Anaokulu, okul öncesi, kreş yorumları kızımı enstrüman dersleri için nasıl ikna edebilirim?

merhaba ben bir doğu ilinde tayinci olarak ikamet eden,14 yıllık beden eğt öğretmeniyim.2 ve 5 yaşında 2kızım var.büyük kızım özel bir anaokuluna gidyor.2 yıldır doğuda olmamız ve profesyonel bale eğitmeni azlığı sebebiyle kızımın bale eğitimi son buldu.ilk öğretmenimiz sadece ders almıştı,okulunu okumuş biri değildi,kızıma'' japon'' diye hitabetmemesini söyleyince canı sıkıldı inat yaptı ve de çok dikkatsizdi,o yüzden bıraktık.diğer bale öğretmenimiz de beden eğt öğretmeniydi ve tarzı çok sesli konuşması idiı.kızım da ilk kez okul tarzı bir yere gittiği için, öğretmenin de bir çabası olmadığı için,bağırmasından da korktuğu için bıraktı.biz de bacağım çok ağrıyoooor diye bahanesine kanarak bıraktık.ufaklık doğunca da götürüp getirmek zor oldu bahane 5:) kızımın sanat ya da spora küçük yaşta başlamasını öyle çok istiyorum ki kardeşi olsa dahi hep evde yardımcımız olduğu için oyun yemek vs için kendisine ayırdığım zamandan kısmadım,çok etkinlik yaptık,gezdik havuza gittik...
bu aralar sanat ve spora pek zaman ayramadığımızı düşündüm ve en kolay öğrenilen enstrümanın piyano olduğunu öğrendim.piyano dersine başlayabilmesi için ne yapmalıyız,ne söylemeliyiz diye düşünüyorum.evde piyano alıp çalışalım,bilmediğimiz yerleri de piyano öğretmenine gidip soralım beraber dedim kızıma.şimdilik evet dedi ama devamlı evden çıkıp kursa gitmekten sanırım hoşlanmadığı için...piyanoyu da istemeyecek gibi geliyor.size sorum şu;devamlı bir şekilde kursa gidebilmesi için ve en kolay enstrüman olan piyanoyu sevebilmesi için neler yapabiliriz?sizin de fikirlerinniz vardır belki...iyigeceler.

piyano çalan çocuk videoları izletebilirsiniz..

ama bu yine de çocuğun yapısına bağlı bir şey.. sevip sevmemek çocuktan çocuğa değişir.. özellikle de bir enstrüman çalmak yetenek işidir, kulak işidir.. yine de siz bir seçenek sunarsınız çocuğunuz ilgi duyarsa devam eder, duymazsa bırakır.. sevgiler

Yazınızı okuyunca annemin bitmek tükenmek bilmeyen ısrarlı çabaları ve hepsine direnen mızmız ben geldi aklıma
Annem beni önce basketbol kursuna yazdırıp , kursa taşıdı bir süre, baktı bende heves yok tuttu beni tenise yazdırdı, baktı bendeki toto ona da kalkmıyor tuttu folklor kursunda dıv dıv denen şarkı eşliğinde oynattı durdu, baktı ben ona da gitmem diye tutturdum, annem yılmadı ordan elime benden büyük org verip, bak postacı geliyor, selam veriyor ızdırabı eşliğinde beni org kursuna yolladı. Baktı ben onu da istemedim, kardeşimin doğumuyla birlikte annem beni bir yerlere iteleyip, çekelemekten vazgeçti. Ve annemin ısrarı bitince, ben oturduğum yerden farklı farklı diller öğrenmeye başladım ve bu konuda da büyük başarılar gösterdim okul ve mesleki alanda.

Dönüp baktığımda o yıllara , anneme hala takılırım benim inatla , yılmadan ordan oraya ısrarla taşıdığı için ama asla eleştiremem, o da kendince haklı bir biçimde çocuğunun sanatla /müzikle/ sporla ilgilenmesini, keşfedilmemiş yeteneklerinin ortaya çıkmasını vs vs. istemiş. Ama vermeyince mabut neylesin Mahmut misali bende o yetenek /istek/ motivasyon olmayınca olmamış.

Ben sadece kendi küçüklüğümü düşünerek aynı pozisyonda olsam, çocuğumun istek /ilgi/ motivasyon alanlarını keşfetmeye çalışırdım. Onu yeni yeni alanlarla tanıştırır, sergilere götürür, spor faaliyetlerine seyirci olarak katılmasını sağlar, farklı alanlarda başarılı olmuş kişilerin hayatlarını anlatan filmler izletir, yaşayan başarılı ustalarla tanışmasını sağlar; kısaca her alanı önüne sererdim , seçimin ondan gelmesini beklerdim.

şöyle diyesim geldi yazınıza,azıcık çekinerek ve ne dediğimden emin olmayarak....''çocuk bu...ne verirsen onu alır,kolayına geldiği için evde oturup tv izler ya da resim yapar,çünkü kıçı pek kalkmayan bir kızım var,yaramazlık dışında:)''
yorumunuza çok teşekkür ediyorum...

arkadalar bu sayfayı okuyan pek yok galiba ya da yazmak isteyen