- 19 Temmuz 2014
- 71
- 125
- Konu Sahibi GoruyorsunuzMukemmel
- #81
İki gün önce lise öğrencisi 14 ve 16 yaşlarında iki öğrencim dereden yapma bi gölde boğularak melek oldu. Ve cenazelerini oraya tesadüfen giden başka birileri saatler sonra buldu. Yapılan otopside çocuklardan birinin daha önce, diğerininse onu kurtarmaya çalışırken boğulduğu çocukların üzerindeki tırnak izlerinden tespit edildi.
Bu çocuklardan birisi annesini, birisi babasını yitirmişti zaten. Ve her ikisi de gariban ailelerin tertemiz çocuklarıydı. Babasız olanı ailenin son ve tek erkek evladıydı. Anasının tek dayanağı. Diğerini babası oğlunu inek bakmaya yollamış ama ölüm haberini almıştı. Çocukların ikisinin otopsisi birlikte yapıldı, selaları birlikte verildi, cenaze namazları birlikte kılındı. Annesi elinden çocuğun tişortünü düşürmüyor, kokluyor, kokluyor, kokluyor. Hangi birine ağlasın şaşırıyor insan. Sağı solu acı içinde.
Geride kalan acıyı tahmin edebiliyo musunuz? Bir annenin ya da babanın evlat acısıyla sınanmasına rağmen hayata tutunmak zorunda olmasının yükünü tahmin edebiliyo musunuz? Sizin sürdürmek istemediğiniz o hayata dair körpe yavruların hayallerini, umutlarını tahmin edebiliyo musunuz? Yaşamak bizim için bir hak değil ki zora düştüğümüzde haktan feragat edelim. Yaşamak bi sorumluluk. Başımıza gelen her acı, kayıp, ya da verilen her nimet bu sınavın ve sorumluluğun bi parçası. Bunu unuttuğunuz an boşluktayız.
Lütfen tedavi edilmeyi bekleyen dertler, teselli edilemeyi bekleyen baba ve anneler varken hayatın zorluklarından bahsedip insanların sizi ikna etmesi için ayırabildiğiniz her saniye için Yaradana teşekkür edin.
Bu çocuklardan birisi annesini, birisi babasını yitirmişti zaten. Ve her ikisi de gariban ailelerin tertemiz çocuklarıydı. Babasız olanı ailenin son ve tek erkek evladıydı. Anasının tek dayanağı. Diğerini babası oğlunu inek bakmaya yollamış ama ölüm haberini almıştı. Çocukların ikisinin otopsisi birlikte yapıldı, selaları birlikte verildi, cenaze namazları birlikte kılındı. Annesi elinden çocuğun tişortünü düşürmüyor, kokluyor, kokluyor, kokluyor. Hangi birine ağlasın şaşırıyor insan. Sağı solu acı içinde.
Geride kalan acıyı tahmin edebiliyo musunuz? Bir annenin ya da babanın evlat acısıyla sınanmasına rağmen hayata tutunmak zorunda olmasının yükünü tahmin edebiliyo musunuz? Sizin sürdürmek istemediğiniz o hayata dair körpe yavruların hayallerini, umutlarını tahmin edebiliyo musunuz? Yaşamak bizim için bir hak değil ki zora düştüğümüzde haktan feragat edelim. Yaşamak bi sorumluluk. Başımıza gelen her acı, kayıp, ya da verilen her nimet bu sınavın ve sorumluluğun bi parçası. Bunu unuttuğunuz an boşluktayız.
Lütfen tedavi edilmeyi bekleyen dertler, teselli edilemeyi bekleyen baba ve anneler varken hayatın zorluklarından bahsedip insanların sizi ikna etmesi için ayırabildiğiniz her saniye için Yaradana teşekkür edin.
Son düzenleme:
Çok güzel söylemişsin canım bunları yapmayı ben de istiyorum yapıyorum da bi şeylerden tat almaya çalışıyorum ama bi süre böyle idare ediyosun sonra bi an duraksayıp yolunda gitmeyen bi şey oldugunu sezinliyosun içinde tekrar başa dönüyosun.Bi süre ben böyle olucam onu anladım yani kurtuluş yok. Ama bu okuduklarım bana manevi anlamda çok iyi geliyo,bunlardan güç alıyorum. İyi ki varsınız. Hiç tanımasam bile hikayeme ortak olup empati kurup yardımcı oluyosunuz. Sizin de zor zamanınızda böyle yanınızda bulunanlar olacaktır
Yoksa erkek diye değil üzüntüm.Yanlış kişi üzerine hayal kurmuş olmam,yalanlarına inanmış olmam.Daha çok kendime kızıyorum aslında.Enayi gibi hissettirdiler bana kendimi.Ben feminist bile sayılırım ama bu durumlara beni de düşürdüler sagolsunlar pislikler
