Kırmızı küpelerim

ne çok severdim kırmızı küpelerimi
belkide sen almış olduğun için bu denli seviyordum
kırmızı küpelerimi
sonra bir gece evimizin üzerinde kötü heber kuşları uçtu
ertesi gün kötü haberle sarsıldı evimiz
yüreğim kalbim herşeyimle seni kaybetmiştim
evimiz ordan burdan heryerden gelen insanlarla dolmuştu
herkes ağlıyor ağıtlar yakıyordu
ölümü ölümün ne demek olduğunu anlıyamamıştı küçük yaşım ve yüreğim
ama işte sen yoktun artık hayatımızda hayatımda
bense o şoktan birkaç gün sonra bana almış olduğun
kırmızı küpeler aklıma geldi
gittim sakladığım yere baktım bulamadım kırmızı küpelerimi
halama sorduğumda o kalabalıkta birisi almıştır dedi.
evet yakın zamanda aldığın kan kırmızı küpelerde yoktu canım babacım...
ölüme dek içimden çıkmayacak yokluğun ah kırmızı küpelerimi bari almasaydılar benden
elimde avcumda ne kaldiki sanki
yokluğuna olan özlemim günbe gün katlanmakta
bu azap dolu hayatta...