Kırıldı Kristal Ayna / Yaşar Yıldız

Kırıldı Kristal Ayna

Aramıştım umutla, yıllar yılı.
Sonunda; Bir bir topladım parçalarını.

Ellerini bulmustum önce.
Yalnız, kaskatı gecelerimde
dolunaydan ışıltılar getirmişti
avuçlarının içinde.

Yüzünü bulmuştum.
Durgun bir gölü süsleyen,
nilüferlerin güzelliğinde.
Yüzüne damla gibi yayılan gülüşü de.

Uzak birer yldızda bulmuştum
ışıltılara dönüşen gözlerini de.
Dudaklarını bulduğumda
yanmıştı tenim.
Yanar dağların koru deymişçesine.

Bir şelalede bulmuştum saçlarını.
Gökkuşagının ışıltıları sıvanmıştı
her bir teline.
Gün doğumlarının taze kızıllığı
sıcacık teninde.
ilkyazların buram buram kokusu içinde.

İşte böyle...
Bir bir, parça parça toplayıp,
bir sen yaratmıştım içimde.


Sana bir de yürek bulmalıydım.
Bütün korkularını silip,
içine yudum yudum
sevgi doldurmalıydım.

Buldum da...

Ama, ya istemedin,
ya da korktun almadın.
Alışmıştın belki de,
hep böyle,
sevgisiz de yaşanır sandın.

Yeniden,
bir bir ayrılıp dağıldın.
Kristal bir ayna kırılmışçasına.
Kırılıp bin parçaya ayrılmışçasına.
Böyle kırılmak bir yana,
öylesine acıyor,
öylesine kanıyor ki yüreğim,
o, binlerce cam kırığı saplanmışçasına.

Yasar Yildiz​