Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Bakıcı, Kreş, Oyun AblasıKreş ve anneden ayrılma korkusu
Merhabalar benim 43 aylık bir kızım var hamilelik döneminden beri çalışmıyorum ben büyütmek istedim kızımı ancak yaklaşık 2 sene önce tayinimiz samsuna çıktı ve burda kimseyi tanımıyoruz akraba vs yok tanıştigimiz bi kaç arkadaşin çocuklari büyük bir üst kat komşumuzun torunu vardı bu sene o da kreş tarzı bir yere gidiyormuş yani artık babaannesine pek gelemiycek böylece tek arkadaşımız da sifirlandi tatildeyken babası konuşmuş bi kaç kresle bana da sor bakalım istiyor mu dedi önce sevindi ardından benim telefonum yokki ben seni nasıl ariycam gibi şeyler söyleyip kustu konuşmadı saatlerce eve döndüğümüzde tekrar konuyu açtık hatta en favorimiz olana goturduk biz mudureyle konuşurken onu içeri aldılar oynadı falan gayet güzel ama bana sen de burada kalacak mısın dediğinde ben ona ilk zamanlar yanında olacağımı ama alışınca onun oyunu bittikten sonra gelip alacağımi söyledim benim her an orada olmayacağımi anladigi an vazgecti konusmak isteyince icleniyor gözünden yaşlar süzülerek tamam giderim diyor usteledigimi düşünüyor herhalde sorun çıkarmak da istemiyor tamam diyor ama iste...hatta bu aksam o ağlıyor dayanamiyor ben ağlıyorum ne yapayım ben bilemiyorum evdeyim evet hep beraberdik yine oluruz ama ben ona bir arkadaşın verdiğini veremem yok alışır desem gondersem üzülüyorum sanki başımdan atar gibi aglata aglata çocuğu yollamak istemiyorum vicdanım sizliyo aynı durumda kalan varsa deneyimlerini duymak isterim
Bugün bensiz servisle ilk kez gitti koptu bisiler içimde anne seni çok ozliycem derken bekledim ben 3 gün orda önce az sonra arttırarak kaldık ben de hep ordaydimm ama tamam ptesiden itibaren gelsin servisle dediler uyduk biz de kurallara bakalım hele gelsin anlarım mutlu mu mtsuz mu baktım olmuyor tabiki alırım da işte o süreçte benim neşe dolu girgin çocuğumda korku güvensizlik oluşmasın
Merhabalar benim 43 aylık bir kızım var hamilelik döneminden beri çalışmıyorum ben büyütmek istedim kızımı ancak yaklaşık 2 sene önce tayinimiz samsuna çıktı ve burda kimseyi tanımıyoruz akraba vs yok tanıştigimiz bi kaç arkadaşin çocuklari büyük bir üst kat komşumuzun torunu vardı bu sene o da kreş tarzı bir yere gidiyormuş yani artık babaannesine pek gelemiycek böylece tek arkadaşımız da sifirlandi tatildeyken babası konuşmuş bi kaç kresle bana da sor bakalım istiyor mu dedi önce sevindi ardından benim telefonum yokki ben seni nasıl ariycam gibi şeyler söyleyip kustu konuşmadı saatlerce eve döndüğümüzde tekrar konuyu açtık hatta en favorimiz olana goturduk biz mudureyle konuşurken onu içeri aldılar oynadı falan gayet güzel ama bana sen de burada kalacak mısın dediğinde ben ona ilk zamanlar yanında olacağımı ama alışınca onun oyunu bittikten sonra gelip alacağımi söyledim benim her an orada olmayacağımi anladigi an vazgecti konusmak isteyince icleniyor gözünden yaşlar süzülerek tamam giderim diyor usteledigimi düşünüyor herhalde sorun çıkarmak da istemiyor tamam diyor ama iste...hatta bu aksam o ağlıyor dayanamiyor ben ağlıyorum ne yapayım ben bilemiyorum evdeyim evet hep beraberdik yine oluruz ama ben ona bir arkadaşın verdiğini veremem yok alışır desem gondersem üzülüyorum sanki başımdan atar gibi aglata aglata çocuğu yollamak istemiyorum vicdanım sizliyo aynı durumda kalan varsa deneyimlerini duymak isterim
Kızımı geçen sene 39 aylıkken yarım gün kreşe başlattım ve binlerce kez pişman olup gözyaşı dökmeme rağmen almadım, sırfbana istediğini yaptırmaya alışmasın diye,ileride zorluk çekerim korkusuyla almadım. O ağladı ben ağladım.çok direndi çok. Hamileydim o zaman, kıskançlıktan dediler,sana çok bağlı dediler, fanusta büyümüş dediler, nazlı dediler.kim ne derse dersin bir çocuğu annesinden başka kimse daha iyi tanıyamaz orası ayrı.
Ben bu konuda çok dertliyim anlayacağınız, bir yıl boyunca ikimizde çok yıprandık. Kızımı tanıyamaz hale geldim ve ben ne yaptım deyip hep kendimi suçladım. Sağlam psikoloji gerekiyor böyle zor çocukların karşısında.
Bu yıl ise Allahıma binlerce şükürler olsun. Ağlamadan, mutlu, uyumlu bir şekilde okuluna tam gün gidiyor.çok çok şükür.neden, nasıl, niçinler hep aklımdaydı ama anladım ki bu bir süreç. Zamanı gelince herşey yoluna giriyor. Iyiki geçen sene almadım kreşten diyorum şimdide
ALLAH size kolayliklar versin ve her ne karar alırsanız alın, ama o karardan dönmeyin derim ben. Nacizane fikrim.
yavas yavas alıstıra alıstıra baslatın krese. max bır cocuk 2 haftada alısıyor demıstı kres sorumlusu oglum 3 ay alısamayınca aldık belkıde cok sevıcek kresı sızden ayrılmak tabıkı suan korkutucu ama denemeden bılemezsınız