Kreş,Anneanne,Babaanne

ZeyMurEl · 22 Temmuz 2015

Benim anneminde yaşı var biraz ve rahatsızlıkları var. Allah razı olsun buna rağmen kızıma bakıyor, ben ona yardım ediyorum herşeyinde o da kızıma bakıyor.

Ama k.v yakınımda olsa iki dakika bile düşünmem ona emanet ederim kızımı, o da seve seve öle bite bakar. Öyle iyi çocuk bakıyor ki yani inanamazsınız. Baktığı çocuklar yaşından önce konuşuyor, yürüyor. Tüm gün başka birşey yapmadan çocuk bakabilir, oyunlar oynar, gezdirir, hasta olmadığı sürece de asla bırakmaz. Ve ben kural koysam ona da uyar yani kafasına göre takılmaz ki ben koca kadına kural koymam. Zaten çok iyi çocuk bakıyor ve disiplinli ne gerek var kurala? Ahh keşke benle yaşasaydı k.v. başımın üstünde yeri olurdu, benden 250 km uzakta

Neyse benim kız 2 yaşına geliyor ve kışın özellikle annemde sıkılır biliyorum. Annem yine bakar ama çocuklar için iyi bir kreşin evde tv izlemek yada kendi kendine oynamaktan daha iyi olduğunu düşünüyorum. Kreşte yaşıtlarıyla oynayıp sosyalleşip, oyunlar öğrenmesi, zeka geliştirici aktiviteler yapması varken çocukları eve hapsetmek gereksiz. Bikaç ağlar sora alışır. Kreşe yollamayı gaddarlık olarak görenler var ama ben öyle düşünmüyorum, evde çocukla 7-24 ilgilenmediğiniz, tüm gün tv karşısında tuttuğunuz, kendi kendine oynamayı alışkanlık haline getirttiğiniz sürece kreş bi milyon kat çocuk için daha faydalı. Ama güvenilir bir yer olmalı.

Bence 1 yaşını bekleyin, yürüsün, biraz meramını anlatsın öyle verin. Biraz daha sabredebilirsiniz.

temmuz27 · 22 Temmuz 2015

Ne anneannem ne babaanne ne de kreş. Guvenebileceginiz bir bakıcı bulursaniz rahat edersiniz. Yoksa büyüklere laf anlatmak zor. Sizi asla dinlemez bildiklerini okurlar. Kalpler kirilir aranız bozulur. Şımarık bir çocuk da cabası.
Anlattığınız şeylerin benzerini brnde yaşadım. Çocuğuma hep bakıcı baktı ama büyüklerle bir araya gelince hep düzeni bozuldu. Ne yemesi ne uykusu...
Size tavsiyem iyi bir bakıcı bulmanız.

flzszn · 22 Temmuz 2015

benim ortanca kızı kreşe verdim 2,5 yaşında ama konuşmuyordu. bir hafta içinde konuşmaya başladı. bir gün kreşe ödeme yapmak için gttim. sınıflarına girdim. hepsi pijamaları giymiş yatmış. benim komiktir. sağdaki soldaki arkaşlarına dil çıkarıyor komiklik yapıyor. neyse köşe de bir kız yogan kafasına kadar çekili nasıl ağlıyor ama. bağra bağra ağlıyor. sordum. öğretmen o öyle uyuyor geldiğinden beri öyle dedi. eğer çocuk özgüvensizse kreştede eziliyor. o çocuğun haline çok acımıştım. benimkiler o gün yaşadığı herşeyi anlatır. ama seninki bebek. bir sorun olsa anlatamaz. ayrıca işe başlayınca düzen kurmak daha zor olur. kreşten al, annaneye ver olmadı babanneye ver. çok sıkıntı çekersiniz. acil değilse iki yaşına kadar bekleyin bence.

kahvetelvesi · 22 Temmuz 2015

Çalışmak zorunda mısınız?
Gerçi zorunda olmasanız niye bu ikileme düşesiniz.

Bence en mantıklısı güvenilir birini bulabiliyorsanız çocuğun kendi evinde -zaten her gün her gün çocuğu taşımak da dert- bakılması.
Anneanne-Babaannenin de keyiflerince gelip torunları sevmesi, bakıcıyı da bu yolla kontrol etmesi.

Mümkün değilse de anlattıklarınız arasında alerjisi olan şeyi yedirmeleri can sıkıcı geldi bana, onun dışındakiler de olmasa daha iyi ama görmezden gelinebilir.

choccywhoccydoodah · 22 Temmuz 2015

gizzemksk .!.:
Evet aslında bakıcıda mantıklı. Dönüşümlü durabilirler yanında. Katı olmaya gelince ne kadar katı olsamda olayım maalesef anlamıyorlar. Geçen annem geldiğinde birazdan parka götüreceğim dedi. Anne o saatte yemek yiyiyor diyorum. Sana ne sen gelme ben götürürüm. Dövücem senin bu anneni diyor kızıma. Ne kadar katı olsamda anlamıyor.
Bu bakıcı işinide düşüneceğim. Fikrin için teşekkürler.

Şöyle söyleyeyim,kreşte ne yiyip ne içtiğini ne kadar uyuduğunu ve ne kadar ilgilenebildiklerini bilemeyeceksiniz. Sizi üzmek için söylemiyorum yanlış anlamayın sadece çok küçük daha,içiniz rahat olmayacaktır, 2 ögretmen olacak maksimum sınifinda yetemediği yerde ne olacak vs. Ama evinizin konforunda bakılirsa daha iyi olur ki zaten kış gelecek havalar soğuyacak,götür getir,üşümesin,terlemesin,hasta olmasın derken daha fazla yıpranacaksınız sizde bebeğinizde.

nukte-i pira · 22 Temmuz 2015

Kreş demek hastalık demek, bebekte güven sorunu, terkedilmişlik hissi demek.
Ama anneanne ve babanne çok dikkatli değiller bebek konusunda. alerjisine aldırış etmemeleri, bezin üstünden de olsa sıkıştırmaları falan hoş değil. uyku yeme bi şekilde görmezden gelinir ama aşılamayacak şeyler de var. Belli ki gözünüz arkada kalacak. Bakıcı tutmak en doğrusu bence. Ama ücretler baya yüksek, çalışıp bebeğinizden ayrı kalmaya değer mi bunu hesaplayın.

belinay24 · 22 Temmuz 2015

bebek kreş için uygun değil bence hem kreştede çalıştım öyle velilere gösterildiği gibi muamele olmuyor çocuklara. anneyele yada kv le sert bi dille uyarıp öyle baktrımaya çalışın

elagam · 22 Temmuz 2015

Bana kalırsa bu seneyide atlat cok zorda degilseniz.
Hemen hemen benzer seyler yaşadım.
Kızım suan 16 aylık.
Kızıma hamile iken kpss hazirlandim.
Gurbetteyiz ve ne esimin ne benim ailem burda degil.
Önümde iki secenek vardı ya kızımı bakıcıya verip kurum sınavlarına hazırlanmak ya da 2 sene gecerli olan puanlarimin 1 senesini yakmak.
Ikinciyi yaptim ve bu kış hic ders çalışmadım kızıma verdim kendimi.
Bu sene puan kullanma hakkım son gerci calismisken kpssye de girecegim.kızımı eve yakın bir krese yazdirdim,
Ekimde yani yaklaşık 19 aylıkken baslayacak.
Tabi yarım gün.
O kresteyken bende 4 saat kütüphanede olacağım.
Annem gelmeyi teklif etti ama aynı evde olmuyor.bi süre sonra sıkılıyor vs.
Kv desen çalışıyor ki calismasada yine aynı evde durmak istemem.
Bakıcı desen tam kendime gore bi bakıcı buldum arkadasimin annesi.
Lakin kızım oynamayi ve çocukları cok seviyor.
Sosyallesmesi açısından 4 saatini cocuklarla gecirmesi bana daha mantıklı geldi.
Zira hergün parka goturmeme ragmen hala sıkılıyor.
Sizin durum farklı çocuğa bakacak birileri var.
Bende mahremiyet egitimi,sağlıklı beslenme konusunda biraz titizim fakat buna ragmen aynı sehirde olsak annem veya kv ye birakirdim.
Ustelik bebeginiz daha da ufak sizin.
Bakiciyi annenizin yanında tutun diyecegim ama maas direk bakıcıya gider.
Bide sıkıntı olur.
Bakıcı sizin tembihlediginiz gibi bakar anneniz itiraz eder atısırlar vs...

aslankova · 23 Temmuz 2015

gizzemksk .!.:
Herkese iyi günler;
8,5 aylık bir kızım var. Ben şuanda çalışmıyorum. Ama önümüzdeki 2 ay içinde bir işe başlamayı düşünüyorum. Önceleri part time bir iş bulup kızımı anneme ve kayınvalideme emanet etmeyi düşünmüştüm. Fakat son zamanlarda tam zamanlı bir işe girip kızımı bir kreşemi versem diye düşünmeye başladım.
Annem kızıma bakmak için ölüp bitiyor resmen. Kayınvalidem de çok sever kızımı ama pek bakmaya gönlü yok. Zaten kendisinde şeker,tansiyon,kalp var. Zaman zaman yerinden zor kalkan bir insan. Yinede annemle konuşmuşlar ve aralarında kızımı pay etmişler sağolsunlar.
Annem halen çalışıyor ve o işi bırakınca ben iş bulup çalışacağım diye konuşmuştuk. Kızıma o bakacaktı ama annemin bazı tutumlarından ötürü artık onunda bakmasını istemiyor gibiyim.
Annemde kayınvalidemde benim kızımın annesi olduğumu bir türlü benimseyemediler. Kızımın yumurtaya alerjisi var çocuk kabarıyor diyorum hala yedirmeye çalışıyorlar bir şey olmaz diye.. Tuzlu yemek vermeyin diyorum veriyorlar. Çikolata yedirmeyin diyorum yediriyorlar.
Ayrıca annemde yılların yorgunluğunun ve yaşının vermiş olduğu bir dalgınlık hali var. Yürürken çok sık ayağı takılır. Kaç kere düştü ya kucağında kızım varken düşerse diye ister istemez aklıma geliyor. Bazen önünü görmez.
Ayrıca ikiside kızımın üstünde söz hakkım yokmuş gibi davranıyor. ''Parka götüreceğim'' ''Komşuya çıkaracağım.'' Hep böyle yaklaşımlar. Bana sormak yok.
Belki defalarca uyarmışımdır ama takan yok. Kızımla belli bir düzen oturttuk. Uyku saatleri yemek saatleri bazen kaysada bir düzenimiz var kızımla. Fakat ikiside bu düzene uymak istemiyorlar geldiklerinde. Uyuyan çocuğu uyandırıyorlar bazen.
Annem mesela en kızdığım huylarından biri kızımın genital organını sevmesi kayınvalidemde bezin üzerinden tutup sıkıyor. Yapmayın diyorum tamam diyorlar arkamı dönünce yine aynı şey. Uyarınca cevapta belli ''Sizi kim büyüttü.''
Bilmiyorum belki abartıyorum. Ama onlara bırakırsam gözüm arkada kalacak sanki. İkiside torununu çok sever bunu biliyorum. Kesinlikle zarar vermek istemezler bunuda biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.
Diyorumki kızımı kreşe versem en azından orada başka bebeklerde olur. Kızım çocukları bebekleri aşırı seviyor şimdiden. Bir bebek çocuk görsün aşırı seviniyor tepki veriyor. Acaba kreşte dahamı iyi olur? Psikolojik açıdan gelişimi için? Fikir verirseniz sevinirim.

5 aylık bir kızım var ve annem ile kayın validem dönüşümlü olarak bakıyorlar.

Yukarıda yazdıklarınızın aynısını birebir yaşıyorum, yemek yeme düzeninden tutun, genital bölgesini sevip öpmeye kadar gidiyor olay . Ne kadar ikaz etsem de arkamı döndüğüm an bildiklerini okuyorlar.

Fakat, atladığınız bir şey var ki, dolu dolu sevgiyle büyütülüyor bebeklerimiz anneanneler ya da babaanneler ile. Evlatlarımız sevgi ortamında büyütülsün, gerisi teferruat. 2,5 yaşına kadar en çok sevgi ve ilgiye ihtiyacı olan dönemdir bebekler için, varsın biraz sıkıntı çekin. Onlar için her şeye katlanılır. 2,5 yaşından sonra, kendine nasıl davranıldığını dile getirebilecek kadar derdini açıklayabildiğine emin olduktan sonra kreşe verebilirsiniz.

gizzemksk · 23 Temmuz 2015

milesa .!.:
5 aylık bir kızım var ve annem ile kayın validem dönüşümlü olarak bakıyorlar.

Yukarıda yazdıklarınızın aynısını birebir yaşıyorum, yemek yeme düzeninden tutun, genital bölgesini sevip öpmeye kadar gidiyor olay . Ne kadar ikaz etsem de arkamı döndüğüm an bildiklerini okuyorlar.

Fakat, atladığınız bir şey var ki, dolu dolu sevgiyle büyütülüyor bebeklerimiz anneanneler ya da babaanneler ile. Evlatlarımız sevgi ortamında büyütülsün, gerisi teferruat. 2,5 yaşına kadar en çok sevgi ve ilgiye ihtiyacı olan dönemdir bebekler için, varsın biraz sıkıntı çekin. Onlar için her şeye katlanılır. 2,5 yaşından sonra, kendine nasıl davranıldığını dile getirebilecek kadar derdini açıklayabildiğine emin olduktan sonra kreşe verebilirsiniz.

Sevgiyle büyüteceklerine eminim tabiki. Bilmiyorum birkaç uzman takip ediyorum. Yazılarını makalelerini okuyorum. Onların yazdıklarına göre en doğrusu anne ile büyümesi bebeğin ama malum hayat şartları birçok kişiye izin vermiyor. Çalışmak gerekiyor. Bu konularda çok fazla yazı okuyorum ve iyice içime dert oluyor. Bazı insanlar doğru bulur bazıları bulmaz ama ben bu şekilde büyütülmesinden korkuyorum. Bilinçaltında bazı şeylerin yer etmesinden endişeleniyorum. Eskiden pedogog varmıymış yokmuymuş bilmem ama bizler pedagoglarla büyümedik elbette.

Bende bazen annem kayınvalidem baksın severler sakınırlar. Ama benim kurallarımla olsun istiyorum. Sonuçta onlarla büyüyecek ve benden babasından çok onlardan bir şeyler kapacak öğrenecek. Ve ben birçok şeyi farklı düşünüyorum ve uygulamak istiyorum. Yani bilmiyorum derdimi anlatabildim mi?

Şimdi eminim benim için ammada uyuz diye düşüneceksiniz ama ne yapayım bende böyleyim ve sıkıntısını şimdiden çekmeye başladım bile.

eniyikadinoyuncu · 23 Temmuz 2015

Sevgiyle degil asiri sevgiyle buyuyorlar. Cok simarik saygisiz bir nesil yetisiyor.

gulendam_34 · 23 Temmuz 2015

maddi durumunuz elveriyorsa ve psikolojik durumunuz
lütfen en azından 2 yaşına kadar kendiniz bakın bebenize
sonra kreşe verebilirsiniz.. böyle böyle çocuk ve sizin için de zor olacak..

CuteMom · 23 Temmuz 2015

kres ıcın cok erken oradada ılgısız kalacak
ıse baslama derım

yinandyang · 23 Temmuz 2015

Eşiniz çalış diye ısrar etmiyorsa, maddi durumunuz çok etkilenmeyecekse, bir süre daha bebeğinize kendiniz bakın. İlla çalışacaksanız, güvenilir bir bakıcı da bulduysanız bakıcı da iyi bir çözüm olabilir. 2 yaş civarında kreş düşünürsünüz. Bence kim bakarsa baksın annenin bakış açısı önemli.
Ben de uyuz bir anne olabilirim :) anneannesini veya babaannesini gördüğü zamanlarda asla karışmıyorum. doyasıya sevilsin, eğlensin istiyorum her şey serbest. sistematik olarak aynı şeylerle karşılaşmayınca önemli olmaz diye düşünüyorum.
ama bakımını üstlenselerdi farklı düşünürdüm mutlaka.
çikolatayı ayda yılda bir sadece tadımlık, herkes yerken gördüğü için ikna etmek için veriyorum mesela. her gün çikolata verilse kızarım. Bebekler rutini seviyorlar. uyku yemek banyo oyun/park saatleri belli olunca huzurlu oluyorlar. Bu yüzden düzeninin şaşmaması benim için önemli. Nadiren bu düzen tabi ki şaşabilir. Sonuçta askeri kampta büyümüyor çocuk, ama keyfi olarak düzenin bozulmasına karşıyım. Saatler boyu tv izlemesine karşıyım. Bazı kısa çizgi filmlere izin veriyorum. Ama izlerken birlikte izliyoruz, gözlerinin sabitleşip aptal aptal bakmasını istemiyorum. Onunla konuşuyorum, atıyorum "annecim ineği gördün mü nasıl ses çıkarıyor" diyorum taklit yapıyorum, en azından interaktif hale getirmeye çalışıyorum filan. Tv karşısında bırakıp iş yapmıyorum. İş yapacaksam eşime teslim ediyorum ve hareketli oyunlar oynamalarını istiyorum. Yakalamaca, saklanmaca, basket atmaca :)
Çocuk düştüğünde sırf o an susturmak için yeri dövmek gibi saçma tavırlara da sinir oluyorum. anlayabileceği şekilde, dikkatli olmasını, birazdan acısının geçeceğini anlatıp kızıma sarılıyorum. bana sarılınca sakinleşiyor zaten. Bunları bakıcısına izah ederken bana uzaylıymışım gibi bakmıştı ama, itiraz etmemişti. Anneler baksa derdimi anlatana kadar epey sıkıntı çekerdim herhalde. kırmamak için kıvranır, kendim strese girerdim.
bebek bakımı sadece doyur altını değiştir uyut değil.

Sihirlidegnek · 23 Temmuz 2015

gizzemksk .!.:
Sevgiyle büyüteceklerine eminim tabiki. Bilmiyorum birkaç uzman takip ediyorum. Yazılarını makalelerini okuyorum. Onların yazdıklarına göre en doğrusu anne ile büyümesi bebeğin ama malum hayat şartları birçok kişiye izin vermiyor. Çalışmak gerekiyor. Bu konularda çok fazla yazı okuyorum ve iyice içime dert oluyor. Bazı insanlar doğru bulur bazıları bulmaz ama ben bu şekilde büyütülmesinden korkuyorum. Bilinçaltında bazı şeylerin yer etmesinden endişeleniyorum. Eskiden pedogog varmıymış yokmuymuş bilmem ama bizler pedagoglarla büyümedik elbette.

Bende bazen annem kayınvalidem baksın severler sakınırlar. Ama benim kurallarımla olsun istiyorum. Sonuçta onlarla büyüyecek ve benden babasından çok onlardan bir şeyler kapacak öğrenecek. Ve ben birçok şeyi farklı düşünüyorum ve uygulamak istiyorum. Yani bilmiyorum derdimi anlatabildim mi?

Şimdi eminim benim için ammada uyuz diye düşüneceksiniz ama ne yapayım bende böyleyim ve sıkıntısını şimdiden çekmeye başladım bile.

Eltimin cocuklarina kayinvalidem bakiyor. Cocuklarin davranislari, konusmalari vs ayni kayinvalidem.
Eltim baya zorluk cekiyor cünkü cocuklar hep babaannelerine gitmek istiyorlar, veya onun yaptigi yemegi yemek istiyorlar.
Zor bir durum. Bence ihtiyaciniz yoksa cocugunuz belirli bir yasa gelene Kadar calismaya baslamayin.

Kayinvalidemde aynisini yapiyor. Kiz Torunu 9 yasinda, onu kucagina oturtur genital bölgesini ve bacaklarini eller. Ben buna simdiye Kadar 3 kez sahit oldum. Her nekadar babannesi olursa olsun cok mide bulandirici benim icin. Eltimde görüyor ama birsey söylemiyor.

Kaynanam torunlarini cok sever cokda iyi bakar ama ben benim cocuklarima bakmasini pek istemezdim.

kucukkurbaga04 · 23 Temmuz 2015

Kreş olur mu hiç anneye vermiyim derken daha kötü şartlara sokabilecekmisiniz gerçekten. Bakıcı tutun bari. Onun içinde ciddi para gerekiyor çalışmanıza değer mi bilemiyorum.

maiii · 23 Temmuz 2015

gizzemksk .!.:
Herkese iyi günler;
8,5 aylık bir kızım var. Ben şuanda çalışmıyorum. Ama önümüzdeki 2 ay içinde bir işe başlamayı düşünüyorum. Önceleri part time bir iş bulup kızımı anneme ve kayınvalideme emanet etmeyi düşünmüştüm. Fakat son zamanlarda tam zamanlı bir işe girip kızımı bir kreşemi versem diye düşünmeye başladım.
Annem kızıma bakmak için ölüp bitiyor resmen. Kayınvalidem de çok sever kızımı ama pek bakmaya gönlü yok. Zaten kendisinde şeker,tansiyon,kalp var. Zaman zaman yerinden zor kalkan bir insan. Yinede annemle konuşmuşlar ve aralarında kızımı pay etmişler sağolsunlar.
Annem halen çalışıyor ve o işi bırakınca ben iş bulup çalışacağım diye konuşmuştuk. Kızıma o bakacaktı ama annemin bazı tutumlarından ötürü artık onunda bakmasını istemiyor gibiyim.
Annemde kayınvalidemde benim kızımın annesi olduğumu bir türlü benimseyemediler. Kızımın yumurtaya alerjisi var çocuk kabarıyor diyorum hala yedirmeye çalışıyorlar bir şey olmaz diye.. Tuzlu yemek vermeyin diyorum veriyorlar. Çikolata yedirmeyin diyorum yediriyorlar.
Ayrıca annemde yılların yorgunluğunun ve yaşının vermiş olduğu bir dalgınlık hali var. Yürürken çok sık ayağı takılır. Kaç kere düştü ya kucağında kızım varken düşerse diye ister istemez aklıma geliyor. Bazen önünü görmez.
Ayrıca ikiside kızımın üstünde söz hakkım yokmuş gibi davranıyor. ''Parka götüreceğim'' ''Komşuya çıkaracağım.'' Hep böyle yaklaşımlar. Bana sormak yok.
Belki defalarca uyarmışımdır ama takan yok. Kızımla belli bir düzen oturttuk. Uyku saatleri yemek saatleri bazen kaysada bir düzenimiz var kızımla. Fakat ikiside bu düzene uymak istemiyorlar geldiklerinde. Uyuyan çocuğu uyandırıyorlar bazen.
Annem mesela en kızdığım huylarından biri kızımın genital organını sevmesi kayınvalidemde bezin üzerinden tutup sıkıyor. Yapmayın diyorum tamam diyorlar arkamı dönünce yine aynı şey. Uyarınca cevapta belli ''Sizi kim büyüttü.''
Bilmiyorum belki abartıyorum. Ama onlara bırakırsam gözüm arkada kalacak sanki. İkiside torununu çok sever bunu biliyorum. Kesinlikle zarar vermek istemezler bunuda biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.
Diyorumki kızımı kreşe versem en azından orada başka bebeklerde olur. Kızım çocukları bebekleri aşırı seviyor şimdiden. Bir bebek çocuk görsün aşırı seviniyor tepki veriyor. Acaba kreşte dahamı iyi olur? Psikolojik açıdan gelişimi için? Fikir verirseniz sevinirim.

Hislerinizi Anlıyorum.inanın aynı şeyleri düşünürdüm.zarar vereceklerinden değil elbette.olur mu öyle şey....ancak onların çocuk yetiştirme Tarzı mazide kaldı.bunh kabullenemiyorlar.çocukla düşme tehlikesi olası,genital organla oyun olmaz,sizin düzeniniz önemli.annelere baktırmanız iyi olmaz bu durumda.
Diğer taraftan kreş olayı için çok erken.3 Yaşından önce toplu bakım alanlarına bebek bırakılmaz.eğitimci olarak şu kadar örnek vereyim.eğer çocuğunuzun Altını saatlerce bekleyip değiştirmezlerse o çocuğa güveni zor aşılarsınız birdaha...her bebeğe bir bakan düşmüyor sonuçta.kızınızın bebeklere tepki vermesi sevmesi orada mutlu olacağı anlamına gelmeyebilir.
Iki alternatif var.zor durumda değilseniz bebeğe en azından 2yaşına kadar siz bakın.eğer çalışmalıyım derseniz de Eğitimli bir bakıcı bulun.size gelsin.belli ki Özenli bir annesiniz.bu sizin için tek Yöntem şu an.ancak gelen bakıcının maaşı ile kendi maaşınızdan geriye kalanı da hesaplayın.çocuğunuzdan ayrı kalmaya değmeli.

parkbyull · 23 Temmuz 2015

gizzemksk .!.:
Herkese iyi günler;
8,5 aylık bir kızım var. Ben şuanda çalışmıyorum. Ama önümüzdeki 2 ay içinde bir işe başlamayı düşünüyorum. Önceleri part time bir iş bulup kızımı anneme ve kayınvalideme emanet etmeyi düşünmüştüm. Fakat son zamanlarda tam zamanlı bir işe girip kızımı bir kreşemi versem diye düşünmeye başladım.
Annem kızıma bakmak için ölüp bitiyor resmen. Kayınvalidem de çok sever kızımı ama pek bakmaya gönlü yok. Zaten kendisinde şeker,tansiyon,kalp var. Zaman zaman yerinden zor kalkan bir insan. Yinede annemle konuşmuşlar ve aralarında kızımı pay etmişler sağolsunlar.
Annem halen çalışıyor ve o işi bırakınca ben iş bulup çalışacağım diye konuşmuştuk. Kızıma o bakacaktı ama annemin bazı tutumlarından ötürü artık onunda bakmasını istemiyor gibiyim.
Annemde kayınvalidemde benim kızımın annesi olduğumu bir türlü benimseyemediler. Kızımın yumurtaya alerjisi var çocuk kabarıyor diyorum hala yedirmeye çalışıyorlar bir şey olmaz diye.. Tuzlu yemek vermeyin diyorum veriyorlar. Çikolata yedirmeyin diyorum yediriyorlar.
Ayrıca annemde yılların yorgunluğunun ve yaşının vermiş olduğu bir dalgınlık hali var. Yürürken çok sık ayağı takılır. Kaç kere düştü ya kucağında kızım varken düşerse diye ister istemez aklıma geliyor. Bazen önünü görmez.
Ayrıca ikiside kızımın üstünde söz hakkım yokmuş gibi davranıyor. ''Parka götüreceğim'' ''Komşuya çıkaracağım.'' Hep böyle yaklaşımlar. Bana sormak yok.
Belki defalarca uyarmışımdır ama takan yok. Kızımla belli bir düzen oturttuk. Uyku saatleri yemek saatleri bazen kaysada bir düzenimiz var kızımla. Fakat ikiside bu düzene uymak istemiyorlar geldiklerinde. Uyuyan çocuğu uyandırıyorlar bazen.
Annem mesela en kızdığım huylarından biri kızımın genital organını sevmesi kayınvalidemde bezin üzerinden tutup sıkıyor. Yapmayın diyorum tamam diyorlar arkamı dönünce yine aynı şey. Uyarınca cevapta belli ''Sizi kim büyüttü.''
Bilmiyorum belki abartıyorum. Ama onlara bırakırsam gözüm arkada kalacak sanki. İkiside torununu çok sever bunu biliyorum. Kesinlikle zarar vermek istemezler bunuda biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.
Diyorumki kızımı kreşe versem en azından orada başka bebeklerde olur. Kızım çocukları bebekleri aşırı seviyor şimdiden. Bir bebek çocuk görsün aşırı seviniyor tepki veriyor. Acaba kreşte dahamı iyi olur? Psikolojik açıdan gelişimi için? Fikir verirseniz sevinirim.

e bunlar sen bi halttan anlamazsın ayağına çocuğunu öldürecek...

aslankova · 23 Temmuz 2015

gizzemksk .!.:
Sevgiyle büyüteceklerine eminim tabiki. Bilmiyorum birkaç uzman takip ediyorum. Yazılarını makalelerini okuyorum. Onların yazdıklarına göre en doğrusu anne ile büyümesi bebeğin ama malum hayat şartları birçok kişiye izin vermiyor. Çalışmak gerekiyor. Bu konularda çok fazla yazı okuyorum ve iyice içime dert oluyor. Bazı insanlar doğru bulur bazıları bulmaz ama ben bu şekilde büyütülmesinden korkuyorum. Bilinçaltında bazı şeylerin yer etmesinden endişeleniyorum. Eskiden pedogog varmıymış yokmuymuş bilmem ama bizler pedagoglarla büyümedik elbette.

Bende bazen annem kayınvalidem baksın severler sakınırlar. Ama benim kurallarımla olsun istiyorum. Sonuçta onlarla büyüyecek ve benden babasından çok onlardan bir şeyler kapacak öğrenecek. Ve ben birçok şeyi farklı düşünüyorum ve uygulamak istiyorum. Yani bilmiyorum derdimi anlatabildim mi?

Şimdi eminim benim için ammada uyuz diye düşüneceksiniz ama ne yapayım bende böyleyim ve sıkıntısını şimdiden çekmeye başladım bile.

Estağrufullah, uyuzluk ne demek. Öyle düşünemem, çünkü inanın aynı duyguları yaşıyorum sizinle. Kendimi bu şekilde avutuyorum diyelim, en azından dolu dolu seviliyor, sevgi ortamında büyüyor diye

Benim de çok katı kurallarım var, kimsenin yanında altını açmam, erkek çocuklarının yanında giyinip soyundurmam, erkeklerin kucağına vermem ki yabancılarla arasındaki bağı kuvetlendirmesin, genital bölgesine dokundurmam ki yarın öbür gün ( allah göstermesin ) bir tacize uğrarsa normal olmadığını anlayıp bana haber versin vs. vs. bir sürü takıntılarım var.

Benim çocukluğumda yaşadığım bazı travmalar var ve çocuğum olduktan sonra bu travmalar su üstüne çıktı, psikolojik destek alıyorum çünkü çocuğumun üzerine çok fazla evhamlanıyorum.

Demem o ki; kendimi sadece bu şekilde rahatlatıyor ve avutuyorum.

gizzemksk · 23 Temmuz 2015

Bende çocuğum 2 yaşına gelmeden çalışmaktan yana değilim aslında. Şuanki durumda gözüken ise çalışmam gerektiği ne yazıkki. Eşim iş değiştirecek gibi yeni başlayacağı işte maaşı daha iyi olursa eşimle konuşur anlatmaya çalışırım. Umudum o ki beni anlar. Gelgelelim eğerki bu dediklerim olmazsa çalışmam gerekli.
Yinede annem ve kayınvalidem çalışsana biz bakarız diye üstüme gelirler eminim. Önümüzdeki bir iki ay içinde durum belli olur. Çalışmam gerekirsede en uygun çözümü bulmam gerekecek kızım için. Çok zormuş bu işler gerçekten.
Tek düşündüğüm ben yanında değilken kızımın ne durumda olacağı.

Kreş,Anneanne,Babaanne

Hamdım, pişiyorum, yanmaya daha çok var...

evli,mutlu,çocuklu :)

Hayat bana vay kiki vay vay ;)

Nirvana

Nirvana

Üye

sen varsan heryer huzur

Beraber büyüyoruz kızım; )

Aşşşkkımmmm Kızımm

Popüler Üye

Popüler Üye

inanmak yolun yarısıdır :)

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar

Guru

Cok Sükür Bin Sükür

okuryazar

Popüler Üye

Başlangıç:104 Güncel :65

Aşşşkkımmmm Kızımm

Popüler Üye

Benzer Konular