Merhaba arkadaşlar , benimde sizler kadar rahatsız edici bi problemim hatta benim için çok rahatsız edici olmaya başladı. Herkesin küçüklükte korku fobisi olmuştur elbette benimde vardı fakat benim ki artık küçüklüğüde geçti şu an 19 yaşındayım ve hala karanlıktan korkuyorum bazen amannn olcaksa olsun bir şey deyip takmıyorum bazende bu illet beni öldürüyorgece lavabo ihtiyacım olduğunda odamın ışığından başlayarak yakmaya başlıyorum her tarafı sonrada koşarak geri gidiyorum yaz kış odamızın kapısı kapalıdır biraz çekingenlikten hani üstüm açılır evde erkek var gibisinden en çokta korkudan özellikle sabah ezanının sesinden ve o an ki karanlıktan çok ürküyorum . Dün gecede bizim üst katımızda tek odalı çatımız var orda yatalım dediler ben evde tek kalır korkarım diye zorla ikna oldum yattım inanın bana ona yatılmak denirse bir yandan böcek gelicek korkusu (böceklerden nefret ederim ) bir yandan da karanlık gece 2 saatlik uykudan sonra kalktığımda ayağımı katlamaktan ağrı çektimm sonra annem namaz için kalkınca indim eve ve bir kaç saatte orda uyumaya çalıştım sabah iş vardı bu yüzden korku bunun üzerine geçemedi. Ben artık bunun ruhsal bir problem olmaya başladığını düşünüyorum ve bunu ne zaman yeneceğim konusunda hiç bir fikrim yok bazı geceler erkek arkadaşıma kulaklık kulağımızda kalsın telefon açık uyuyalım diyorum oda bu konuda yardımcı oluyo fakat o olmayıncaa .s
Çok şükür bu zamana kadar hep kopmamak kaydıyla bağlı kalmışımdır dinimi hemde küçüklükten başlayan bi şey zaten geceleri artık dua ederken bir bakıyorum uyuya kalmışım ama bir türlü yenemiyorum napmam lazım mesela nasıl kurtuldun sen ? .s bu korku beni utanç duruma getiriyo bi toplumda napıcam bilmiyorum .sCanım aynı konular bende de oldu sürekliydi geceleri dua ederdim ona ramen olurdu. Böcekler, hırsızlar cinler...vs hep karanlıktan korktum, tuvalete gürültü yaparak giderdimbazen korku filmi seyrettiğimde yine olur bunlar ama çok sürmez.
Bunu ben dinle atlattım. Allah'a inanıyorum demek yetmiyor. Allah'ın nasıl bir tanrı olduğunu da anlamak bilmek gerekiyor. O isterse oluyor her iyi olay da her kötü olay da buna inan. Herşey O'nda bitiyor. Sadece vesile olanlar kişiler, eşyalar..vs değişiyor okadar. O isterse oluyor. O yüzden bir korkuya kapıldığımda hep O'na dua ederim derim "sensin bana iyilği de kötülüğü de veren, bunu yine benim iyiliğim için yaparsın. Sana sığınıyorum, beni korkularımdan uzaklaştır ve sevginle doldur" ve aklıma ne gelirse hep diliyorum, konuşuyorum.
Korku hep inanç eksikliği ve bilgisizlikten kaynaklanır. Yaşananlar tuz biber olur. Beni çocukluğumda yine arkadaşlarım çeşitli hikayelerle çok korkuturlardı. Onlar hep yer edinmişti kafamda. Sonra dünyadaki yaşayış amacımızı araştırdım. Burası zorlu bir sınavdı ve bizi dinleyen bize gerçekten yardım edecek aciz bir insan değil, Allah'ın ta kendisiydi. Allah bize akıl vermiş elimizden geleni kendi kendimize veya yardım alarak başaracağız. Fakat savunmasız ve soru işaretleriyle kaldığımızda yine O'na yöneleceğiz tatlım.
Benim rahmetli anacığım "görünmeyenden değil asıl sen görünen dışardaki şeytanlardan kork" ne kadar da doğru derdi.
Ben bu sayede artık evimde yalnız kalabiliyorum. O an başımıza kötü birşey gelecekse bu Allah'ın istemesinden. Korkunun ecele faydası yok. Sen O'na güven. O kulunu öyle yalnız bırakmaz. :)))
ya bazen çekiniyorum böyle dini konulardan konuşmayı biri bana diyecek "sen de kim oluyorsun" diye utanacağım üzüleceğim :)
Çok şükür bu zamana kadar hep kopmamak kaydıyla bağlı kalmışımdır dinimi hemde küçüklükten başlayan bi şey zaten geceleri artık dua ederken bir bakıyorum uyuya kalmışım ama bir türlü yenemiyorum napmam lazım mesela nasıl kurtuldun sen ? .s bu korku beni utanç duruma getiriyo bi toplumda napıcam bilmiyorum .s
Utanılacak bir durum yok ki, asıl inançlı olduğumuz için bildiğimiz konular bizi korkutabiliyor. Toplumdaki insanların bazılarının inançları çok güçlü olmuyor, öyle olunca korkmuyorlar ama inancın yüksek olmaması başlı başına bir problem bilmiyorlar.
Ben de çok dua ederim küçüklükten beridir. Fakat bu korkum geçmemişti taki 30 yaşıma gelinceye kadar. O yaşımda ne değişti söyleyeyim.
Namaza başladım, iman konularında tam bilmediğim ve kafamda soru işaretleri olan birçok konuyu, internetteki çok iyi kaynaklardan bulup öğrendim. Öğrendikçe insanın mantığı da paralel olarak gelişiyor.
Mesela tam olarak nedir seni korkutan?
-bir hırsızın gelip seni öldürmesi mi? (gece evde yalnız olduğumuz için bu örneği verdim)
-başlı başına ölüm mü?
-görülmeyen ama kuran'da var olduğunu bildiğimiz alemler mi?
Eğer korkun bu konular ise sana çok güzel linkler yollayacağım. Cevabını bekliyorum.
şu sıralar aynı korkular bende var gorunmeyen seyler .obsesıf bozukluk var bende tam atlattım derken bu korku cıktı
Merhaba arkadaşlar , benimde sizler kadar rahatsız edici bi problemim hatta benim için çok rahatsız edici olmaya başladı. Herkesin küçüklükte korku fobisi olmuştur elbette benimde vardı fakat benim ki artık küçüklüğüde geçti şu an 19 yaşındayım ve hala karanlıktan korkuyorum bazen amannn olcaksa olsun bir şey deyip takmıyorum bazende bu illet beni öldürüyorgece lavabo ihtiyacım olduğunda odamın ışığından başlayarak yakmaya başlıyorum her tarafı sonrada koşarak geri gidiyorum yaz kış odamızın kapısı kapalıdır biraz çekingenlikten hani üstüm açılır evde erkek var gibisinden en çokta korkudan özellikle sabah ezanının sesinden ve o an ki karanlıktan çok ürküyorum . Dün gecede bizim üst katımızda tek odalı çatımız var orda yatalım dediler ben evde tek kalır korkarım diye zorla ikna oldum yattım inanın bana ona yatılmak denirse bir yandan böcek gelicek korkusu (böceklerden nefret ederim ) bir yandan da karanlık gece 2 saatlik uykudan sonra kalktığımda ayağımı katlamaktan ağrı çektimm sonra annem namaz için kalkınca indim eve ve bir kaç saatte orda uyumaya çalıştım sabah iş vardı bu yüzden korku bunun üzerine geçemedi. Ben artık bunun ruhsal bir problem olmaya başladığını düşünüyorum ve bunu ne zaman yeneceğim konusunda hiç bir fikrim yok bazı geceler erkek arkadaşıma kulaklık kulağımızda kalsın telefon açık uyuyalım diyorum oda bu konuda yardımcı oluyo fakat o olmayıncaa .s
Utanılacak bir durum yok ki, asıl inançlı olduğumuz için bildiğimiz konular bizi korkutabiliyor. Toplumdaki insanların bazılarının inançları çok güçlü olmuyor, öyle olunca korkmuyorlar ama inancın yüksek olmaması başlı başına bir problem bilmiyorlar.
Ben de çok dua ederim küçüklükten beridir. Fakat bu korkum geçmemişti taki 30 yaşıma gelinceye kadar. O yaşımda ne değişti söyleyeyim.
Namaza başladım, iman konularında tam bilmediğim ve kafamda soru işaretleri olan birçok konuyu, internetteki çok iyi kaynaklardan bulup öğrendim. Öğrendikçe insanın mantığı da paralel olarak gelişiyor.
Mesela tam olarak nedir seni korkutan?
-bir hırsızın gelip seni öldürmesi mi? (gece evde yalnız olduğumuz için bu örneği verdim)
-başlı başına ölüm mü?
-görülmeyen ama kuran'da var olduğunu bildiğimiz alemler mi?
Eğer korkun bu konular ise sana çok güzel linkler yollayacağım. Cevabını bekliyorum.
benimde karanlık korkum var gece lambasız hayatta uyuyamam. 21 yaşındayım evliyim bir oğlum var oğluma mama yapmaya kalktığımda bütün evin ışıklarını açıyorum. eşimle sevgiliyken gece geç saatlere kadar tlf. konuşurduk sen konuş ben uyuyum derdimilk evlendiğimiz dönemlerde eşim bu kadar korktuğumu bilmiyordu uyudu bende korkudan ağladım
benim bir korkum daha var o çok komik. böceklerden, kelebeklerden, köpeklerden birde üstüme üstüme uçan kuşlardan
bak ben takmıyorum boşverr olur çok normal korkmak
canımm 3. dediğin şu anda kelimeyi bile söylemek istemiyorum sadece ve sadece o . Namaz kılıyorum ama düzenli değil acaba tamamn başlasam değişim olur mu :/
canım takılmıcak gibi değil ki kendi evimde koşarak dolanıyorum ya gece çişim geliyo yemiyo kalkmak
Merhaba arkadaşlar , benimde sizler kadar rahatsız edici bi problemim hatta benim için çok rahatsız edici olmaya başladı. Herkesin küçüklükte korku fobisi olmuştur elbette benimde vardı fakat benim ki artık küçüklüğüde geçti şu an 19 yaşındayım ve hala karanlıktan korkuyorum bazen amannn olcaksa olsun bir şey deyip takmıyorum bazende bu illet beni öldürüyorgece lavabo ihtiyacım olduğunda odamın ışığından başlayarak yakmaya başlıyorum her tarafı sonrada koşarak geri gidiyorum yaz kış odamızın kapısı kapalıdır biraz çekingenlikten hani üstüm açılır evde erkek var gibisinden en çokta korkudan özellikle sabah ezanının sesinden ve o an ki karanlıktan çok ürküyorum . Dün gecede bizim üst katımızda tek odalı çatımız var orda yatalım dediler ben evde tek kalır korkarım diye zorla ikna oldum yattım inanın bana ona yatılmak denirse bir yandan böcek gelicek korkusu (böceklerden nefret ederim ) bir yandan da karanlık gece 2 saatlik uykudan sonra kalktığımda ayağımı katlamaktan ağrı çektimm sonra annem namaz için kalkınca indim eve ve bir kaç saatte orda uyumaya çalıştım sabah iş vardı bu yüzden korku bunun üzerine geçemedi. Ben artık bunun ruhsal bir problem olmaya başladığını düşünüyorum ve bunu ne zaman yeneceğim konusunda hiç bir fikrim yok bazı geceler erkek arkadaşıma kulaklık kulağımızda kalsın telefon açık uyuyalım diyorum oda bu konuda yardımcı oluyo fakat o olmayıncaa .s
benimde aynen korkularım var ve hiç geçmiyor (karanlık hırsız cinler) eşim bazen işten gec geliyor hop oturup hop kalkıyorum elektrik gidecek diye aklım çıkıyor eve hırsız mi girecek biri mi atlatı biri kapıyı mı zorluyor çıt çıksa ödüm patlıyor yok deprem mi olacak iyice psikopata bağladım birine anlattım mı gülüyorlar bana dua da ediyorum geçmiyor.. bazen aman bosver olacak zaten olur diyorum sen mi engelleyeceksin diyorum ama kendime anlatamıyorum trajikomik bir durum yani :44:
sanırım bu çoğumuzda var psikologluk gibi görünmemesini ümid ediyorumm
Utanılacak bir durum yok ki, asıl inançlı olduğumuz için bildiğimiz konular bizi korkutabiliyor. Toplumdaki insanların bazılarının inançları çok güçlü olmuyor, öyle olunca korkmuyorlar ama inancın yüksek olmaması başlı başına bir problem bilmiyorlar.
Ben de çok dua ederim küçüklükten beridir. Fakat bu korkum geçmemişti taki 30 yaşıma gelinceye kadar. O yaşımda ne değişti söyleyeyim.
Namaza başladım, iman konularında tam bilmediğim ve kafamda soru işaretleri olan birçok konuyu, internetteki çok iyi kaynaklardan bulup öğrendim. Öğrendikçe insanın mantığı da paralel olarak gelişiyor.
Mesela tam olarak nedir seni korkutan?
-bir hırsızın gelip seni öldürmesi mi? (gece evde yalnız olduğumuz için bu örneği verdim)
-başlı başına ölüm mü?
-görülmeyen ama kuran'da var olduğunu bildiğimiz alemler mi?
Eğer korkun bu konular ise sana çok güzel linkler yollayacağım. Cevabını bekliyorum.
Utanılacak bir durum yok ki, asıl inançlı olduğumuz için bildiğimiz konular bizi korkutabiliyor. Toplumdaki insanların bazılarının inançları çok güçlü olmuyor, öyle olunca korkmuyorlar ama inancın yüksek olmaması başlı başına bir problem bilmiyorlar.
Ben de çok dua ederim küçüklükten beridir. Fakat bu korkum geçmemişti taki 30 yaşıma gelinceye kadar. O yaşımda ne değişti söyleyeyim.
Namaza başladım, iman konularında tam bilmediğim ve kafamda soru işaretleri olan birçok konuyu, internetteki çok iyi kaynaklardan bulup öğrendim. Öğrendikçe insanın mantığı da paralel olarak gelişiyor.
Mesela tam olarak nedir seni korkutan?
-bir hırsızın gelip seni öldürmesi mi? (gece evde yalnız olduğumuz için bu örneği verdim)
-başlı başına ölüm mü?
-görülmeyen ama kuran'da var olduğunu bildiğimiz alemler mi?
Eğer korkun bu konular ise sana çok güzel linkler yollayacağım. Cevabını bekliyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?