Bunlar hep gittiğiniz arkadaşların iyi rol yapmasından kaynaklı şeyler. Kameralara iyi oynuyorlardır. Yoksa ideal erkek diye birşey yok, hepsi senin kocanın değişik versiyonu işte...
Kıskanmak yerine dua etmeye çalış, hatta kıskandığın kişiler için de "Rabbim daha da iyi etsin " şeklinde dua edersen, bunun kesin sana da faydası olur.
Hep fazlasını değil, senin sahip olduklarını da gör. Bak istediği halde bir türlü yuva kuramayan bir sürü bayanda var mesela.
Eşin senin düşüncelerini bilse çok üzülür demişsin. Demekki o kadar da kötü, merhametsiz biri değil. O başkalarının eşlerini içten içten beğense sen ne hissedersin?
bana hiç öyle gelmiyor işte ben yan odadaydım mesela benim orda olduğumu bilmiyorlardı sanırım. çocuk kıza saat 1 oldu dedi normal bir sesle. kız da sesini yükselterek öyle diyeceğine bebeğin çantasına bir bak bezi var mı kıyafeti var mı falan dedi iki dk geçmeden çocuk kırdıysam özür dilerim bişe demedim ki dedi. ben eşime sesimi öyle yükseltsem kıyamet kopar ben niye şanssızım diyorum hep
Eşiniz %99 evlenmeden önce de böyleydi. Şimdi memnun değilseniz önceden de memnun olmamanız gerekirdi mantıken. Yani evlendikten sonra bunun sorgulanması biraz yanlış zamanlama.
Merhaba arkadaşlar..
Biliyorum şimdi hepiniz eleştireceksiniz beni ama kimseye anlatamıyorum bu durumu.
Sorun şu ki ben insanları kıskanıyorum. ama kesinlikle maddi değil.
Özellikle evlendikten sonra daha da arttı bu. Örneğin eşimin arkadaşları ve aileleriyle görüşüyoruz, kız mesela sert konuşuyor devamlı eşi alttan alıyor bunu kıskanıyorum ben niye böyle kıymetli olamıyorum diye içimi kemiriyor. hep eşimin olmayan taraflarını diğer insanlarda görüyorum. (yumuşak başlı olan eşleri kıskanıyorum benim eşim biraz sabırsız ve çabuk parlar).
Bir arkadaşına gittik çocuk çok düzenli devamlı evi topluyor eli de çok yatkın resmen kıskanıyorum benim eşim niye böyle değil niye dağınık diye. sanki herkes şanslı ben değilim.
İçimden diyorum herkesin iyi ve kötü tarafları vardır ama yok. hep bir kıyas içindeyim. öyle ki başkalarıyla görüşmediğimizde daha mutluyum. çok üzülüyorum kendime. bunu nasıl aşabilirim illa psikoloğa mı gitmeliyim eşime de anlatamıyorum çok üzerim onu.
lütfen üzücü eleştiriler yapmayın zaten farkındayım yanlış olduğunun..teşekkürler şimdiden..
Merhaba arkadaşlar..
Biliyorum şimdi hepiniz eleştireceksiniz beni ama kimseye anlatamıyorum bu durumu.
Sorun şu ki ben insanları kıskanıyorum. ama kesinlikle maddi değil.
Özellikle evlendikten sonra daha da arttı bu. Örneğin eşimin arkadaşları ve aileleriyle görüşüyoruz, kız mesela sert konuşuyor devamlı eşi alttan alıyor bunu kıskanıyorum ben niye böyle kıymetli olamıyorum diye içimi kemiriyor. hep eşimin olmayan taraflarını diğer insanlarda görüyorum. (yumuşak başlı olan eşleri kıskanıyorum benim eşim biraz sabırsız ve çabuk parlar).
Bir arkadaşına gittik çocuk çok düzenli devamlı evi topluyor eli de çok yatkın resmen kıskanıyorum benim eşim niye böyle değil niye dağınık diye. sanki herkes şanslı ben değilim.
İçimden diyorum herkesin iyi ve kötü tarafları vardır ama yok. hep bir kıyas içindeyim. öyle ki başkalarıyla görüşmediğimizde daha mutluyum. çok üzülüyorum kendime. bunu nasıl aşabilirim illa psikoloğa mı gitmeliyim eşime de anlatamıyorum çok üzerim onu.
lütfen üzücü eleştiriler yapmayın zaten farkındayım yanlış olduğunun..teşekkürler şimdiden..
Kimse mükemmel değildir. Eşinde rahatsız olduğun şeyleri konuşmayı denesen?
Benim eşim dışarıdan bakıldığında bahsettiğin şekildedir ama savurganlık huyunu sevmem mesela. Ya da şaka gibi ama bir yere gittiğimde keşke beni kısıtlasa,hesap sorsa derim. Eşim tam tersi kendine çok özgüveni olan ve bana da çok güvenen biri. Bu olumlu bir şey gibi gözükse de bazen insan üzülebiliyor