KONU KLASİK BOŞANMA ÖYKÜSÜ HELP....

Öncelikle merhaba. Şu an yirmi dört yaşındayım. Konuya gelecek olursak her şey on sekiz yaşında başladı. Babam psikopat gibiydi, çok döverdi. Annemi söylemiyorum bile. Ondan aşağı kalır yanı yoktu. Yani illa kabahatli olmanız gerekmiyordu. Her neyse. Artık o kadar canım yanmıştı ki evlenmeyi kurtuluş olarak görmüştüm. Görücü usulü şeklinde evlendim. Ancak anladım ki yağmurdan kaçarken doluya tutulmuşum. Şu an altı yıllık evliyim ve sürekli aşağılamalarına maruz kalıyorum. Anlatacak çok olayım var lakin özetle şöyle söyleyim, çöp kadar kıymetim yok. Ailemle hala görüşüyorum. Lakin kesinlikle bana yardımcı olmuyorlar. Hatta bazen ev üstüme gelir, gözyaşları içinde annemle konuşmaya çalışırım ancak hiç oralı olmuyor kesinlikle. Bu arada iki tane oğlum var. Siz olsanız ne yapardınız. Kadın sığınma evine gitmeyi düşünüyorum. Ama korkuyorum. Ya her şey daha kötü olursa... Allah için akıl verin ya öyle bunaldım ki... ölmek istiyorum artık yoruldum