Ben 20 yaşındayım ve üniversiteden bu sene mezun oluyorum.Kız kardeşim 8.sınıfı bitirdi ve 14 yaşında. 4 senedir Devlet yurdunda yatılı okuyor.Yanlış anlaşılmasın,yurda köyde imkanlar kısıtlı olduğu için kaydolduk.2 senedir psikologa gidiyor ve aile olarak iletişimde çok sıkıntı çekiyoruz.Annemin bana söylediğine göre de Son 2 aydır kardeşimde büyük değişiklikler olmuş.Babama yeni telefon aldırtmasıyla birliktede elinden telefonu düşürmemesi,yemek yaparken,yerken,gece gündüz telefonu bırakmamasıyla annem şüphelenip bana anlattı.Memleketimden uzakta okuduğum için tatile eve gittiğimde durumu kendimde fark ettim.Yeni aldığınız telefon bu mu, özelliklerine bir bakayım dedim kardeşime.Önce bir dakika diyerek fotoğraflar sildiğini gördüm.sonra verdi telefonunu.Bende fotoğraflara bakıyormuş gibi yaparak Whatsapp mesajlarına girdim. Mesajlaştıklarının çoğu erkekti ve herhangi bir mesaja baktım.Konuşmayı baştan okudum.İfade edemeyeceğim terbiyesizce iğrenç konuşmalar vardı ve dikkatimi çeken şey kardeşimin KAÇICAZ MI ?? sorusuydu.Kardeşim sürekli telefonu istediği için diğer mesajlara bakamadım.Fakat fırsattan istifa konuştuğu 2 kişinin numarasını kendi telefonuma kaydettim.Telefonu verdim yine bir şeyler sildi.Telefonu aldığımda whatsapp uygulamasını kaldırdığını fark ettim.Bende geri yükledim ve o konuştuğu kişilerin ekran fotoğrafını çektim kendi telefonuma.Fakat numarayı kaydettiğimi benim telefonumdan gördü ve o benim sevgilim değil dedi.Ben de değilse neden konuşuyorsun dedim.Tavrım ve konuşma şeklim özellikle sakindi.Böyle insanlarla konuşmak yerine lise sınavlarına odaklan dedim.Bana sürekli olarak parladı ve sürekli dediği şey, 3-4 ay sonra gidicem zaten sizde kurtulcaksınız bende,bir daha yüzümü bile görmiceksiniz dedi, ve bunların sorumlusu sensin dedi bana.Hayırdır kaçmayı mı düşünüyorsun dedim.Kaçıcak olsam ben kaçarım,20 yaşındayım ve gayette reşitim, okulumuda bitirdim işimi elime almama az kaldı,ben niye hala sabrediyorum dedim.Erkek arkadaşımı ailem dahil herkesin tanıması avantajıyla onu örnek gösterdim.Bizim şimdiye kadar nişanımızda olacaktı evliliğimizde,neden o memleketinde çalışıyor ?Neden ben burda işe gireyim diye uğraşıyorum ?Bizde kaçıp gidelim öyleyse dedim ve babamıda örnek vererek devam ettim.Hadi beni boşver,ben kendimi kurtardım okulum bitti ama babamın emeklisinin dolmasına rağmen adamın her türlü hastalığına rağmen hala çocuklarım okusun diye çalışması niye dedim,cevap bile vermedi.Elinde telefonla ugraşıyordu çünki.Bak dedim kardeşime.Sen 4 sene yurtta kaldıysan,bende 7 sene kaldım.Senin psikolojin bozuksa benimde bozuk.Sen antidepresan kullanıyorsan bende kullanıyorum.Yani her açıdan aynıyız ve eşitiz dedim.Seni en iyi anlayabilecek insan benim dedim.Bana yine sanane,karışmayın bana,beni rahat bırakın dedi ve yine 3-4 ay sonra kurtulcaksınız zaten demeye başladı.Ailem hiçbir şekilde baskıcı değil,aksine babamın tek isteği ve sürekli öğütlediği konu; okuyun,ekonomik özgürlüğünüzü elinize alın ben her zaman arkanızdayım demesidir.Kardeşimle konuşmayı denedim fakat pekte yararlı olabildiğimi sanmıyorum.İki gün sonra sabah ezanı saatlerinde annemle tartışmışlar.Anneminde çözüm bulamayışıyla ne yapacağımızı bilemedik.Acil yardım edebilirseniz cok sevinirim.Teşekkürler..