Merabalar burda yeniyim içimi rahatlatacak sözler duymak istiyorum bu saat oldu gözlerimde yaş kalmadı... başını anlatım ben 17 yaşında biri tarafından kandırılıp kaçtım evden 24 saat gecmeyip hatamin farkına varıp zorlada olsa kurtuldum ellerinden ailem bana çok kizgindi dogulu olduğumuz için namus meselesi çıktı ortaya.. çok yıprandım küçük yaşta ben yaptım farkındayım kimseyi suclamiyorum. Ailemin yüzüne bakamayacagimi bildiğim için benden sıkça bahseden amcamın ogluyla 18 imde evlendim kendi kararimdi ve şimdi 22 yaşındayim eşimle 4 yas var aramizda 5 yıl oldu evliyim Allah cümlemizin bağışlasın iki çocuğumuz var. Ben evliliğim boyunca birkere kendimi değerli hissettirmedi kaç yıl sonra ilk defa benim geçmişimi yüzüme vurdu istemiyosan ayrilalim dedim özür diledi barıştık hep küfür eden bir insan ailesine bile saygısı yok banada saygı göstermiyor hep çabaladim iyi olalım dedim ama hiçbir zaman değişmedi babalık konusunda çok iyidir çocuklarının üstüne titrer ama bana düşkün değil.. belki sinir olucaksiniz ama ben yinede onu çok seviyorum.. ve gelelim beni en çok kahreden konuya öyle kıskanç kocasına bağlı bir insanım 1 ay öncesi bana ilk defa bir şehire gidip otelde çalışacağını söyledi bütün yaz boyunca onsuz kalicam çalıştığı otel tahammül edemeyeceğim insanlar gidip tatil yapıyor ve allah kahretsin çok kıskanıyorum ilk başta sonuç benden taraf boşanmaya kadar gideceğini söyledim arkasına bakmadan bavulunu alıp evden çıktı gitti ben çok ağladım ne düşündüğüm onun umrunda olmadı 15 gün biz konuşmadık birkere bile beni arayıp sormadı çocukları merak edince annesini ariyodu bu süre içinde kendimi yedim bitirdim ve dayanamadım msj attım beni sevmiyorsun bana neler yaşattın vs saydım ona akılsız kafam bana iki güzel laf söyledi hemen kandım görüştük onunla bir iki hafta kiskandigimi hiç belli etmedim. Konuşmalarımızda aşkım sewqilim gibi kelimeler kullandık sevdiğini söylüyor ewet ama baktimki bana karşı tavırları değişti birkere olsun keşke evimde olsaydım kelimesini duymadım ondan soyledigimdeyse bana kiziyo söylememe gerek yok diyor sürekli beni çocuk gibi azarliyo gün içinde bidefa msj atsam müsait olduğumda ben seni ararım sen msj atma çok msj atiyosun diyo sinirlenip onu aradım bana diyoki sen beni çok sıkıyosun konuşma hevesim kalmıyo diyo bunun sebebini sorduğumda herşeyi uzatma yeter artık ozaman beni bidaaa arama aklın başına gelince ara diyo tartıştık beni engelledi ağladım yüzsüz gibi ben ondan özür diledim ve bu aksam sözde konuşacaktık arkadaşları gelmiş gece konuşuruz dedi onu bekledim beni aradı gözleri kaymış ben uyicam dedi bende bağırdım enerjini arkadaşlarına harciyosun dedim benim değerim yok dedim diyoki sen kendini sogutuyosun tlfnu kapattım suratına ve beni aramadı dikkat ettim ki artık gönlümü bile almiyo üstelik kökten kapatmış tlfnu onu ne kadar çok sevsemde bu son yaşananlardan dolayı onu artık istemedigimi söyluyorum kendime ama bizde boşanmak care değil oda her nekadarda boşluğa gelip senden ayrılacam desede onunki lafta ama ben ayrilacagimi hep dile getirdim bana ve aileme zarar vereceğini söylüyor oyuzden hep durakliyorum keşke insan olsada bosanma lafını ağzıma almasam..hatasını bilen bir insan değil hep ben onu alttan alıyorum söylermisiniz onu hiç aramayip umursamamak istiyorum ama yapamayacağımi biliyorum çünkü hep merak edecem onu kimledir kiminledir diye o zaten umrunda değil bende onun gibi olmak istiyorum ama nasıl bilmiyorum onun orda rahatı yerinde beni özlediğinden bile emin değilim kocam çok değişti tamam yine değer vermiyodu ama evdeyken hep gönlümü alırdı şakalaşmakla günümüz geçerdi yine sevildiğini anlar insan e şimdi uzakta küsüz biliyorum asla beni aramicak ben yüzsüzum ya benim aramamı beklicek o süre içinde de keyfine bakacak ben çıldırırım na yapabilirim söylermisiniz