biraz uzun ama lütfen okuyun yardım cı olur sanırsam alıntım:
2 yas sendromu aslında 1 yasında baslar
2 yas sendromu uzerınde bır yazı yazmayı uzun zamandır planlıyordum ancak elimi kolumu bağlayan konunun zorluğdu.ayrıca bu konuda
çok başarılı psikologlar varken benim yazdıklarım onlarınkının yanında sönük kalır endişesi yazıya başlamama engel oldu.ama klavye gevezeliği işte,gene oturdum klavye karşısına....hadi hayırlısı.......
Aslında 2 yaş sendromu 1 yaşında başlayıp ailenin tutumuna gçre birkaç ayda da bitebilir ama hatalı tutuma bağlı olarak yıllarca da sürebilen bir sürectir.Bir bebek 9 10 aylıkken yavaş yavaş özerklik dünemine girer.Aşağıdaki okuyacaklarınız, 13 aylık olan bebeğinizde hiç başlamammışta olabilir.2 yaş sendromunu oluşturan davrfanış değişikliklerinin tümü de aynı anda ortaya çıkmayacaktır.Üstelik kişilik yapısına göre bazıları şiddetli, bazılarıysa hafif olacaktır. Ama illa ki bunlar az ya da çok, erken ya da geç..... mutlaka olacaktır. Şimdiden hazırlıklı olun!!!
Burada çnemli olan sizlerin nasıl tepki vereceğinizdir. Eğer TUTUM DEĞİŞİKLİNİZİ uygun yaparsanız, kendi içinizde tutarlı ve istikrarlı olursanız, aile içinde de uyumlu davranış ve tutum sergilerseniz 17 yaşına geldiğinde camları yumruklayarak size motorsiklet aldırmak isteyen bir oğlunuzun olmaması için doğru yola girmiş sayılırsınız....
AİLE BÜYÜKLERİ LÜTFEN OKUYUN......
Çocuk büyğtme ve ona terbiye ahlak vs. verme görevi esasen anne babanındır. Biz büyükler sadece torunlarımızı seveceğiz... Anne babaya da logistik yardımımız olacak, o kadar. Torunlarınızı anne babanın uygun gördüğü şekilde yetiştirmelisiniz."Biz sizi böylemi büyüttük"dediklerinizi duyar gibiyim. Ama siz yetiştirdiniz çocuklarınızı bitti.Şimdi sıra çocuklarınızda.... ANNE VE BABALAR:
Birinizin hayır dediğine diğeriniz evet demesin.Ayrıca tepkilerinizde ortak ve eş değer olun. Bazı ailelerde gördüğüm bir hata var ki ne olur sizler yapmayın.Mesela A.P. 21 aylık bır oğlan çocuğu bardaktaki suyu anne babasının gözünün içine baka baka yere dökünce anne öfkeyle baba da gülerek kızıyor. Aslında ikiside kızıyor ama bebek babanınkini gülme anneninkinide öfke olarak algılıyor. Bir bebek gibi düşünün, bardaktaki suyu döktüğünüzde anne babanız bu şek,lde tepki verse, suyu dökmenin yanlış bir şey olup olmadığını nasıl anlarsınız?
şimdi olmaz dediğiniz şeye sonra izin verirseniz, çocuk neyin doğru olduğunu nasıl öğrenecek? Şimdş ne oldu da ya da ne değişti de olmaz dediğinize evet dediniz? 2 yaş sendromu ruh hastalığı mıdır?
bebeğin hareketlenmesi, bize bağlı kalmadan kendi kendine yürümeye çalışması, yemek yemeyi istemesi2 yaş sendromunun ilk işaretleri. Dikkat ederseniz 2 yaş sendromuyla beraber bebek bağımsızlaşmaya başlar; psikoloji terimiyle "özerklik kazanıyor". İştahsızlık olarak yorumlansa da kendi kendine yemek yemek istemesi de bunun bir parçası.
Bu süreçte bebekler hem daha fazla alanda gezmeye hem de daha çok muzurluk yapamaya çalışıyor.bu muzurluklardan bazıları herşeyi kurcalama, anlamaya çalışma, merak etme, etrafında yaşayan insanları kışkırtıcı tarzda davranışlar, inatlaşma ve tutdurma, şiddete eğilim. Hepsi de iki yaş sendromunun birer parçasıdır. YUMRUKLAMA VE HIRLAMA:
Ne demeye çalışıyor? Ben burdayım, artık BEN diye birisi var, bir bireyim..... Neden böyle yapıyorsun? diye sormayın, kızmayın,gülmeyin, karşilık vermeyin.....her hırlayışında karşiılık verirsenız gene yapacaktır. Herşeyi elleyip kurcalıyor herşeye cısss diyecek miyiz?
Sakın herşeyi "cısss" diyerek önünden kaldırmayın;elinden almayın."O cısss, bu cıss, kalem cısss, telefon cıss.... Öffff beeee; ben de herşeyi ellerim beeeee" der o zaman, değil mi? Kurcalayıp merakını tatmin edecek kadar ve kırılmayacak eşyalarla oynamasına izin verin. Ellediğinde kendine ve eşyaya zarar vermiyorsa ellesin, dokunup algılasın ağzına götürsün. Cısss sizcüğünü bence sadece tehlikeli olabilecek, sıcak, keskin cisim veya elektrikl, cihaz vs. ,ç,n kullanın.
SONUÇLARI YAŞAMASINA İZİN VERİN.
Sıcak bir fincanı ellerse ne olacağını deneyerek öğrensin. O sırada açıklayın: "Bak, bu bardak sıcak, ufff....." Ama elbette 220 volt elektrik çarpıp aklı başına gelsin diyemezsiniz.(!!!!!)
SINIR KOYUN.
Ancak herşeyi elleyemeyeceğini de bilsin.kurcalamasına asla izin vermeyeceğiniz şeyleri kaldırın, evinizi ona göre düzenleyin ve kişisel eşyalarınızı(gözlük ve benzeri) alamayacağinı anlayana kadar defalarca "hayır" diyerek ve "hayırın anlamı olan, izin vermeme" eylemini gerçekleştirerek sınır koyun.
(Hayırınız gercekten hayır olsun hayır dedikleri halde hayır dedikleri şeye izin verdiklerini görüyorum; "hayır"ın inandırıcılığı kalmıyor o zaman) DİKKATİNİ DAĞITIN, ALTERNATİF SUNUN. Başlangıçta "hayır" dedipiniz şeye, o ağlayıp sızlayınca, dayanamayıp evet demek zorunda kalmayın. renkli bir cam bardağı alıp oynamak isterse izin vermeyip bağırtmak yerine alternatif sunabilirsiniz." Bak burada ne kadar değişik çiçekler var" diye dikkatini çok alakasız bir şeye çekip, az önce ağlayarak istediği cam bardağı da ettirmeden kaldırıverirsiniz. PEKİ DİKKAT DAĞITMAK DA İŞE YARAMAZSA NE OLACAK?
Ağladı ağladı sonunda dayanamayıp renkli camlı bardağı eline verdiniz.....İşte buuuuu.....(!!!) Bebek sizi çözdü. sırada ne var? Siz onun istediğini yapana kadar ağlama gücü verdiniz ona....
KENDİSİNE AİT KURCALAMA ÇEKMECESİ VEYA KUTUSU OLSUN.
Birçok ailenin şikayeti şu: Bebeğimiz hep çekmece ve dolaplerı kurcalıyor, ne var ne yok boşaltıyor.... Peki bebeğinize özel bir çekmece veya bir dolap kapağı ayarlamaya ne dersiniz? Tabii ülkemizin gerçeklerini de düşünmek gerek. 2 oda 1 salon tıkış tıkış yaşanan br evde hele de ikiz çocuklar varsa bu çok zor bir şey ama eğer olanak varsa denemeye değer....
O zaman"burası benim çekmecem(dolabım) sen burayı değil kendi dolabını karıştır" demek şansınız olur.
Elbette onun dolabınada kendi ıvız zıvırını doldurun ve sık sık eşyalarını değiştirin ki devamlı cazibe kaynağı olsun.
SUÇ ALETİNE ULAŞAMAZSA SUÇTA İŞLEMEZ!
Kalemle duvarları çizen 15 aylık bir bebek düşünün..... Bunun yanlışlığı nereden bilsin? Kağıda yazmaktan daha zevklidir duvara yazmak. Siz de ya eline kağıt verin masada yazıp çizsin, karalasın. Ama eğer duvarları karalarsa kalemleri elinden alın ve biyiyene kadar eline vermeyin. Suç aleti olmazsa suç da olmaz!
SİZİ TAHRİH ETMESİNE İZİN VERMEYİN, BAZI ŞEYŞERİ GÖRMEZDEN GELİN.
Görmezden gelebileceğinizşeyler var, tepki göstermeyin ki o da tahrik olmasın.... Mesela burun karıştırabilir. E(eeeee) karıştırsın..... Ne olur sanki? Siz ona "Burnunu karğstğrma, bu yanlış birşey" dedüğünüzde hemen anlayıp vazgeçeçek ve ömrü billah bir daha burun karıştırmıycak mı sanıyorsunuz? Ya da terlikleri ısırma örneğini verelim. Kafanızı çevirin, göz teması kurmayın, ilgilenmeyin, dişinizi sıkın. Birkaç defadan sonra vazgeçecektir. Ama "yapma" derseniz daha çok yapar, engellenmiş olmanın sıkıntısı onu tahrik edecektir. ŞİDDETE EĞİLİM 2 yaş sendromunun bir parçası da şiddete eğilimdir. İlk şiddet gösterdiği de ne ironiktir ki, kendisidir. kafasına vurma, kendi saçını çekme, hatta yere çöküp kafasını yere vurma....Ne acı değil mi? Ya da komik? Artık siz nasıl yorumlarsanız.... İlgi çekmek için, istediği olsun diye ne güçlü bir şantajdır o: "kendime cı veririm haaaa!" Eğer görmezden gelirseniz, umursamazsanız o kendi kendinin saçını başını yolduğuyla kalır, 1-2 kez daha deneyecek sonra vazgeçeçektir. Veya ilgi gösterin: "Aaaaaa,neden yapıyorsun? Ne istiyorsun söyle" deyin bakalım ne oluyor?
Durun daha bitmediiii...... O yavrunuz size de vuracak, saçınızı çekecek, tokadı basacak.... Bunu çnce bir oyun olarak yapacak ama zamanla abartacaktır. İlk vuruşunda veya ısırışında tepkinizi tam koymanız gerek. Ah, of, yapma demek onu tahrik eder. Gülmek, yaptığının oyun olduğunu sanmasına neden olur. Kızmak da yeteri kadar etkin değildir, o an yapmaktan vazgeçse de bilenir, yeniden yapar. Peki ne yapalım ki bundan bir ders alsın, neden mahrum edelim? Ne yapmalıyız ki bu yaptığının yanlış olduğunu anlasın? "Yapma" mı diyelim? Dövelim mi? Onu öyle bir şeyden mahrum edelim ki yaptığının yanlış olduğunu anlasın. O mahrum olacağı şey sizin ilginiz olmalı. Hiç tepki göstermez, göz teması kurmaz, gülmez veya kızmazsanız, o yokmuş gibi davranırsanız önce afallayacaktır. sonra bir iki kez daha dener, sizi, diğer büyükleri tek tek dener. YAŞITLARINA ŞİDDET İlerleyen aylarda da arkadaşlarına ve yaşıtlarına şiddet eğilimi olabilir. Parkta oynarken bir çocuğu salıncaktan çekip alıverebilir. Ya da bir alış veriş merkezinde duruk durduk yerde tanımadığı bir çocuğu saçına asılıverir. O zaman hemen parktan veya "suç mahalinden" çocuğu alıp uzaklaştırmalı, bu arada oradan uzaklaşmanın nedeni de kendisine çok kısa ve net cümlelerle anlatılmalıdır. Daha sonraki gezilerin öncesinde de çocuğunuza eğer arkadaşlarına zarar verirse onu gene oradan uzaklaştıracağınızı söyler ama sözünüzde durursanız şiddetin yanlışlığını öğrenmiş olur.
UZM. DR. Erdem UZUNOĞLU