Küçükken nelerden korkardınız ve bu korkularınızı yenmek için neler yaptınız?

Ben bi de merakımdan you to be de otopsiyi izledim.:1shok:
İnanabiliyor musun? :1shok:
İzledikten sonra aynen şuna benziyordum----:1shok:

Zaten bi izledim var ya...Allahım zihnimi kaybediyordum kafamçokkarıştı
Boşluk duygusu içimi kaplamıştı.Neyse kurtuldum.Şimdi iyiyim.a.s



 
ben küçükken yüksekten çok korkardım,o gün bu gündür korkuyorum zaten.ben taaa 5 yaşlarındayken biz apartmanın 8.katında otururduk.bana çok yüksek gelirdi ve korkardım.bi de o sıralarda bi çocuk aşağğı düşüp ölmüştü,ben de çok etkilendim.şuan hala çok korkarım.Allahtan1.katta oturuyoruz.bir köprüden geçsem kalbim hop hop ediyo ve sağa sola bakamıyorum.bi de sanki bişiler aşağı çekiyo düşecek gibi oluyorum.:çok üzgünüm::çok üzgünüm: ayy ne biçim bi iş işte küçüklükten yerleşmiş bu bilinç altıma,kurtulabilirsen kurtul:1shok:senağlama
 
küçükken hep ölmekten korkardım,tabi bir de karanlıktan..ev kararmasın diye herkesten önce yatağa girip uyumaya çalışırdım.her gece duvardan bir canavar:bbo: alıp beni masanın üstüne koyar ve elindeki baltayla beni kesmeye çalışırdı:Roflol:tabi o zamanlar böyle gülmüyordum.canavar baltayı tam bana vuracakken hep bir çığlıkla uyanırdım .ev halkı etrafıma toplanırlardı.artık sonraları alışmışlardı sadece annem gelirdi yanıma.onlara rüyamdan hiç bahsetmezdim ama nedense.hep bir bahane uydururdum.çişim geldi,susadım filan...çocukluk işte..neyse ki korkularımdan eser kalmadı artık...
çocuklarımızı korkuyla büyütmeyelim arkadaşlar...korkularımızın sebepleri hep bize anlatılanlardan kaynaklanıyor çünkü...korkuyla değil sevgiyle:1hug:
hepinizi öpüyorum
sevgilera.s.
 
cocukluk korkularim gelip geciiciymis ,nasil ne sekilde oldu bilmiyorum...bir donem herkesin dedigi gibi karanlikti , evde yalniz kalmakti biraz daha buyuyunce helede sevdiklerin birdaha donusu olmayan yollarda yitince olumden korkar oldum kaybetmekten bilinmezden ..vs sonra ucak fobisi fakat bunun altinda yatan asil korku yine olum hemde yasinilan tum olumleri icine almasindan dusmek yanmak kirilmak heyecan..ufff simdi bile kotu oldum..

en son.. buda 2 sene once eklendi bebisimin gelecegiyle ilgili korkularrr..cunku yasadigimiz dunya pekte iyi bir yone gitmiyor..nasil tuketip yok ediyoruz dunyayi.:çok üzgünüm:
 
ben ruhlar gelcek beni yicek diye korkardim kücükken yalniz mutfaga su almaya bile gidemezdim,bu zamanla gecti.örümcek fobim vardi hemde nasil fobi!delirirdim ama bi gün bunuda yenmeye karar verdim ve minicik bi örümcek bulup onu beslemeye basladim(hos hala örümcek ne yer cözebilmis degilim ama..:))yavas yavas büyüklerini bulup baktim,kolumda gezdirdim bagira bagira.ama simdi trantula haric her türlü böcege kapim aciktir:)tarantuladanda igreniyorum tüglüya hani.birde sevdiklerimi kaybetme korkusu varki bi onu yenemedim,arada siradada uyurken sanki üzerimde akrep yada ona benzer zehirli bi böcek geziyo sanip sicramalarim var.mezarlardan korkardim artik gece yarisi yalniz bile gidebilirim onuda yendim.baskada yok:))ne kaldiki demi??
 
Anlatıcam ama güleni pataklarım:mymeka: Uzun çok uzuuun yıllar önceydi...Kemal Sunal "SÜT KARDEŞLER" filmi ile Türk Sinemamıza güzide bir katkıda bulunurken bende yıllarca sürecek bir fobinin temellerini attığından habersizdi...Evet bildiniz:GULYABANİ!!!:1shok: Yıllarca her ışık açmaya giderken karşıma çıkacağını düşünerek dokundum elektirk düğmelerine...Sonra GULYABANİ min yerini ŞEYTAN filmindeki manyak kız aldı...Bu aralar fobik dünyama yenilerini eklememek için GAREZ i seyretmiyorum:Roflol::Roflol::Roflol:
 
küçükken korktuğum şeylerin çoğunu unuttum hatırladığım bir tane var çünkü ondan hala korkuyorum:çok üzgünüm:şimşekten gök gürültüsünden çok korkarım,uyuyamam bile:çok üzgünüm:eskiden evde yalnız kalamazdım bir tek onu aşabildim artık yalnız kalabiliyorum ama kulaklarımı tıkayaraktatlicadiarzu
 
bende palyoçalardan korkarım :1shok:Bence hiç komik değiller.Özellikle stephen king'in 'O' filmini izledikten sonra:1shok:
 

evett yaa gulyabanii degilde bendee şeytan filmindekiii kızdannn o kadarr etkilen miştim kii abartmıyorum bir ayy uykularımm bölün düü onun yüüzündenn. tövbee etiim ondann sonraa korkuu filminee çokk kötüü yaa bazenn gecee yatarken aklımaa gelir de tüylerimm ülperir...
 
küçükken hiçbirşeyden korkmazdım.bahçedeki solucanları alır severdim,uyuyan eşeğin üzerine çıkar zavallı hayvanı uyandırırdım. hatta köye gittiğimizde ben bu gece ben bu gece koyunlarla yatcam diye ağlardım:roflol:ama büyüyüp hayatın gerçekleriyle yüzleşmeye başlayınca herşeyden korkar oldum.:çok üzgünüm:
 
benim en büyük korkumu 13 yaslarında filan yasadım korku filimlerini cok severdim abim korktugu icin seyretmedi kız kardesimle beraber yatmaya gittiler evimiz bahceli bir evdi bütün odalar bahceye acılırdı filimi bitirdim yatmaya geliyordum karanlıkta ortada bagıran biri ellerim ayaklarım bosaldı ama bozuntuya vermedim kız kardesime annem yer yatagı sermisti girdim iceri yerde yatıyor sandım ama beyaz bir sey gözümün önünden gecti arkasında cıglık ve carsaflı bir sey o an benim bittigim andı annemgil evde yoktu geldiklerinde hala titriyormusum o heralde beni korkuyu alıstırdı fareler dısırda hic bir seyden korkmam
 
küçükken yalnızlıktan karanlıktan ve sessiz ortamlardan çok korkardım bir odadan diğerine kendi başıma gidemez hatta afedersiniz ama wc de bile o sesiszlikte bana bir şey olacakmış gibi gelir şarkı söyler konuşursam bir şey olmazmış gibi gelirdi:roflol:iyiki çarpılmamışımtatlicadiarzuçocukluk işte hep arkamdan birinin geleceğini bana zarar vereceğini yatağımın altından biri çıkacağını düşünürdüm çok manyak bi korkum vardı arada nüksetmiyor dersem yalan olurnasıl yendiğime gelince kendi kendime verdiğim telkinlerle bir şey olmayacak bak gelen giden yok ve korktuğum şeyin üzerine giderek korkularımı yendiğimi düşünüyorum:teytey:
 
ben öğrenciliğimin tamanına yakınını yatılı okulda geçirdim yatakhanede geceleri cin peri hikayeleri çok anlatılırdı ve sabaha kadar herkes ranzaları birleştirip uyurduk korkudan, yıllarca yanlız yatamadım kuzenime çin işkencesi ederdim resmen hizmette kusur etmedim gece yanımda yatsın diye evlendik oh çektim mecbur benimle yatacak :) ama eşim askere gidince yanlız yatak bir tarafa koskoca evde yanlız kalmak zorunda kaldım gece korkudan uyuyamayınca sabah işe de gidemiyordum zamanla nasıl olduysa atlattım 8 ayda gelde atlatma ...
 
Benim zamanımda da kıllıng diye bir resimli roman vardı.Evde yalnız kaldığım zaman aklımçıkardı.Gelip bıçağı ile beni öldürecek diye!....
 
ay benim korkum çok komik aslında komşumuz vardı cemal amca ondan korkardım o gelio deyince saklancak delik arardım admı da bi görseniz dünya tatlısıydı nur içinde yatsın
 
ben gece uyurken o sessızlıkte gelen cıtırtı ve seslerden korkardım hala da korkarım
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

vajinismussuz günlere merhaba demek için....
109 110 111
Yorumlar
2K
Görüntüleme
257K
Hayalet16
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…