Küçükken nelerden korkardınız ve bu korkularınızı yenmek için neler yaptınız?

BenSergu

SATRAB
Kayıtlı Üye
3 Mart 2007
1.843
84
643
Ankara
Küçükken müzedeki hayalet çocuk korkularımın tümünü kapsamasına sebepti herşey vardı içinde karanlık,hayalet ,sesizlik,ölüm korkusu, karanlıkta arkadan usulca yaklaşmalar yani müzedeki hayaleti tek geçerim küçüklük korkularımda .
birde köy ortamında anlatılan garip cinli perili hikayeler, köyümüzün eskiden bir mezarlık olduğu ve köyün bu mezarlığın üzerine kurulduğu ile başlayan hikayelerin ardı arkası kesilmez ve her gittiğimde mutlaka bu hikayeler tekrar tekrar anlatılır ne kadar kulaklarımı tıkasamda , yalvarıp ağlasamda zevk alırlar ve anlatırlar ama bende onları sabaha kadar uyutmayarak cezayı keserim :))
ben karanlıktan doğa üstü yaratıklardan hala korkuyorum.benneyaptımki
ve bu korkularımı ne kadar üstüne gitmeye çalışsamda yenemedim belki korkularını yenen arkadaşlar vardırfisfisfis

sahi siz küçükken korkarmıydınız öcüden:1shok::1shok::1shok:
 

bende kücüklügümden bu yana kranliktan, yilandan ve örümcekten asiri korkuyorum. Tv de bile bu hayvanalara bakamiyorum. evde görsem cigligi basiyorum. Esimle hayvanat bahcesine giderken bile anlasmali gidiyorum o bölüme girmek yok diye. Esim bu korkularimin üzerine gitmemi söylüyor ama ben kafayi yerim bunlarla ugrasirsam. :a015:senağlama
 
karanlık korkumuz küçükken büyüklerimizin bizi özellikle korkutmak için söyledikleri şeylerden kaynaklanıyor bence .nasıl mı: akşam olmuş annemiz veya başka bir büyüğümüz yorgun bıkkın bizi uyutmaya çalışıyor,uyumak istemediğimizde uyu bak öcü gelir vs. diyor işte çocuk beyninde karanlığın korkulacak birşey olduğu yerleşti bile.hem biraz daha büyüdüğümüzde tüm gerilim ve korku filmlerinde en sinir bozan sahneler karanlıkta olanlardır.karanlıktan korkmayalımda ne yapalım.
 
karanlık korkumu hala yenmiş değilim.33 yaşındayım ve eşim şehir dışında olduğunda lambayı açıp tv yi açıp sabaha karşı uyuyabiliyorum.yaşamımda çok büyük bir etkisi yok belki bu yüzden yenmeye çalışmadım yada çalışmak için pek birşey yapmadım.hem karanlıkta en küçük ses bile duyulabilir oluyor.
 
birde sevdiklerimi kaybetme korkum var tabiii.unutmuşum yazmayı.ama allah sabrını veriyormuş.şimdilik düşünmemeyi yeğliyorum.ama bazen annemi,eşimi ablamı,kardeşimi,yeğenlerimi kaybetme düşüncesi geceleri aklıma geliyor.sanki kaybetmişim gibi acı çekiyorum hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
 
Benim çok ilginç ama toprağa basmaktan çok korkardım Annemde hep anlatır ayağım yere değdi mi kıyametleri koparırmışım. Yaşlı bir komşumuz da anneme kızmış bu çocuğu neden bu kadar korkutuyorsunuz die, almış beni kuma yatırmış ağlamaktan mosmor olmuşum. Ama kadının yaptığı işe yaradı ve bir daha beni kumların içinden çıkaramadılar:dance::Roflol:
 
Bende herkes gibi karanlıktan korkardım hatta ablamla yataklarımız karşılıklıydı ben uyumadan önce biraz yanında yatardım sonra uyumama yakın kendi yatağıma geçerdim ama nasıl geçmek arada iki adımlık mesafe var ama ben ablamın elini tutardım ve yorganı üstüme çekene kadar da elimi bırakma diye sıkı sıkı tembihlerdim :)) ve çok garip bir korkum daha vardı şimdi bile hatırlarım şu bildiğiniz tavşan şeklinde balonlar vardı hala var mı onlardan bilemem ama ödüm kopardı.Evde girmemi yasakladıkları yere o balonu koyarlardı bende kokudan yaklaşamazdım.Şimdi ne karanlıktan ne de balondan korkum yok naniknanik ama hala üstüm açık yatamam bı sıcaklarda bile mutlaka üstümü örtmek isterim.
 
galiba en çok benim korkularım var ben en çok hamam böceğinden korkarım ama ne korkma o anda çıldırırım tüylerim diken diken olur korkunun ötesi bişey bu her türlü böcekten deliririm karanlığıda sevmem birde herkes gibi sevdiklerimi kaybetme korkusu aniden yanıma gelinmesinden ya galiba ben herşeyden korkarım yılan ve fareden korkmam ama 1.5 metrelik yılanın derisini yüzmüştük kaynımla ilginç değilmi küçük bi böcekten deliren ben yılandan korkmam herkese korkusuz günler
 
karanlıktan korkardım fakat şimdi aydınlık olunca uyuyamıyorum sanırım kendiliğinden geçtikafamçokkarıştı
 
Korkukların insan hayatında ne kadar çok yer kapladığını farkettim yazdıklarınızı okuyunca,
aslında ne kadar çok şey den korkuyoruz, bende çoğu arkadaşımın dediği gibi sevdiklerini kaybetme korkusunu derinden yaşayan bir insanım ve önüne geçilemeyecek yegane korku da bu sanırım.
Sevdiklerimizi kaybetmenin korkusu her ne kadar önüne geçilemesede, bir yerde kabulleniliyor ama zamansız kayıplar işte bu korku beni çok üzüyor
Allah kimseye sevdiklerinin zamansız acılarını göstermesin
sevdiklerinizle ve sevenlerinizle mutlu yıllar dilerim
sevgiyle kalına.s.
 
Küçükken arılardan bide yüksekten korkardım şimdi de aynılarından korkuyorum

Korkuyu atmak için hiç bişey de yapmadım aynen devam üstüme arı konunca kanım çekiliyo yüksekten camdan bakınca da içim gondola binmiş gibi oluyo çok rahatsız edici.senağlama
 
bende karanlıktan çok korkardım evde yalnız kalmaktan hamile olana kadar bile korkum halen vardı ama korkumu yenmeme sebep olan kızım oldu çünkü benim örnek olmam gerekirken benim yaşadığım korkuları onada yaşatmamak için yendim korkumu şimdi eşim iş için yatılı dışarıda olduğunda kızımla beraber korkmadan kalıyorm ec-vimizde çok şükür
 
ahh ahh bu derin bir konu benim için,ben karanlıktan ürküyorum,bunun sebebi cadılığımdanmıdır bilmem,bazı görüntüler yansımalar görüyorum,o yüzden karanlık bir koridorda bağıra bağıra besmele çekerek koşan biri görürseniz o benim :))))
6. hissim çok kuvvetli bunu biliyorum,ürkmem boşa değil yani(
 

karanlık koridorlarda korkudan sesi çıkamayan ama var gücüyle koşan birini görürseniz o da bendeniz oluyorum:1rolleyes::Roflol:
 
Ah ablam ah....Ablamla aramızda 5 yaş var.Ben daha minikken acayip acayip hikayeler anlatır,zorla korku filmi izletirdi.Tabii kendi de korkuyor ya,yanına biri lazım.Ben abla sevgisiyle dolu yanında otururdum ona destek olmak için.Önce gözlerimi sonra da kulaklarımı kapatırdım.Kalp atışımı duyardım dıım dımm diye ondan bile korkardım.

Şimdi korku filmi izleyemiyorum.İzlediğimde fena oluyorum.Geçen ay insan yiyen böcekler diye bi film vardı.Herhalde böcekten de korkacak değilsin ya diye cesaretimi toplayıp izledim.Film bitti,pencereleri kapamaya kalktım,aman allahım bi böcek pencerede bana bakıyor. :1shok: Bi böcek işte diye kendimi teselli etmeye çalıştım.Böcek birden üstüme atlamasın mı? :1shok:Koridorda bağıra bağıra yatak odasına koştum.Eşim uyuyordu tabii uyandı.Gece gece bi güzel fırça yedim.Ve bi daha korku film izlemeyeceğim diye söz verdim :çok üzgünüm:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

vajinismussuz günlere merhaba demek için....
109 110 111
Yorumlar
2K
Görüntüleme
257K
Hayalet16
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…