- 23 Eylül 2021
- 15
- 10
- 1
- 34
- Konu Sahibi Selensoylu90
-
- #1
Insanların sözlerine degil sana olan davranislarina bak demisti psikologum.25 yaşindayim. Cocukluk ergenligimi anlatacak olursam hep beni başkalariyla karsilaştiran ve eleştiren bir ailede büyudum. Orta okulda iken de gecirdigim hastalık yüzünden akranlarimla pek iyi iletişimim olmadi. Yani insan ilişkileri konusunda baya beceriksiz kaldim. Sevgilim olduğu zaman belki de hayattaki en basit, ama etkili hatayi yaptim ve zayif taraflarimi ona olduğu gibi gösterdim. Önceleri normal iliskimiz olsa da sonradan beni aşağilamaya ve saygisizliklar yapmaya başladı. Hatta yanimda başka kadinlara bile bakiyor, ama ben m*l gibi ayrilmayi kaç kere denesemde başaramiyordum. Sonunda ayrıldık simdi kendisi evli. Ortak arkadaşlar olduğu için sosyal medyada fotoğrafları gordum, cok mutlu gozukuyor. Kendisini tamamen unutsam bile hepsinin bir sekilde hayatlarina devam etmeleri ve mutlu olmalari arada canimi sıkıyor. Bazen kendi kendime dusunuyorum, neden etrafimdaki insanlardan istediyim duzeyde saygi gormedim? Belki de nedeni bellidir, çünku kendim kendime yeterince saygi duymuyordum.
Uzun yillar pasif kalsamda artik birseyler yapmak ve ozguvenli inşası istiyorum. Neden ve ya nereden baslayabilirim?
Cok haklisiniz keşke keşke bunu daha once anlayip, kaybetme korkusuyla saygi gormedigim yerde durmasaydimInsanların sözlerine degil sana olan davranislarina bak demisti psikologum.
Kötü muamele mi goruyorsunuz anında uzaklaş ortam veya kisiden..once kendine deger ver. Aşırı elestirilerek büyüyenlerde özgüven problemi olabiliyor. Ama çözersin bunu.
Nette cok video var. Hatta kitaplar var.Nasil özgüvenli olurum vs diye bol bol dinleyin. Başkalarının fotosu hayati umurunuzda olmasin. Bir sefer geliniyo dunyaya, kendi hayatimi nasil guzellestirebilirime odaklanin. Kendinize enerji verin..
Başkaları sizi kaybetmekten korksun. Hayatta kimseye fazla değer vermeyin.Cok haklisiniz keşke keşke bunu daha once anlayip, kaybetme korkusuyla saygi gormedigim yerde durmasaydim
Okumadiyssn öncelikle üniversite bitir. İyi bir bölüm olsun25 yaşindayim. Cocukluk ergenligimi anlatacak olursam hep beni başkalariyla karsilaştiran ve eleştiren bir ailede büyudum. Orta okulda iken de gecirdigim hastalık yüzünden akranlarimla pek iyi iletişimim olmadi. Yani insan ilişkileri konusunda baya beceriksiz kaldim. Sevgilim olduğu zaman belki de hayattaki en basit, ama etkili hatayi yaptim ve zayif taraflarimi ona olduğu gibi gösterdim. Önceleri normal iliskimiz olsa da sonradan beni aşağilamaya ve saygisizliklar yapmaya başladı. Hatta yanimda başka kadinlara bile bakiyor, ama ben m*l gibi ayrilmayi kaç kere denesemde başaramiyordum. Sonunda ayrıldık simdi kendisi evli. Ortak arkadaşlar olduğu için sosyal medyada fotoğrafları gordum, cok mutlu gozukuyor. Kendisini tamamen unutsam bile hepsinin bir sekilde hayatlarina devam etmeleri ve mutlu olmalari arada canimi sıkıyor. Bazen kendi kendime dusunuyorum, neden etrafimdaki insanlardan istediyim duzeyde saygi gormedim? Belki de nedeni bellidir, çünku kendim kendime yeterince saygi duymuyordum.
Uzun yillar pasif kalsamda artik birseyler yapmak ve ozguvenli inşası istiyorum. Neden ve ya nereden baslayabilirim?
AynenBaşkaları sizi kaybetmekten korksun. Hayatta kimseye fazla değer vermeyin.
Kimseye de ne yapsam gidemez imaji vermeyin. Yipratiyor mu bi iliski sizi, mutlu mu değilsiniz aninda bye demeyi bilin. Ben su an evliyim ama gecmisteki aptalliklarima yaniyorum. Degmeyecek adamlara ne fazla deger vermisim. Simdi once ben, diyorum.
Okumadiyssn öncelikle üniversite bitir. İyi bir bölüm olsun
OkudumOkumadiyssn öncelikle üniversite bitir. İyi bir bölüm olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?