Kreş,Anneanne,Babaanne

gizzemksk .!.:

Evet aslında bakıcıda mantıklı. Dönüşümlü durabilirler yanında. Katı olmaya gelince ne kadar katı olsamda olayım maalesef anlamıyorlar. Geçen annem geldiğinde birazdan parka götüreceğim dedi. Anne o saatte yemek yiyiyor diyorum. Sana ne sen gelme ben götürürüm. Dövücem senin bu anneni diyor kızıma. Ne kadar katı olsamda anlamıyor.
Bu bakıcı işinide düşüneceğim. Fikrin için teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

gizzemksk .!.:

Herkese iyi günler;
8,5 aylık bir kızım var. Ben şuanda çalışmıyorum. Ama önümüzdeki 2 ay içinde bir işe başlamayı düşünüyorum. Önceleri part time bir iş bulup kızımı anneme ve kayınvalideme emanet etmeyi düşünmüştüm. Fakat son zamanlarda tam zamanlı bir işe girip kızımı bir kreşemi versem diye düşünmeye başladım.
Annem kızıma bakmak için ölüp bitiyor resmen. Kayınvalidem de çok sever kızımı ama pek bakmaya gönlü yok. Zaten kendisinde şeker,tansiyon,kalp var. Zaman zaman yerinden zor kalkan bir insan. Yinede annemle konuşmuşlar ve aralarında kızımı pay etmişler sağolsunlar.
Annem halen çalışıyor ve o işi bırakınca ben iş bulup çalışacağım diye konuşmuştuk. Kızıma o bakacaktı ama annemin bazı tutumlarından ötürü artık onunda bakmasını istemiyor gibiyim.
Annemde kayınvalidemde benim kızımın annesi olduğumu bir türlü benimseyemediler. Kızımın yumurtaya alerjisi var çocuk kabarıyor diyorum hala yedirmeye çalışıyorlar bir şey olmaz diye.. Tuzlu yemek vermeyin diyorum veriyorlar. Çikolata yedirmeyin diyorum yediriyorlar.
Ayrıca annemde yılların yorgunluğunun ve yaşının vermiş olduğu bir dalgınlık hali var. Yürürken çok sık ayağı takılır. Kaç kere düştü ya kucağında kızım varken düşerse diye ister istemez aklıma geliyor. Bazen önünü görmez.
Ayrıca ikiside kızımın üstünde söz hakkım yokmuş gibi davranıyor. ''Parka götüreceğim'' ''Komşuya çıkaracağım.'' Hep böyle yaklaşımlar. Bana sormak yok.
Belki defalarca uyarmışımdır ama takan yok. Kızımla belli bir düzen oturttuk. Uyku saatleri yemek saatleri bazen kaysada bir düzenimiz var kızımla. Fakat ikiside bu düzene uymak istemiyorlar geldiklerinde. Uyuyan çocuğu uyandırıyorlar bazen.
Annem mesela en kızdığım huylarından biri kızımın genital organını sevmesi kayınvalidemde bezin üzerinden tutup sıkıyor. Yapmayın diyorum tamam diyorlar arkamı dönünce yine aynı şey. Uyarınca cevapta belli ''Sizi kim büyüttü.''
Bilmiyorum belki abartıyorum. Ama onlara bırakırsam gözüm arkada kalacak sanki. İkiside torununu çok sever bunu biliyorum. Kesinlikle zarar vermek istemezler bunuda biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.
Diyorumki kızımı kreşe versem en azından orada başka bebeklerde olur. Kızım çocukları bebekleri aşırı seviyor şimdiden. Bir bebek çocuk görsün aşırı seviniyor tepki veriyor. Acaba kreşte dahamı iyi olur? Psikolojik açıdan gelişimi için? Fikir verirseniz sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

milesa .!.:

5 aylık bir kızım var ve annem ile kayın validem dönüşümlü olarak bakıyorlar.

Yukarıda yazdıklarınızın aynısını birebir yaşıyorum, yemek yeme düzeninden tutun, genital bölgesini sevip öpmeye kadar gidiyor olay . Ne kadar ikaz etsem de arkamı döndüğüm an bildiklerini okuyorlar.

Fakat, atladığınız bir şey var ki, dolu dolu sevgiyle büyütülüyor bebeklerimiz anneanneler ya da babaanneler ile. Evlatlarımız sevgi ortamında büyütülsün, gerisi teferruat. 2,5 yaşına kadar en çok sevgi ve ilgiye ihtiyacı olan dönemdir bebekler için, varsın biraz sıkıntı çekin. Onlar için her şeye katlanılır. 2,5 yaşından sonra, kendine nasıl davranıldığını dile getirebilecek kadar derdini açıklayabildiğine emin olduktan sonra kreşe verebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

gizzemksk .!.:

Sevgiyle büyüteceklerine eminim tabiki. Bilmiyorum birkaç uzman takip ediyorum. Yazılarını makalelerini okuyorum. Onların yazdıklarına göre en doğrusu anne ile büyümesi bebeğin ama malum hayat şartları birçok kişiye izin vermiyor. Çalışmak gerekiyor. Bu konularda çok fazla yazı okuyorum ve iyice içime dert oluyor. Bazı insanlar doğru bulur bazıları bulmaz ama ben bu şekilde büyütülmesinden korkuyorum. Bilinçaltında bazı şeylerin yer etmesinden endişeleniyorum. Eskiden pedogog varmıymış yokmuymuş bilmem ama bizler pedagoglarla büyümedik elbette.

Bende bazen annem kayınvalidem baksın severler sakınırlar. Ama benim kurallarımla olsun istiyorum. Sonuçta onlarla büyüyecek ve benden babasından çok onlardan bir şeyler kapacak öğrenecek. Ve ben birçok şeyi farklı düşünüyorum ve uygulamak istiyorum. Yani bilmiyorum derdimi anlatabildim mi?

Şimdi eminim benim için ammada uyuz diye düşüneceksiniz ama ne yapayım bende böyleyim ve sıkıntısını şimdiden çekmeye başladım bile.

Genişletmek için tıkla...

gizzemksk .!.:

Herkese iyi günler;
8,5 aylık bir kızım var. Ben şuanda çalışmıyorum. Ama önümüzdeki 2 ay içinde bir işe başlamayı düşünüyorum. Önceleri part time bir iş bulup kızımı anneme ve kayınvalideme emanet etmeyi düşünmüştüm. Fakat son zamanlarda tam zamanlı bir işe girip kızımı bir kreşemi versem diye düşünmeye başladım.
Annem kızıma bakmak için ölüp bitiyor resmen. Kayınvalidem de çok sever kızımı ama pek bakmaya gönlü yok. Zaten kendisinde şeker,tansiyon,kalp var. Zaman zaman yerinden zor kalkan bir insan. Yinede annemle konuşmuşlar ve aralarında kızımı pay etmişler sağolsunlar.
Annem halen çalışıyor ve o işi bırakınca ben iş bulup çalışacağım diye konuşmuştuk. Kızıma o bakacaktı ama annemin bazı tutumlarından ötürü artık onunda bakmasını istemiyor gibiyim.
Annemde kayınvalidemde benim kızımın annesi olduğumu bir türlü benimseyemediler. Kızımın yumurtaya alerjisi var çocuk kabarıyor diyorum hala yedirmeye çalışıyorlar bir şey olmaz diye.. Tuzlu yemek vermeyin diyorum veriyorlar. Çikolata yedirmeyin diyorum yediriyorlar.
Ayrıca annemde yılların yorgunluğunun ve yaşının vermiş olduğu bir dalgınlık hali var. Yürürken çok sık ayağı takılır. Kaç kere düştü ya kucağında kızım varken düşerse diye ister istemez aklıma geliyor. Bazen önünü görmez.
Ayrıca ikiside kızımın üstünde söz hakkım yokmuş gibi davranıyor. ''Parka götüreceğim'' ''Komşuya çıkaracağım.'' Hep böyle yaklaşımlar. Bana sormak yok.
Belki defalarca uyarmışımdır ama takan yok. Kızımla belli bir düzen oturttuk. Uyku saatleri yemek saatleri bazen kaysada bir düzenimiz var kızımla. Fakat ikiside bu düzene uymak istemiyorlar geldiklerinde. Uyuyan çocuğu uyandırıyorlar bazen.
Annem mesela en kızdığım huylarından biri kızımın genital organını sevmesi kayınvalidemde bezin üzerinden tutup sıkıyor. Yapmayın diyorum tamam diyorlar arkamı dönünce yine aynı şey. Uyarınca cevapta belli ''Sizi kim büyüttü.''
Bilmiyorum belki abartıyorum. Ama onlara bırakırsam gözüm arkada kalacak sanki. İkiside torununu çok sever bunu biliyorum. Kesinlikle zarar vermek istemezler bunuda biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.
Diyorumki kızımı kreşe versem en azından orada başka bebeklerde olur. Kızım çocukları bebekleri aşırı seviyor şimdiden. Bir bebek çocuk görsün aşırı seviniyor tepki veriyor. Acaba kreşte dahamı iyi olur? Psikolojik açıdan gelişimi için? Fikir verirseniz sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

gizzemksk .!.:

Herkese iyi günler;
8,5 aylık bir kızım var. Ben şuanda çalışmıyorum. Ama önümüzdeki 2 ay içinde bir işe başlamayı düşünüyorum. Önceleri part time bir iş bulup kızımı anneme ve kayınvalideme emanet etmeyi düşünmüştüm. Fakat son zamanlarda tam zamanlı bir işe girip kızımı bir kreşemi versem diye düşünmeye başladım.
Annem kızıma bakmak için ölüp bitiyor resmen. Kayınvalidem de çok sever kızımı ama pek bakmaya gönlü yok. Zaten kendisinde şeker,tansiyon,kalp var. Zaman zaman yerinden zor kalkan bir insan. Yinede annemle konuşmuşlar ve aralarında kızımı pay etmişler sağolsunlar.
Annem halen çalışıyor ve o işi bırakınca ben iş bulup çalışacağım diye konuşmuştuk. Kızıma o bakacaktı ama annemin bazı tutumlarından ötürü artık onunda bakmasını istemiyor gibiyim.
Annemde kayınvalidemde benim kızımın annesi olduğumu bir türlü benimseyemediler. Kızımın yumurtaya alerjisi var çocuk kabarıyor diyorum hala yedirmeye çalışıyorlar bir şey olmaz diye.. Tuzlu yemek vermeyin diyorum veriyorlar. Çikolata yedirmeyin diyorum yediriyorlar.
Ayrıca annemde yılların yorgunluğunun ve yaşının vermiş olduğu bir dalgınlık hali var. Yürürken çok sık ayağı takılır. Kaç kere düştü ya kucağında kızım varken düşerse diye ister istemez aklıma geliyor. Bazen önünü görmez.
Ayrıca ikiside kızımın üstünde söz hakkım yokmuş gibi davranıyor. ''Parka götüreceğim'' ''Komşuya çıkaracağım.'' Hep böyle yaklaşımlar. Bana sormak yok.
Belki defalarca uyarmışımdır ama takan yok. Kızımla belli bir düzen oturttuk. Uyku saatleri yemek saatleri bazen kaysada bir düzenimiz var kızımla. Fakat ikiside bu düzene uymak istemiyorlar geldiklerinde. Uyuyan çocuğu uyandırıyorlar bazen.
Annem mesela en kızdığım huylarından biri kızımın genital organını sevmesi kayınvalidemde bezin üzerinden tutup sıkıyor. Yapmayın diyorum tamam diyorlar arkamı dönünce yine aynı şey. Uyarınca cevapta belli ''Sizi kim büyüttü.''
Bilmiyorum belki abartıyorum. Ama onlara bırakırsam gözüm arkada kalacak sanki. İkiside torununu çok sever bunu biliyorum. Kesinlikle zarar vermek istemezler bunuda biliyorum. Ama elimde değil düşünmeden edemiyorum.
Diyorumki kızımı kreşe versem en azından orada başka bebeklerde olur. Kızım çocukları bebekleri aşırı seviyor şimdiden. Bir bebek çocuk görsün aşırı seviniyor tepki veriyor. Acaba kreşte dahamı iyi olur? Psikolojik açıdan gelişimi için? Fikir verirseniz sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

gizzemksk .!.:

Sevgiyle büyüteceklerine eminim tabiki. Bilmiyorum birkaç uzman takip ediyorum. Yazılarını makalelerini okuyorum. Onların yazdıklarına göre en doğrusu anne ile büyümesi bebeğin ama malum hayat şartları birçok kişiye izin vermiyor. Çalışmak gerekiyor. Bu konularda çok fazla yazı okuyorum ve iyice içime dert oluyor. Bazı insanlar doğru bulur bazıları bulmaz ama ben bu şekilde büyütülmesinden korkuyorum. Bilinçaltında bazı şeylerin yer etmesinden endişeleniyorum. Eskiden pedogog varmıymış yokmuymuş bilmem ama bizler pedagoglarla büyümedik elbette.

Bende bazen annem kayınvalidem baksın severler sakınırlar. Ama benim kurallarımla olsun istiyorum. Sonuçta onlarla büyüyecek ve benden babasından çok onlardan bir şeyler kapacak öğrenecek. Ve ben birçok şeyi farklı düşünüyorum ve uygulamak istiyorum. Yani bilmiyorum derdimi anlatabildim mi?

Şimdi eminim benim için ammada uyuz diye düşüneceksiniz ama ne yapayım bende böyleyim ve sıkıntısını şimdiden çekmeye başladım bile.

Genişletmek için tıkla...