ah biz kadınlar daha ufacık genç kızken nelerin hayalini kuruyoruz da hayat bize neler öğretiyor neler gösteriyor.
annemizin babamızın kanatları altındayken herşey bir şekilde hallediliyor yoluna giriyor diye evlenince de öyle olacak diyoruz
herkesi kendimiz gibi görüp sayıp değer veriyoruz
ama ele karışmak o kadar zor ki
neler umuyoruz neler görüyoruz
ne hayallerle evleniyoruz
ne hayal kırıklıklarıyla sürdürüyoruz yaşantımızı
kimimiz diğerine göre biraz daha şanslı ama hayat işte adil olmadığını birkez daha kanıtlıyor.
dün eşimle konuştuk. maddi olarak büyük sıkıntılar içindeyiz biz konularım var topikte okuyan olduysa
o kadar emek vererek kurduğum yuvamda şimdi huzurluyum ama mutlu değilim
aksilikler sıkıntılar hiç peşimizi bırakmadı
her sıkıntı bitti rahata çıkıyoruz derken hep daha kötüsüyle sınadı Rabbim bizi
bir şekilde yaşıyoruz, idare etmeye çalışıoyoruz
ama yüksek sesle defalarca söylüyorum evlendiğim için çok pişmanım
eşimi çok seviyorum ondan başkasıyla bir hayat istemezdim ama
yaşadığım hayatı da istemiyorum
her ayın 15inde, kira gününde, kredi ve ödemeler gelince kendime kahrediyorum
niye evlendim ki diyorum
sefalet sürmek için mi
cevap bulamıyorum yine eşime sarılıyorum ama o da biliyor
evlendiğim için çok pişmanım
boşanmayı düşünmüyorum, istiyormuyum bilmiyorum ama yapamam
ama pişmanım hem de çok pişmanım
çevremdeki herkes beni, bizi mutlu zannederken
dün eşime haykırdım pişmanlığımı
çoğu kez de sizlere
tekrarlıyorum
böyle bir hayat sürdüğüm için evlendiğime pişmanım
annemizin babamızın kanatları altındayken herşey bir şekilde hallediliyor yoluna giriyor diye evlenince de öyle olacak diyoruz
herkesi kendimiz gibi görüp sayıp değer veriyoruz
ama ele karışmak o kadar zor ki
neler umuyoruz neler görüyoruz
ne hayallerle evleniyoruz
ne hayal kırıklıklarıyla sürdürüyoruz yaşantımızı
kimimiz diğerine göre biraz daha şanslı ama hayat işte adil olmadığını birkez daha kanıtlıyor.
dün eşimle konuştuk. maddi olarak büyük sıkıntılar içindeyiz biz konularım var topikte okuyan olduysa
o kadar emek vererek kurduğum yuvamda şimdi huzurluyum ama mutlu değilim
aksilikler sıkıntılar hiç peşimizi bırakmadı
her sıkıntı bitti rahata çıkıyoruz derken hep daha kötüsüyle sınadı Rabbim bizi
bir şekilde yaşıyoruz, idare etmeye çalışıoyoruz
ama yüksek sesle defalarca söylüyorum evlendiğim için çok pişmanım
eşimi çok seviyorum ondan başkasıyla bir hayat istemezdim ama
yaşadığım hayatı da istemiyorum
her ayın 15inde, kira gününde, kredi ve ödemeler gelince kendime kahrediyorum
niye evlendim ki diyorum
sefalet sürmek için mi
cevap bulamıyorum yine eşime sarılıyorum ama o da biliyor
evlendiğim için çok pişmanım
boşanmayı düşünmüyorum, istiyormuyum bilmiyorum ama yapamam
ama pişmanım hem de çok pişmanım
çevremdeki herkes beni, bizi mutlu zannederken
dün eşime haykırdım pişmanlığımı
çoğu kez de sizlere
tekrarlıyorum
böyle bir hayat sürdüğüm için evlendiğime pişmanım