Nereye mi?
Savaşların, yıkımların, kavganın, çıkarcılığın, haksızlıkların, olumsuzlukların olmadığı, insanların barış içinde yaşadığı, dayatmaların bulunmadığı, tüm canlıların var olma haklarına saygı duyulduğu bir dünyaya.
Belki ütopya ama kedilerin, köpeklerin el- bebek gül- bebek kabul gördüğü, doğa kıyımlarının yapılmadığı, yaban hayatın ellenmediği ,duyarsız, duygusuz insanların çoğunlukta olmadığı,
Hep kaybedenlerin tarafında bulunmanın yaşam yazgısı olmadığı,
Bir yerlere, işte böyle bir diyara kuş olup uçsam, sonra da aynı onlar gibi vakit geldiğinde sakin, gözlerden ırak bir köşede, kimselere görünmeden, dert olmadan, huzur içinde “hoşça kalın” desem..
Aklıma Orhan Veli’nin “Ömür” isimli şiirinden şu dörtlük takıldı:
“Özenle sakladığınız bir sarı lira gibi ömrünüz;
Vakit gelip sandıktan çıkardığınızda,
Bir de bakıyorsunuz ki
Tedavülden kalkmış.”
Ömürlerinizi özenle saklamayın, hayatı dolu dolu yaşayın. Yapmak istediklerinizi sürekli ertelemeyin, sahiplenmeyi düşündüğünüz sarman kediciği, boynu bükük sokak kapısında bekletmeyin. Lapa kulaklı, kırma yavru köpek, barınak telleri ardında sizin emekliliğinizi, mazeretlerinizin bitmesini beklemesin.
Zaman kıymetli, ömür kısa; bir gün bir de bakarsınız “vakti geldi” diye sandıktan çıkarttığınız yaşamınızın geri kalan kısmı çoktan “tedavülden kalkmış.”