- 17 Temmuz 2013
- 10.974
- 17.793
- 298
Merhaba arkadaşlar.
Biraz uzun oldu bu nedenle konumu okumasanız dahi sorularıma yanıt verirseniz sevinirim.
1)Mükemmeliyetçi olup bundan kurtulabilen yada bunu kendi içinde törpüleyebilen var mı ?
2)Eğer yoksa bu hastalık gibi tedavi edilebilir bir şey mi ?
3)Psikolojik destek almak veya ilaç tedavisi olmak şart mı?
4)Mükemmelliyetçilik ve bence buna bağlı bendeki sosyal fobiden kesin olarak kurtulmak mümkün mü?
Evet biliyorum araştırıpta öğrenebilirim fakat benim gibi olan var ise kendi tercübesini ilk ağızdan öğrenmek istiyorum.
Benim derdim; mükemmelliyetçilik. Son bir yıldır mükemmeliyetçi olmanın bende ortaya çıkarttığı zararları anladım.
Sürekli düşünüyorum analiz ediyorum hedefler koyuyorum kararlar alıyorum yada karalar alamıyorum çünkü bir sürü ihtimali düşünüp bataklığa saplanmış gibi kalıyorum.
Bir süre sonra bu karmaşa içersinde hedeflerimden vazgeçiyorum. Sonuç bir dünya hayal kırıklığı.
5,6 sene evvel ailevi problemler yaşadığım dönemde depresyona girdim ve tedaviye ihtiyacım varken doktora vs başvurmadım.
Ayrıca babamla problemlerimiz var. Kendisi diktatör kıvamında bir insan.
Küçüklüğümde kusursuz sessiz sakin “ot” gibi olmamızı isterdi.
Yapılan yanlış ve hatada sorgusuz sualsiz ceza veren biriydi. Bu daha çok şiddet içerikli olurdu.
Zamanlada kusursuz olmaya çalıştım. Çünkü "korku" unsuru içimde gelişti.
Uzun bir dönem bu şekilde geçti. Son 2 yıldır kendimi toparladım. Fakat kendi başıma düzeltmediğim bazı şeyler var.
1) sosyal fobi var sanırım. Bunu da genelde yanlış anlaşılma, kaybetme, rezil olma , başarısızlık korkusundan kaynaklandığını düşünüyorum. ( özellikle patron,öğretmen,müdür gibi sosyal statüsü yüksek kişilerle konuşma ve topluluk önünde sunum , mülakat vs gibi durumlar)
Örn. Korkumdan patrondan hak ettiğim zammı istemiyorum. Sınıfta hocaya soru sormak için içimde mücadele veriyorum. Sırf mülakatlarda bana soracakları sorulara doğru düzgün cevap veremeyeceğim yada kendimi ifade edemeyeceğimi düşündüğümden iş değiştirmeye korkuyorum.
İngilizcem anlama ve yazmada iyi ama konuşamıyorum. Konuşamama, takılma, yanlış kelime seçimi, rezil olma duygusu falan çıkıyor karşıma. Sırf bu yüzden yurtdışıda okuma hayalimden vazgeçtim.
Kpss a kariyer kadrolarında mülakat sınavından geçemeyeceğim korkusundan müfettişlik hayalimden vazgeçtim.
Bir sürü şeyden vazgeçtim.
2)Düşünmeden duramıyorum bu beni çok yoruyor.Bildiğiniz takıntı gibi oluyor. Örneğin yakın gelecekteki hedefim meslek değiştirmek (muhasebeden – ik ‘ya geçmek istiyorum) ve yüksek lisans yapmak.
Ama her günüm bununla geçiyor. İk’ya geçeceğim ama sosyal iletişim becerilerinin yüksek olmasını gerektiren bir meslek. Bireysel ilişkilerde hiç sorun yaşamasamda iş gereği sorun yaşacağımı düşünüyorum.
İngilizcem anlama ve yazmada süper ama konuşamıyorum çünkü yine karşıma sosyal fobi çıkıyor. Konuşamama takılma yanlış kelime seçimi rezil olma duygular çıkıyor.
En önemlisi yüksek lisans yapmak istiyorum şuan benim için herşeyden önemli ve bekleyen mülakat süreci beni ölesiye korkutuyor.
Tüm bunlar neredeyse heran her yerde aklımda ve ben bu durumu değiştirmek için ne yapacağımı bilmiyorum.
Anlıyorumki bu mükemmelliyetçilik ve sosyal fobi beni ölesiye köreltiyor. Hayatımı etkiliyor. İçimdeki öğrenme şevkini kariyer gelişimimi hedeflerimi herşeyimi mahvediyor.
Herşeyden vazgeçiyorum, kaçınıyorum.
Hepsini geçtim sırf sosyal olarak gerek aile, akraba gerek iş ortamı gerek arkadaş ortamında insanlara sinirlendiğimde yada hayır demem gereken yerde diyemediğim için kendime olan saygım azalıyor.
Benim bundan kurtulmam gerekiyor.
Ee biz ne yapalım diyorsunuz değil mi? Konunun başındaki sorularımı yanıtlarsanız sevinirim.
Biraz uzun oldu bu nedenle konumu okumasanız dahi sorularıma yanıt verirseniz sevinirim.
1)Mükemmeliyetçi olup bundan kurtulabilen yada bunu kendi içinde törpüleyebilen var mı ?
2)Eğer yoksa bu hastalık gibi tedavi edilebilir bir şey mi ?
3)Psikolojik destek almak veya ilaç tedavisi olmak şart mı?
4)Mükemmelliyetçilik ve bence buna bağlı bendeki sosyal fobiden kesin olarak kurtulmak mümkün mü?
Evet biliyorum araştırıpta öğrenebilirim fakat benim gibi olan var ise kendi tercübesini ilk ağızdan öğrenmek istiyorum.
Benim derdim; mükemmelliyetçilik. Son bir yıldır mükemmeliyetçi olmanın bende ortaya çıkarttığı zararları anladım.
Sürekli düşünüyorum analiz ediyorum hedefler koyuyorum kararlar alıyorum yada karalar alamıyorum çünkü bir sürü ihtimali düşünüp bataklığa saplanmış gibi kalıyorum.
Bir süre sonra bu karmaşa içersinde hedeflerimden vazgeçiyorum. Sonuç bir dünya hayal kırıklığı.
5,6 sene evvel ailevi problemler yaşadığım dönemde depresyona girdim ve tedaviye ihtiyacım varken doktora vs başvurmadım.
Ayrıca babamla problemlerimiz var. Kendisi diktatör kıvamında bir insan.
Küçüklüğümde kusursuz sessiz sakin “ot” gibi olmamızı isterdi.
Yapılan yanlış ve hatada sorgusuz sualsiz ceza veren biriydi. Bu daha çok şiddet içerikli olurdu.
Zamanlada kusursuz olmaya çalıştım. Çünkü "korku" unsuru içimde gelişti.
Uzun bir dönem bu şekilde geçti. Son 2 yıldır kendimi toparladım. Fakat kendi başıma düzeltmediğim bazı şeyler var.
1) sosyal fobi var sanırım. Bunu da genelde yanlış anlaşılma, kaybetme, rezil olma , başarısızlık korkusundan kaynaklandığını düşünüyorum. ( özellikle patron,öğretmen,müdür gibi sosyal statüsü yüksek kişilerle konuşma ve topluluk önünde sunum , mülakat vs gibi durumlar)
Örn. Korkumdan patrondan hak ettiğim zammı istemiyorum. Sınıfta hocaya soru sormak için içimde mücadele veriyorum. Sırf mülakatlarda bana soracakları sorulara doğru düzgün cevap veremeyeceğim yada kendimi ifade edemeyeceğimi düşündüğümden iş değiştirmeye korkuyorum.
İngilizcem anlama ve yazmada iyi ama konuşamıyorum. Konuşamama, takılma, yanlış kelime seçimi, rezil olma duygusu falan çıkıyor karşıma. Sırf bu yüzden yurtdışıda okuma hayalimden vazgeçtim.
Kpss a kariyer kadrolarında mülakat sınavından geçemeyeceğim korkusundan müfettişlik hayalimden vazgeçtim.
Bir sürü şeyden vazgeçtim.
2)Düşünmeden duramıyorum bu beni çok yoruyor.Bildiğiniz takıntı gibi oluyor. Örneğin yakın gelecekteki hedefim meslek değiştirmek (muhasebeden – ik ‘ya geçmek istiyorum) ve yüksek lisans yapmak.
Ama her günüm bununla geçiyor. İk’ya geçeceğim ama sosyal iletişim becerilerinin yüksek olmasını gerektiren bir meslek. Bireysel ilişkilerde hiç sorun yaşamasamda iş gereği sorun yaşacağımı düşünüyorum.
İngilizcem anlama ve yazmada süper ama konuşamıyorum çünkü yine karşıma sosyal fobi çıkıyor. Konuşamama takılma yanlış kelime seçimi rezil olma duygular çıkıyor.
En önemlisi yüksek lisans yapmak istiyorum şuan benim için herşeyden önemli ve bekleyen mülakat süreci beni ölesiye korkutuyor.
Tüm bunlar neredeyse heran her yerde aklımda ve ben bu durumu değiştirmek için ne yapacağımı bilmiyorum.
Anlıyorumki bu mükemmelliyetçilik ve sosyal fobi beni ölesiye köreltiyor. Hayatımı etkiliyor. İçimdeki öğrenme şevkini kariyer gelişimimi hedeflerimi herşeyimi mahvediyor.
Herşeyden vazgeçiyorum, kaçınıyorum.
Hepsini geçtim sırf sosyal olarak gerek aile, akraba gerek iş ortamı gerek arkadaş ortamında insanlara sinirlendiğimde yada hayır demem gereken yerde diyemediğim için kendime olan saygım azalıyor.
Benim bundan kurtulmam gerekiyor.
Ee biz ne yapalım diyorsunuz değil mi? Konunun başındaki sorularımı yanıtlarsanız sevinirim.
(