- 5 Mayıs 2011
- 1.592
- 721
Ben ilk aşkımı 2,5 sene önce yaşadım, onunla 1,5 sene çıktım.birçok şey yaşadım.üniversitede aynı sınıftaydık.onu seviyor muydum bilmiyorum ama alışıktım ona.annem, babam gibi yakındı bana.ama çok üzüyordu beni.beni olmadık şeylere zorluyordu, benim isteyip istemediklerime saygı duymuyordu.ilklerimi zorla yaşadım! küfrediyordu.anneme bile küfretti bir kavgamızda.ama ben ona öyle muhtaçtım ki onu affetmiştim.ben bölümün birincisiydim.o ise hiçbir baltaya sap değildi.kızdığım bu değil, kızdığım tek şey, hiçbir baltaya sap olmak için uğraşmıyordu bile! tek bildiği maçlar, tembellik ve boş laftı.zorla öss sınavına girmesini sağladım.ama sabah kalkamadığı için sınava girmedi! o kadar umursamazdı yani.ben o yıllarda dikey geçiş sınavına hazırlanıyordum, üstümde yük vardı.ama hem kendi yükümü hem onun yükünü taşıyordum.derslerde sırf dersten kalmasın diye kendi defterime not alırken, alelacele ona da not alırdım.çünkü kendi yazmazdı, o sırada maç seyrederdi.işte böyle bütün yükü benim taşıdığım bir ilişkiydi bu.bir yerlerde taşıma getirgötür işleri yaparak ayaklarının üzerinde durabileceğini zannediyordu ama benim buna hiç inancım yoktu.çünkü etrafımdakiler benim geleceğimi çok parlak görüyorlardı.onun böyle kötü özellikleri olsa da, tertemiz bir kalbi vardı.onun yetişme tarzı öyleydi, o yüzden kızamıyordum ona, sadece değiştirmeye çalışıyordum.örneğin, beni asla aldatmayacağından emindim.seviyordu beni.ama ben taa ilişkinin 1. ayından en yakın arkadaşıma msnde demiştim ki "ben onunla birlikteyim ama bu ilişki geçici.benim hayatımın anlamı başka bir yerde.belki 1 belki 2 yıl sonra biriyle tanışıcam.".işte öyle birini bekliyordum hep.derken okul bitti ve sevgilim memleketine döndü.ayda bir görüşebiliyorduk.
geçtiğimiz yaz dikey geçiş sınavına girdim ve bilgisayar mühendisliği kazandım.onu bırakmak gibi bir düşünce aklımda yoktu.okul başladı.sınıftan benim gibi dikey geçişle gelen biriyle tanıştım.çok iyi arkadaş olduk zaman içinde.onun sosyal paylaşım sitesinde resmini ilk gördüğümde, olacaklar içime doğmuştu sanki.kalbim bir değişik çarptı, ama aşk değildi.yani belki de aşktı ama ben anlamamıştım.
bir gece rüyamda bu yeni tanıştığım çocuğu ve sevgilimi gördüm.yeni tanıştığım çocuğa doğru yöneldim ve onu öptüm.uyandığımda çok garip duygular içindeydim.yüzümden anlamsız bir gülümseme vardı.mutluydum ama niye olduğunu bilmiyordum.kendi kendime "ne alaka" dedim ve o rüyayı o gün unuttum.aradan 1 ay kadar zaman geçti.ben bu yeni tanıştığım çocukla iyiden iyiye ilgilenmeye başladım.gece yarılarına kadar msn e gelmesini bekliyor, geldiğinde laf atıyordum.o çok çalışkan biriydi.okuldan eve gittiğinde bilgisayar başında sürekli çalışıyordu.o sebeple benimle pek ilgilenmiyordu.ama ben yılmıyordum.açıp açıp onun resimlerine bakıyordum.benim sevgilim vardı, onu aldatamazdım! ama kendime engel olamıyordum! kalbim hiç çarpmadığı kadar çok çarpıyordu, içim yaşama sevinciyle doluydu...
sınıfta sırf onu izlemek için arkasına geçip oturuyordum.ders boyu o masum yüzünü seyrediyordum.içinin güzelliği yüzüne vurmuştu sanki.zeki olduğu gözlerinden okunuyordu.hayatımda çok kez aşık olduğumu sanmıştım, ama aşkın bu olduğunu bilseydim onlara "aşk" demezdim...
msnde konuşurken aşktan konu açıldı.bana eski sevgilisiyle olan bir resmini gösterdi, iç çekti.içim parçalandı.sanki benimmiş gibi kıskandım onu."ben hiç beni ben olduğum için seven birini bulamadım, belki bir gün bulurum." dedi bana.o an kafamı duvarlara vurasım geldi.seni seviyorum demek istedim, yapamadım.
bir gün eve geldim ve onun resmini açtım yine, bu kez tam ekran yaptım.sanki karşımda gibiydi.gözlerine bakıyordum, bu gizemli gözleri merak ediyordum.yakın arkadaşımdı ama o konulara hiç girmemiştik, sadece bana çok yara aldığını söylemişti.onun geçmişini deli gibi kıskanıyor ve merak ediyordum.beni de öyle sevsin, benim sevgilim olsun istiyordum.o an anladım.ben aşık olmuştum!
içinde bulunduğum ilişkiyi daha fazla devam ettiremezdim.sevgilime bir mesaj attım ve ara vermek istediğimi söyledim.sebebini sormadı bile çünkü daha önce çok kez ayrılıp barışmıştık.nasıl olsa düzelir diye düşündü.ara vermiştim, çünkü eğer aşık olduğum insan beni sevmezse, sığınacağım tek liman sevgilim olacaktı.bu çok hain bir düşünceydi ama insanım ben de
çocuk bana okulda çok yakın davranmaya başlamıştı.cuma günüydü, tatile girecektik.derste yine onu izlerken bir karar verdim.o gece söyleyecektim! ne olursa olsundu!
eve geldiğimde sevgilimden ayrılmaya karar verdim.çünkü bu kötülüğü yapamazdım.onu elimde zor durumlar için bulunduramazdım.ona ayrılmak istediğimi söyledim.başka biri mi var dedi.evet dedim.ismini söyleyerek "o mu" dedi."o" dedim.ağlamaya başladı.o yaşadığım vicdan azabını anlatamam.uzun süre krizler geçirdi.şoktaydı, inanamıyordu.
o gece ona seninle çok önemli bişey konuşucam dedim.ve açıldım.verdiği tepki olumluydu.o da bana karşı boş değilmiş.ama çok korkuyormuş tekrar sevip üzülmekten.benim doğru insan olduğumu düşünüyormuş.
2 gün sonra çıkmaya başladık.çıkıyorduk ama bana karşı çok ilgisizdi.aşk duymuyor gibiydi sanki.benimse aklımda sadece 1 soru vardı."o kızı hala seviyor mu?" bunu ona sorduğumda bana hayır dedi "ondan nefret ediyorum".ama bu benim iyi iyi birşey değildi.çünkü ona hala kızgınsa hala içinde yaralar olduğunun göstergesiydi bu.gözlerim doldu, içim kanıyordu.beni sevmiyor onu seviyor gibi hissediyordum.sürekli mutlu olmamı engelliyordu bu durum.sürekli kavga ediyorduk.3 ay geçmişti ama bana hiç yakınlaşmamıştı.3 ayın sonunda dayanamadım ve patladım."bana herşeyi birbir anlatıyorsun" dedim.meğer kızla 3 ay çıkmışlar, kız kötü biriymiş onu hep kullanmış.yani öyle uzun bir geçmişleri yokmuş ve bana karşı hissettikleri çok daha farklıymış.bunları duymak beni çok rahatlattı.sonra zamanla bana alıştı şimdi 5. ayımız bitmek üzere.çok şükür herşey çok iyi gidiyor.ben hayatımın aşkını buldum, hem de öncesinde rüyamda görerek...
eski sevgilime gelirsek...ondan ayrıldığımı duyan herkes bana tepkili.kimse arkamda değil, oysa ki bana neler yaptığını biliyorlar.bana saygı duymuyorlar.eğer benim yerimde olsalardı onlar da onu bırakır, aşık oldukları kişiye giderlerdi!
sonuçta hayatımın aşkını bulmuşken, mutsuz olduğum bir ilişkiye devam edemezdim...üstelik sonuna kadar dürüst oldum her ikisine karşı da...
işte benim hikayem bu.biraz uzun oldu, anlaşılan baya dolmuşum :)
geçtiğimiz yaz dikey geçiş sınavına girdim ve bilgisayar mühendisliği kazandım.onu bırakmak gibi bir düşünce aklımda yoktu.okul başladı.sınıftan benim gibi dikey geçişle gelen biriyle tanıştım.çok iyi arkadaş olduk zaman içinde.onun sosyal paylaşım sitesinde resmini ilk gördüğümde, olacaklar içime doğmuştu sanki.kalbim bir değişik çarptı, ama aşk değildi.yani belki de aşktı ama ben anlamamıştım.
bir gece rüyamda bu yeni tanıştığım çocuğu ve sevgilimi gördüm.yeni tanıştığım çocuğa doğru yöneldim ve onu öptüm.uyandığımda çok garip duygular içindeydim.yüzümden anlamsız bir gülümseme vardı.mutluydum ama niye olduğunu bilmiyordum.kendi kendime "ne alaka" dedim ve o rüyayı o gün unuttum.aradan 1 ay kadar zaman geçti.ben bu yeni tanıştığım çocukla iyiden iyiye ilgilenmeye başladım.gece yarılarına kadar msn e gelmesini bekliyor, geldiğinde laf atıyordum.o çok çalışkan biriydi.okuldan eve gittiğinde bilgisayar başında sürekli çalışıyordu.o sebeple benimle pek ilgilenmiyordu.ama ben yılmıyordum.açıp açıp onun resimlerine bakıyordum.benim sevgilim vardı, onu aldatamazdım! ama kendime engel olamıyordum! kalbim hiç çarpmadığı kadar çok çarpıyordu, içim yaşama sevinciyle doluydu...
sınıfta sırf onu izlemek için arkasına geçip oturuyordum.ders boyu o masum yüzünü seyrediyordum.içinin güzelliği yüzüne vurmuştu sanki.zeki olduğu gözlerinden okunuyordu.hayatımda çok kez aşık olduğumu sanmıştım, ama aşkın bu olduğunu bilseydim onlara "aşk" demezdim...
msnde konuşurken aşktan konu açıldı.bana eski sevgilisiyle olan bir resmini gösterdi, iç çekti.içim parçalandı.sanki benimmiş gibi kıskandım onu."ben hiç beni ben olduğum için seven birini bulamadım, belki bir gün bulurum." dedi bana.o an kafamı duvarlara vurasım geldi.seni seviyorum demek istedim, yapamadım.
bir gün eve geldim ve onun resmini açtım yine, bu kez tam ekran yaptım.sanki karşımda gibiydi.gözlerine bakıyordum, bu gizemli gözleri merak ediyordum.yakın arkadaşımdı ama o konulara hiç girmemiştik, sadece bana çok yara aldığını söylemişti.onun geçmişini deli gibi kıskanıyor ve merak ediyordum.beni de öyle sevsin, benim sevgilim olsun istiyordum.o an anladım.ben aşık olmuştum!
içinde bulunduğum ilişkiyi daha fazla devam ettiremezdim.sevgilime bir mesaj attım ve ara vermek istediğimi söyledim.sebebini sormadı bile çünkü daha önce çok kez ayrılıp barışmıştık.nasıl olsa düzelir diye düşündü.ara vermiştim, çünkü eğer aşık olduğum insan beni sevmezse, sığınacağım tek liman sevgilim olacaktı.bu çok hain bir düşünceydi ama insanım ben de
çocuk bana okulda çok yakın davranmaya başlamıştı.cuma günüydü, tatile girecektik.derste yine onu izlerken bir karar verdim.o gece söyleyecektim! ne olursa olsundu!
eve geldiğimde sevgilimden ayrılmaya karar verdim.çünkü bu kötülüğü yapamazdım.onu elimde zor durumlar için bulunduramazdım.ona ayrılmak istediğimi söyledim.başka biri mi var dedi.evet dedim.ismini söyleyerek "o mu" dedi."o" dedim.ağlamaya başladı.o yaşadığım vicdan azabını anlatamam.uzun süre krizler geçirdi.şoktaydı, inanamıyordu.
o gece ona seninle çok önemli bişey konuşucam dedim.ve açıldım.verdiği tepki olumluydu.o da bana karşı boş değilmiş.ama çok korkuyormuş tekrar sevip üzülmekten.benim doğru insan olduğumu düşünüyormuş.
2 gün sonra çıkmaya başladık.çıkıyorduk ama bana karşı çok ilgisizdi.aşk duymuyor gibiydi sanki.benimse aklımda sadece 1 soru vardı."o kızı hala seviyor mu?" bunu ona sorduğumda bana hayır dedi "ondan nefret ediyorum".ama bu benim iyi iyi birşey değildi.çünkü ona hala kızgınsa hala içinde yaralar olduğunun göstergesiydi bu.gözlerim doldu, içim kanıyordu.beni sevmiyor onu seviyor gibi hissediyordum.sürekli mutlu olmamı engelliyordu bu durum.sürekli kavga ediyorduk.3 ay geçmişti ama bana hiç yakınlaşmamıştı.3 ayın sonunda dayanamadım ve patladım."bana herşeyi birbir anlatıyorsun" dedim.meğer kızla 3 ay çıkmışlar, kız kötü biriymiş onu hep kullanmış.yani öyle uzun bir geçmişleri yokmuş ve bana karşı hissettikleri çok daha farklıymış.bunları duymak beni çok rahatlattı.sonra zamanla bana alıştı şimdi 5. ayımız bitmek üzere.çok şükür herşey çok iyi gidiyor.ben hayatımın aşkını buldum, hem de öncesinde rüyamda görerek...
eski sevgilime gelirsek...ondan ayrıldığımı duyan herkes bana tepkili.kimse arkamda değil, oysa ki bana neler yaptığını biliyorlar.bana saygı duymuyorlar.eğer benim yerimde olsalardı onlar da onu bırakır, aşık oldukları kişiye giderlerdi!
sonuçta hayatımın aşkını bulmuşken, mutsuz olduğum bir ilişkiye devam edemezdim...üstelik sonuna kadar dürüst oldum her ikisine karşı da...
işte benim hikayem bu.biraz uzun oldu, anlaşılan baya dolmuşum :)