Evlendigim anda anladim, gözümde simsekler carpti. Evet artik aydinlandim bu konuda. Evli teyzelerin hepsinin saclari kisacik. Bakimlilar biyiklarini aliyorlar ama saca gelince erkek trasindan hallice..
Evet pratik. Evet bakimi kolay. Evet dus almak daha kolay, ayipli seyde sonra. Aaa uzun sacla nasil olur aaaa...
Ya bu baskidan biktiiiim. Üzerimde bu konuda baski fazla degil arada kayinvalidemin kestiresi tutuyor fakat belli mevsimlerde tutuyor o damari. Sac kestirme mevsimlerinde yani, o mevsimler de onun sacini kestirmesiyle ayni. Herneyse, herkesin saci kisa. Bu alemde bir mal ben miyim? O kadar saca bakiyorum. Enayi miyim?
O sac ne olacak o kadar bakimi zor kestir kisa diye konusunca karsimdaki kendimi enayi gibi hissediyorum.
Herkes akilli ben aptalmisim gibi.
Nedir bu kisa sac sevdasi?
Uzun sacimla kendimi daha kadinsi istiyorum. Ama malesef ki dedikleri gibi bakimi zor. Ama onlar da cazibesini kaybetmisler acikcasi gözümde. Bakimsiz ve kisa sacli hic kadinsi bir hava vermiyor bana. Amaan tek derdimiz cocuk büyütmek ya..
Bu durumdan nasil siyrilabilirim. Gercekten kisa sacin gerekliligine inandim yine bugün ama sacima kiyamiyorum. Birden küt kestirmek geldi icimden. Iki arada kaldim resmen.
Sizin saclariniz ne durumda. Evliyim ve esim uzatmami istiyor. Tabiki bakimi zor benim icin. Ama onlar rahat rahat gezerken sacinin derdinde benim bir agirligini kafamda tasiyan.
Sizin saclariniz ne durumda. Bir da alismisim kendimi eksik hissedecek gibi oluyorum kestirince sanki..
Sizle ne diyorsunuz bu dert olmayan ama insanin beynini kkurcalayan konuya?