Kusumuz öldü...

Merhaba Arkadaslar...Basligi nereye acacagimi bilemedim....Kusura bakmayin...Biraz duygularimi paylasmak istedim....
10 sene önce 6 haftalliken geldi kusumuz bize..ona capkin adini verdik. yavruydu ve kabinden yem yiyemiyordu...parmak ucumuzdan tane tane aliyordu agzina yemi...sonra büyüdü özgür kus kanatlandi...evin icinde pir pir ucusuyordu...muhtesem civiltisi bize huzur veriyordu...en cok sevdigi sey kafasini ve boynunu oksatmakti...gözlerini kapatir kafasini bi o yana bi bu yana cevirirdi beyimiz...yemek masamizdan eksik olmazdi kendileri :) mutlaka her yemegin tadina bakmasi gerekirdi...öyle ki bunu yapamadigi zamanlar kafesin icinde taklalar atar avazi ciktigi kadar cik cik cik öterdi....evdeki bireylerden biri hastalandiginda bunu hisseder hemen koltuk altina yumulurdu...bizden biriydi artik o, onsuz birgün olmuyordu...eve nese, huzur, kahkaha veren varlikti o....

ve ilk defa 10 sene sonra hastalandi....veteriner, yaslandigini, kalbinin zayif attigini söylediginde cok üzülmüstük...ilaclarini her 3 saatte bir veriyorduk ama onu daha fazla hayatta tutamazdik...artik yukarlarda biryerlerde ucuyordur eminim....onu hic unutmicaz..Capkinim güzel sesin gökyüzünü inletsin....

(arkadaslar sadece icimi dökmek istedim yanlis anlamayin hayvan sevgisi bi baska )....

sagol caim..ne bilim icimden herkese kusu anlatmak geliyor...sanki anlatirsam rahatliyorum yüzümde tebessüm beliriyor böyle :)
senin kusuna da allah uzun ömürler versin canim...bi sabah kalktiginda insan ölü bulunca cok fena oluyo coook

Bak bu da benim kuşum :)
Ama çok iyi bakmışsın ki o kadar yaşamış,üzülme şanslı bi kuşmuş senin gibi bi sahibi varmış...

ay canim benim ya ayni bizim capkin iste ah ah :)))

benim de mavişim vardı:) ayy o günlerimi hatırlattın bana ben daha 9 10 yaşımdayken arkadaştım onla evimizin neşesiydi kapı çalınsa susmazdı evin fertlerinden biri geldimi sevinir kafesinin kapısını zorlardı açardık evde dolanıp kendini gösterip mutlu ederdi bizi... yemek hazırlandığını hemen anlayıp kafesimden çıkarın diye çırpınmaya başlardı sofrada bizle yerdi o da hastalandı son günler yemek yemiyordu bile sonra ölüsünü bulduk kafeste çok ağlamıştım