ya ben çocukluğumdan beri yapıyorum bunu. önce bir güzel tırnaklarını yiyorum, aslında benimkine yenmek denmez baya makasla kısaltıyomuş gibi dişlerimle kısaltıyorum uygun uzunlukta bırakıyorum, sonra da özellikle baş parmağım olmak üzere parmaklarımın kenarlarındaki etlere dadanıyorum. bir de kalkan eti koparamadığım zaman çok sinirleniyorum resmen inada bindiriyorum sonrasında acıdan kıvransam da koparıyorum onu. ama şöyle bir çare buldum, her an yanımda et makası taşıyorum kalkan bi et varsa hemen kesiyorum makasla yememek için. yine de kesin çözüm değil. heralde irade meselesi, gerçekten yapmıycam dediğim zaman karar verdiğim zaman çok güzel dayanabiliyorum ama en ufak bi stres anında dön başa...