merhaba, değerli kadınlar kulübü üyeleri öncelikle bol dualı hayırlı bir cuma geçiriyorsunuzdur inşallah.:)
saygı ve sevgiyle takip ediyorum sizi uzun süredir. Bir çok hayat hikayeleri, yaşanmışlıklar, henüz çiçeği burnunda evlilikler, mis gibi bahar kokan mutluluklar, üzücü ama ders alınacak hadiseler daha neler neler okudum. Hem üzüldüm hem güldüm. Allah herkesin gönlüne göre versin demek istiyorum. Zaten herkes kendi gönlünün ekmeğini yermiş...
Benim ciddi ciddi bir problemim var. Artık destek tavsiye yani ne gerekiyorsa almak istiyorum. Aslında ben kendisiyle barışık, bu zamana kadar kilolarını dert etmeyen birisiydim. Hala kendim ile barışığım orası ayrı bir mevzu ama ben nefes alamıyorum yahu, acayip bir iştah var bende doymama rağmen deli gibi yemek yiyorum. Ne bulsam atasım geliyor ağzıma tövbe tövbe :). 2011 den beri böyleyim. Şuanda 80 kilodayım
2011 öncesine kadar hep 58'di. Ben aldığım kilolarımı veremiyorum. Resmen yapıştık birbirimize ne kilolarım beni ne de ben kilolarımı bırakamıyorum.
ÇOK SIKILDIM... Ne giysem olmuyor inanın sabahları kavga ediyorum kendimle işe giderken ne giysem diye dolabın önünde saatlerce bekliyorum
Saçma salak oldum çıktım resmen. Annem her gün gözümün içine bakıyor acaba ne zaman yemeyi bırakacağım diye şaka gibi. Gitmediğim diyetisyen kalmadı ama irade yok bende
Bir yardım etseniz hani diyorum sizler ne yapıyorsunuz bu iştah sorununa tek problemim yemek yemek bırakamıyorum sevmediğim yemekte yok yani
Bir tutsam boğazımı çok çabuk terk edecekler beni ama yok olmuyor yaaaa pastayla kekle boğulup gidecekmişim gibi hissediyorum yardııımmmm
(Uzadı biraz kusura bakmayın hakkınızı helal edin. Sevgiyle kalınız efendim
)