minicik bir evde ama kocaman dünyaya sahip yaşadık kızımla kısa bir süre ...keşkeler amalar yerine hep hadiler vardı hayatımızda....herkesin havasından yıldığı insanlarını soğuk diye sevmediği bir ülkede bebeğimle bana hayat kucağını açmıştı .nefes aldığımı yaşadığımı hissettim ben oh deyince erken gelen baharım da rahatladı bedenine zorla aldığı gramlar bierden kiloya dönüşverdi ...belki ondan mutluyduk...hava 29 derece sıcakta yanlız , çaresiz ve başklarına bağımlıyken oradan daha puslu ve çekilmez oluyormuş...
koca şehri, 1 uçtan bir uça kolayca arşınlarken yanıbaşımadaki markete gidememek..hergün ne yapsak diye sıcakta düşünüp delirmek...ve ordaki yaşamı hergün özlemle anmak...
burada doğduk burada yaşıyoruz ama burda öleceğiz diye düşünmüyorum artık...parklarında sincapların özgürce gezdiği bebeklerin annelerin özürlülerin el üstünde tutulduğu şehire birgün döneceğiz diye yaşıyor nefes alabiliyorum...
diyorum ya hep keşkelr var burada keşke imkanım olsada hep orda çalışıp yaşayabilsek...kızım özgürce büyüse...her yaptığı eleştiri almak yerine destek görebilse...kreş diye 20 mk lik 1 odada 25 çocukla 4 duvar arasında büyümek zorunda olsada zihninde özgür olur umarım....bedenini hapis edebilrler ama hayallerini düşüncelerini asla....bedeni daracık alanda solabilir ama düşünceleri fikirleri özgürce :gitme:senağlamayeşerebilir...
gökyüzüne çıktık demir bir kuşun kanadında...yemyeşil ılık bir düzlüğe indik ...rüya gibi günler yaşadık tıpkı rüya gibi kısacık bitiverdi zaman ....gülücükler yerini gözyaşlarına ve hasrete bıraktı...hayranlıklar her anımızı doldurdu bu şehirde...sanki bize ait olmayan bir şeyleri kullanmak,üzerimize uymayan bişeyleri giymek gibiartık burada yaşamak...
umarım yine döneriz o eski unutulmaz,güzel ve özel günlere..
koca şehri, 1 uçtan bir uça kolayca arşınlarken yanıbaşımadaki markete gidememek..hergün ne yapsak diye sıcakta düşünüp delirmek...ve ordaki yaşamı hergün özlemle anmak...
burada doğduk burada yaşıyoruz ama burda öleceğiz diye düşünmüyorum artık...parklarında sincapların özgürce gezdiği bebeklerin annelerin özürlülerin el üstünde tutulduğu şehire birgün döneceğiz diye yaşıyor nefes alabiliyorum...
diyorum ya hep keşkelr var burada keşke imkanım olsada hep orda çalışıp yaşayabilsek...kızım özgürce büyüse...her yaptığı eleştiri almak yerine destek görebilse...kreş diye 20 mk lik 1 odada 25 çocukla 4 duvar arasında büyümek zorunda olsada zihninde özgür olur umarım....bedenini hapis edebilrler ama hayallerini düşüncelerini asla....bedeni daracık alanda solabilir ama düşünceleri fikirleri özgürce :gitme:senağlamayeşerebilir...
gökyüzüne çıktık demir bir kuşun kanadında...yemyeşil ılık bir düzlüğe indik ...rüya gibi günler yaşadık tıpkı rüya gibi kısacık bitiverdi zaman ....gülücükler yerini gözyaşlarına ve hasrete bıraktı...hayranlıklar her anımızı doldurdu bu şehirde...sanki bize ait olmayan bir şeyleri kullanmak,üzerimize uymayan bişeyleri giymek gibiartık burada yaşamak...
umarım yine döneriz o eski unutulmaz,güzel ve özel günlere..