- Konu Sahibi ashkmelexgxi
- #1
Kopar zincirlerini gül sarı…
İşta buna aşk denir be aslanım… Buna zifiri karanlık denir. Oğulları olur
aşkın, kızları olur...Karı yağmuru tipisi olur...
Çamuru bile olur, lakin
gövdeni güneşin altına yaydığın bahar günleri parmakla sayılıdır. O
parmakla sayılı anlar için, o birkaç yıl sonra zihninden fırlayıp fırlayıp
tatlı bir yaraya dönüşecek olan mutluluk saniyeleri için koşar
durursun kalplerin ormanında...
Kalplerin ormanı vahşidir aslanım. Her yiğidin harcı değil âşık
olmak... Nasıl her kalbin harcı değilse mecnun olmak... Leyla olmak… İşte
aynen öyle, işte aynen onun gibi, işte aynen bu.
Hakkı değil kalpsizlerin hakkımızda hüküm vermek… Yeter ki sen yaşadıklarına sahip çık aslanım ve savun o titrek, o kırılgan, o saf anları....
Düşme ve düşürme yere sevdiğini...
Bir kalbi serçe kadar korunaksız kılan bu
Aşka saldırsın yamyamlar, konuşsunlar, eleştirsinler, yargılasınlar bırak.
Bırak onların ağızlarından dökülen cehennem müjdesini...
Sen kendi cehennemini ara aslanım ve kendi ipinle in oraya.
Kendi kalbini sıkarak konuşmayı öğren ve yükleme hiçbir yaranı sevdiğinin sırtına. Sensin yanan
bu ateşin ortasında etrafa bakınmana gerek yok. Sana düşen ateşin içinde biraz daha yürümektir ve budur sahici olan, budur insana yakışan
budur temiz bir kalbin istediği…
Kalp var mı sizde kalp?
Makyajsız, boyasız ve oyuncağa dönüşmemiş ve
pörsümemiş ve kirlenmemiş ve çamura atsan da pırlanta gibi ışıldayan bir
kalp var mı göğüs kafesinizin içinde? Aşkların kalıbına onur döken potalar var mı orada, çelik gibi adamları yassı bir demir parçasına dönüştüren
haddehaneler? Var mı içinde elinden tuttuğunuz ateşi bir devrim anında
çevirecek, bir oruca çevirecek, bir bayram yerine çevirecek, yürek?
Eğer yoksa konuşmayın hiç..Eğer yoksa çıkmayın önüme ve çelme takmayın..
Mecnunu mecnun kılan ateşe…
Çalmayın ölümümü.
Kendi cehennemime kendim gideceğim. Bana yol göstermeyin...
Ömründe bir kez dahi aşkı tanımamış adamların sözüne güvenmiyorum ben. Ne onların ardı sıra yürürüm, nede onlar yürüsün benim peşim sıra… İhanete açıktır her daim bir kadına tutuşmamış yürek…
İdris Özyol/YeniŞafak
İşta buna aşk denir be aslanım… Buna zifiri karanlık denir. Oğulları olur
aşkın, kızları olur...Karı yağmuru tipisi olur...
Çamuru bile olur, lakin
gövdeni güneşin altına yaydığın bahar günleri parmakla sayılıdır. O
parmakla sayılı anlar için, o birkaç yıl sonra zihninden fırlayıp fırlayıp
tatlı bir yaraya dönüşecek olan mutluluk saniyeleri için koşar
durursun kalplerin ormanında...
Kalplerin ormanı vahşidir aslanım. Her yiğidin harcı değil âşık
olmak... Nasıl her kalbin harcı değilse mecnun olmak... Leyla olmak… İşte
aynen öyle, işte aynen onun gibi, işte aynen bu.
Hakkı değil kalpsizlerin hakkımızda hüküm vermek… Yeter ki sen yaşadıklarına sahip çık aslanım ve savun o titrek, o kırılgan, o saf anları....
Düşme ve düşürme yere sevdiğini...
Bir kalbi serçe kadar korunaksız kılan bu
Aşka saldırsın yamyamlar, konuşsunlar, eleştirsinler, yargılasınlar bırak.
Bırak onların ağızlarından dökülen cehennem müjdesini...
Sen kendi cehennemini ara aslanım ve kendi ipinle in oraya.
Kendi kalbini sıkarak konuşmayı öğren ve yükleme hiçbir yaranı sevdiğinin sırtına. Sensin yanan
bu ateşin ortasında etrafa bakınmana gerek yok. Sana düşen ateşin içinde biraz daha yürümektir ve budur sahici olan, budur insana yakışan
budur temiz bir kalbin istediği…
Kalp var mı sizde kalp?
Makyajsız, boyasız ve oyuncağa dönüşmemiş ve
pörsümemiş ve kirlenmemiş ve çamura atsan da pırlanta gibi ışıldayan bir
kalp var mı göğüs kafesinizin içinde? Aşkların kalıbına onur döken potalar var mı orada, çelik gibi adamları yassı bir demir parçasına dönüştüren
haddehaneler? Var mı içinde elinden tuttuğunuz ateşi bir devrim anında
çevirecek, bir oruca çevirecek, bir bayram yerine çevirecek, yürek?
Eğer yoksa konuşmayın hiç..Eğer yoksa çıkmayın önüme ve çelme takmayın..
Mecnunu mecnun kılan ateşe…
Çalmayın ölümümü.
Kendi cehennemime kendim gideceğim. Bana yol göstermeyin...
Ömründe bir kez dahi aşkı tanımamış adamların sözüne güvenmiyorum ben. Ne onların ardı sıra yürürüm, nede onlar yürüsün benim peşim sıra… İhanete açıktır her daim bir kadına tutuşmamış yürek…
İdris Özyol/YeniŞafak
