyor. Çıldırmamak elde değil! Yahu istemiyorum seni evimde anlamıyor musun? Tamam hiç gelmesin demiyorum ama yeni gittin ya yeni, ne kadar yapışkan bir kadın yahu kafayı yiyicem. Öyle deyince de gelme diyemiyorlar eşim de görümcem de haliyle.
Ne yapmalıyım abartıyor muyum sizce? Oğlu da haftada bir evde sadece bütün gün bu kadınla aynı evde durmaktan nefret ediyorum boğuluyorum gerçekten. Eşime şart sunmayı düşünüyorum ya biz müsait olduğumuzda anneni davet edelim o zamanlar gelsin kafasına göre zırt pırt gelmesin ya da ayrılalım demeyi düşünüyorum artık iki küçük çocuğa rağmen. O kadar huzursuzum yani ne dersiniz?