Kocam benden uzaklaşıyor!

Canım sıkılıyor, sıkıntıdan patlıyorum.
Böyle oluncada kocama sarıyorum.
Huzurumuz iyice kaçtı. Bu durumdan hiç memnun değilim ama elimden bir şey gelmiyor.
Ruh gibi dolaşıyorum evin içinde. Olur olmadık şeylere sinirleniyorum.
Ben huysuz olunca kocamda benden git gide uzaklaşıyor.
En zoru da bu, kocamın benden uzaklaşması...


Dertlerimi kafamda çok büyütüyorum, bu bana şunu yaptı, diğeri arkamdan konuştu.
Akrabamın yaptığını akrep yapmadı..
Hırsımıda hiç bir şey yapmadığı halde kocamdan alıyorum.

Bana o kadar anlayışlı davranıyor ki.
Kendimi kaybettim, eğer Kendime gelmezsem kocamı da kaybedeğim.
Anlayışlı davranıyor ama benden soğuduğunu fark ediyorum.
Gözlerinde sevgiyi eskisi gibi bulamıyorum.

Bir şeyler yapmalıyım, hayata tekrar dönmeliyim.
Ayağım elbet kayacak burası imtihan dünyası, hemen pes etmemeliyim.
Belkide bende bir şeyler var, çevremdeki insanlara yaptığım haraketleri gözden geçirmeliyim.
Denemeye değer, etrafımı değiştiremiyorsam, kendimi değiştirmeliyim.
Bunu yapmam önce kendim, sonrada yol arkadaşım için gerekli.

İsteyince Rabbim verir.
Çabalamam lazım.

Başıma gelen sıkıntılar, hayata küsmekle, bağırıp çağırmakla, dünyaya kendimi kapatmakla,
etrafımdakileri benden uzaklaştırmakla geçmiyor.
Bunca zaman bu şekilde yol aldım bana bir getirisi oldu mu? Olmadı.

Yolumun rotasını değiştirmenin vakti geldide geçiyor bile.
Gideceğim yoldan eminim artık, engellere fazla aldırmayacağım.
Engeller elbette canımı acıtacak ama dinlenme noktasından öteye geçemeyecekler benim için.

Adresimi şaşırmışım, karamsarlık sokağına sapmışım ama şükür ki çıkmaz sokak olduğunu geç olmadan fark ettim.

Doğru yolumu buldum! Umut yolu, huzur sokağı.


''Gideceğin yoldan eminsen, engeller 'dinlenme noktan' olmaktan öteye gidemez.''


Gideceğim yoldan eminim.
Engeller mi?
Onlar dinlenme noktası!


GÜLŞAH D.