Konuşma özürlü ben

Arkadaşlarr!. Benm de sosyol fobim var. Aslında bu drumu atlattım sanırım. Yani insanların arasına rahatça girişebiliyorum. Öncedn olsa hep kaçardım kalabalık ortmlardan. Bu sorunum çok şükür halloldu amaa şimdi de konuşmakta zorluk çekiyorum. Çekindiğimden değil ama konuşacak bir şeyler bulamadığmdan..Kitap okuyarak kendini geliştr diyorlar. Zaten okuyorumm.. Acaba konu açmakta neden zorluk çekiyor olabilirim..Çok üzülüyorumm bu durumuma lütfen bie akıl verin bana. Öle ki en yakın arkadşlarımla bile iletişiime geçemiyorum.. Kendimi çok kasıyorum Karşı cins biriyle arkdşlık kuramıyorum,sırf bu durumumdan dolayı.:2: Bazen de bir iki konu konşsam da sıkılıyorumm.. Karşımdaki insndan da aramzda geçen konudan da..
Şimdiden tşkler ederimm..:)

hiççç çekinme canımmm kimse senden üstün deil herkeslede konusmak zorunda deılsın yakınlarınla paylaş durumu yeter onlar senı anlarlar

bende bı ara oyleydım simdi kimseyi takmıyorum ne dusuncekler ne dıcekler slm versem mı vermesem mı dıye dusunmuyorum içimden ne geliyosa o yoksa kafayı yer insan

Malesef arkadaşım bende de aynı sorun var. Kimi insan çok konuşkan oluyor, kimisi olmuyor. Bunun kitap okumakla, bilgi sahibi olup olmamakla bir ilgisi yok. (Belki kısmen) Ben resmen kitap kurduydum 20 yaşına kadar. Ama muhabbet ortamlarında hep dinleyen modundayım. Hatta kendim gibi biriyle yanyana geldiysek sıkıcı bir sessizlik oluyor. İçmden düşünüyorum ne konuşsam diye. Hatta işin kötüsü eşimle de böyleyiz. :((

bu konu benıde ilgilendiriyor bende aynı durumdayım belkı daha ılerı bılmıyorum kendıme okadar çok öz eleştiri yapıyorumkı kendımı eleştirirken karsı tarafı kusursuzmuş gıbı görüyor ve hıssettırıyorum kaşı tarafın mimiklerinden düşüncelerıyle ılgılı kendı kafamdan yorum yapıyorum bu benı değersızleştirip herkezın bana rahatça davranmasına sebep oluyor üzülmüşüm kırılmışım umurarında bıle olmuyor değer verılmedıgımı hıssedıyorum daha bıçok duygular sanırım benım durumum daha fena sayısız kıtap okudum kişisel gelişimde ama kitap çözüm olmadı.....

Ama kızlar bunun bir çaresi olmalı yaa.. Ben hep böle suskın kız olarak anılmak istemiyorum.. Bazen içimden deli konuşmk geliyor ama konuşmayı bilmeyen bebek gibi oluyorum.. Bu durum bizleri günlük hayatta da,iş hayatında da,aşk hayatında da çok etkiliyorr..
Sweettym;ewt çok haklısınn benim gibi sessiz bryle muhatp olmk felakat wee Havalıkız;çok haklısınn kendimi değersiz gibi görüpte karşımdakini kendmden üstün bi konuma koymak bana çok acı veriyor.
Yetkililerden bize yardım etmeleri istiyorumm..Bize söliyecek bir kaç cümleleri olmalı..

Bu biraz yapıyla alakalı bir durum kendini rahat hissetmekle ve özgüvenle bende çok konuşkan değilimdir. Profosyonel bir yardımda faydalı olabilir işyerinde eğitim veren psikolog en çok hastalarının sosyofobiden ve aile geçimsizliklerinden olduğunu söylemişti. Sosyofobisi olan bi hastasını örnek vermişti "hastası durakta ineceğini söyleyemediğinden en son durağa kadar gidiyormuş" ama tedaviyle bu tip olayları çözüyorlarmış.

Bende de var bu, konuşacak konu bulamadığım için kendimi sıkıcı hissediyorum.

Ve kendimi ifade edemiyorum, bu beni üzüyor. Cümlelerim kopuk kopuk, tekrarlar, kekelemeler... Malesef çözümünü de bulamadım.

bu durum senin düşünme biöçiminden kaynaklanıyor olabilir..iletişimde olduğun insanları senden üstün görmekytense eşit görmeyi dene...ve durumumun değişmesini zamana bırak ..kendine karşı sabırlı ol...

denisim .!.:

Ben de de aynı sorun var Dün bu sorunum yüzünden "bir daha kimseyle konuşmuyacağım" diye 1 saat ağladım.. Benim ki senden biraz daha farklı ben arkadaşlarımla rahat konuşabiliyorum ama okul da iş te kendimi yeterince ifade edemiyorum birşeyi anlatmaya başladığım da kopukluk yaşıyorum ne söylediğimi unutuyorum konudan konuya atlıyorum doğal olarak karşımda ki insan da beni anlamıyor.. Bazen aşırı heyecenlanıp kekeliyorum bu yüzden çalışma hayatımı bitirdim.. Kitap okumayla alakası bile yok ben ayda 2 kitap bitiririm önüme ne gelirse okuyan biriyim ama gel gör ki iş konuşmaya gelince salaklaşırım..Tek başına halledemiyeceğimi düşündüğümden bu ay bir psikolağa gidiceğim inşallah bana yardımı dokunurda bu sorundan kurtulurum Bakırköy de galiba ssk geçiyormuş ki inşallah geçiyordur bu ay içimde ne kadar sorun varsa anlatıp rahatlamak istiyorum..

Genişletmek için tıkla...

gittin mi bir psikoloğa arkadaşım, ben de aynen böyleyim. doktorun teşhisini merak ediyorum...

ceydoo .!.:

Arkadaşlarr!. Benm de sosyol fobim var. Aslında bu drumu atlattım sanırım. Yani insanların arasına rahatça girişebiliyorum. Öncedn olsa hep kaçardım kalabalık ortmlardan. Bu sorunum çok şükür halloldu amaa şimdi de konuşmakta zorluk çekiyorum. Çekindiğimden değil ama konuşacak bir şeyler bulamadığmdan..Kitap okuyarak kendini geliştr diyorlar. Zaten okuyorumm.. Acaba konu açmakta neden zorluk çekiyor olabilirim..Çok üzülüyorumm bu durumuma lütfen bie akıl verin bana. Öle ki en yakın arkadşlarımla bile iletişiime geçemiyorum.. Kendimi çok kasıyorum Karşı cins biriyle arkdşlık kuramıyorum,sırf bu durumumdan dolayı.:2: Bazen de bir iki konu konşsam da sıkılıyorumm.. Karşımdaki insndan da aramzda geçen konudan da..
Şimdiden tşkler ederimm..:)

Genişletmek için tıkla...

Ben normalde cok sosyal bir kisilik sergildigimi dusunsemde cogu zaman bu durumu inan ki yasiyorum!Oyle bir doneme giriyor ki insan,insanlarla iletisim kuramiyor ne konusacagini bulamiyor..Ve bu dusunce oz guvenini yitirmene bile sebep olabiliyor..Bol bol kitap okumaya devam et mutlaka!Ilgi alanina giren bir kac konu belirle ve onlarin uzerine yogunlas.Guncel bir konu olsun ki toplum icinde bu konu acildiginda sende fikirlerini soyleyebil.Zaten baslasan,sonu mutlaka geliyor.Bol bol gulmeyi kendinide etrafindakileride guldurmeyi dene.Gulmek zaten pozitif butun enerjileri uzerimize yogunlastiriyor ve kendimizi daha iyi hissetmemize yol aciyor.simdilik tavsiye edebileceklerim bu kadar...hersey gonlunce olsunn

Sevgili arkadaşlar, bu durum kimbilir hangi yaşantınızdan kaynaklanıyor. Bu tip fobiler olumsuz yaşantılardan ve o yaşantılara benzer durumlara koşullanmanızdan kaynaklanır. Çoğu zaman temelinde neden böyle birşey yaşadığınızı bile bilmezsiniz. Çünkü kendiliğindenmiş gibi bu olumsuz duyguları yaşarsınız. Ama kendiliğinden asla değildir, muhtemelen sizi zamanında üzmüş olan durumlara benzer olaylarla karşılaşarak çağrışım yapıyor ve korku yaşıyorsunuz. Öncelikle bu durumların farkına varıp yanlış koşullanmalarınızı değiştirmeniz lazım. Çünkü çoğu zaman şartlar ve dış ortam hiç önemli olmuyor,değişmiyor , sadece siz kendinizi koşulladığınız için aslında başarılı olabileceğiniz bir ortamda başarısız oluyorsunuz.

Konuşamamanız da muhtemelen kendinizi aşırı derecede yargılamanızdan kaynaklanıyor. Lütfen düzenli bir şekilde terapiye gidin, çok faydası olacaktır. Hem kendinizi keşfedeceksiniz hem de duvarlarınızı yıkacaksınız. Yavaş yavaş da iyileşeceksiniz...

Ve unutmayın hepiniz çok değerlisiniz...

aynı sorun bende de kendimi bildim bileli var ne yazık ki. konu açamam, açsam saçma gelir, karşımdaki sıkıldı mı diye düşünürüm. o kadar moral bozucu ki. eşim de tam tersime girişken oldukça. daha bu akşam BENİM bir akrabamın düğününe gittik. davetiyeyi eşimin adına yazmışlar zaten. hadi neyse dedim ona da, gelinle damat masaları dolaşırken normalde çok sevdiğim bu akrabam (gelin), eşimle konuşacak diye benim yüzüme dahi bakmadan elimi sıktı. ben de sarılıp öpmeyi düşünüyordum oysa ki. o kadar bozuldum ki. çocuk musun, buna takılır mı demeyin lütfen. öyle kalakaldım. ayrıca bu hep oluyor. düğün için yer bakmaya gittiğimizde de otelde bizimle ilgilenen kız yine sadece eşimle (o zaman nişanlım) muhatap olmuştu. benim yüzüme bile bakmadan elimi sıkmıştı. gelin seçmez mi en nihayetinde düğünün nerde olacağını ama yok, ben yine ordan geçen biri gibi muamele görmüştüm. daha örneğim çok, mesela eşimin arkadaşlarını eve davet ettik yeni evlendik ya, yeni ev diye. hatta bu da benim fikrimdi, onlarla ilgilendiğimizi götermek için. neyse eşimin üniversiteden arkadaşı bir hediye almış, verirken ne dedi biliyor musunuz? bak xxx (eşime) sana ne aldık. ben o evde yaşamıyorum sanki. ezik büzük biri de değilim. açık konuşuyum, uzun boylu düzgün fizikli falan, başarılı biriyim işte. (övünmek için falan demiyorum yanlış anlaşılmasın nolur) ama yok hep ben yokmuşum gibi davranılıyor. bıktım artık.

ne dertliymişim ben de. her derde yazacak şeyim var. sıktıysam kusura bakmayın nolur.

kızlar bende de aynı durum oluyor..biriyle uzun süre bir muhebbeti devam ettiremiyorum hep kısa kısa cümleler kuruyorum ve ne konuşacağımı çok düşünüyorum..okuldayken hocaların odasına girmeden önce kapısında arkadaşımla ne konuşacağımızı prove ederdik düşünün yani o kadardı..arkadaşlarımla biraz daha rahatım..sanırım bu durum kendine güven eksikliğinden kaynaklanıyor..bir de şu aralar daha da kötüyüm, moralim bozuk,içimden hiçbirşey gelmiyor,hiçbirşeye mecalim yok,depresyondayım galiba nasıl çözülür acaba doktor ve yer önerebilicek olan var mı ?