E
EU1
Ziyaretçi
- Konu Sahibi EU1
- #1
sevdim
aşk gecikmiş bir mutluluktur
gün devrildi
koca bir yürek kaldı altında
oysa gölgeli bir parantezdi günler
yüzünün deltasında
pazartesinden cumartesiye
aşk aynı gün ölmekti belki
son trende çığlığında
istanbul çeker giderdi içimden
kırık zarlar kalırdı geriye
ve ben
saçlarımdan başladım yaşlanmaya
bazen öyle susardın ki
ağzımdan koparılan bir çığlıkla
eklenirdim sessizliğine
yaralı sandallar geceye açılırdı
yüzün habersiz kopuk bir kirpik taşırdı
düşünmeden korkardım
solcu bir kadın gibi bakardın
en mavi yanlarıma
tutulur kalırdım
aşk gecikmiş bir mutluluk oluyor
aşk engelli yüreklerde
ve meleklerin aşık olduğu çocuklar
hala erken oluyor buralarda
biliyor musun
bazen acıyorum bu şehre bu yüzden
vatan caddesinde
her gece bir sarhoş ölüyor
ve sen giderek yaklaşıyorsun
şiir gecelerime
yasak denizlerde yürüyoruz oysa biz
-kulaç atmak bilmeden-
sense bana eski bir şarkıyı dinletiyorsun
"bir hadise var kimse bilmiiyor"
yalnızlık düğümlenip sen çözülmek
ne garip şey
ben ölürüm şehirler geçer içimden
zaman gözlerimde durur
karanlığı yarınca bıçkın bir otomobil farı
şehrin camlarından yansır ışıklar
şubat gözlerinde iki yıldız olur
dokunamam
yeni yetme ürkülerin var şimdilerde
hüzünden yapılma şen
kahkahandan tanırım seni
bir de içindeki kırık aşklardan
ki içinden kusamadıkların
beni zehirler en çok
çünkü yanlış insanlara ağladın
geceler saklı bu kentin koynunda
sonra
sana uzak bir radyoda anlam bulur sesim
sesim ki
şehla bir üveyik yavrusuyla kazınmıştır
bu kentin duvarlarına kaldırımlarına
bir martı olur istanbul kadar
ben istanbul kadar ölürüm
ve şehir çürür içimde
sancılı bir sokak kalır sana
deli bir yaşamın
sakini olunmuyor sevgilim
sanırım uykun geldi
çünkü gözlerim kapanıyor
bu intiharlar daha ne kadar saklanır bilmem
ey benim yangınların ortasındaki fesleğenim
işte böyle geçiyor günler
sonra bir gün daha devriliyor
koca bir yürek kalıyor altında
bir susuşta sen oluyorum
seni gözlerimden seviyorum
KAHRAMAN TAZEOĞLU
aşk gecikmiş bir mutluluktur
gün devrildi
koca bir yürek kaldı altında
oysa gölgeli bir parantezdi günler
yüzünün deltasında
pazartesinden cumartesiye
aşk aynı gün ölmekti belki
son trende çığlığında
istanbul çeker giderdi içimden
kırık zarlar kalırdı geriye
ve ben
saçlarımdan başladım yaşlanmaya
bazen öyle susardın ki
ağzımdan koparılan bir çığlıkla
eklenirdim sessizliğine
yaralı sandallar geceye açılırdı
yüzün habersiz kopuk bir kirpik taşırdı
düşünmeden korkardım
solcu bir kadın gibi bakardın
en mavi yanlarıma
tutulur kalırdım
aşk gecikmiş bir mutluluk oluyor
aşk engelli yüreklerde
ve meleklerin aşık olduğu çocuklar
hala erken oluyor buralarda
biliyor musun
bazen acıyorum bu şehre bu yüzden
vatan caddesinde
her gece bir sarhoş ölüyor
ve sen giderek yaklaşıyorsun
şiir gecelerime
yasak denizlerde yürüyoruz oysa biz
-kulaç atmak bilmeden-
sense bana eski bir şarkıyı dinletiyorsun
"bir hadise var kimse bilmiiyor"
yalnızlık düğümlenip sen çözülmek
ne garip şey
ben ölürüm şehirler geçer içimden
zaman gözlerimde durur
karanlığı yarınca bıçkın bir otomobil farı
şehrin camlarından yansır ışıklar
şubat gözlerinde iki yıldız olur
dokunamam
yeni yetme ürkülerin var şimdilerde
hüzünden yapılma şen
kahkahandan tanırım seni
bir de içindeki kırık aşklardan
ki içinden kusamadıkların
beni zehirler en çok
çünkü yanlış insanlara ağladın
geceler saklı bu kentin koynunda
sonra
sana uzak bir radyoda anlam bulur sesim
sesim ki
şehla bir üveyik yavrusuyla kazınmıştır
bu kentin duvarlarına kaldırımlarına
bir martı olur istanbul kadar
ben istanbul kadar ölürüm
ve şehir çürür içimde
sancılı bir sokak kalır sana
deli bir yaşamın
sakini olunmuyor sevgilim
sanırım uykun geldi
çünkü gözlerim kapanıyor
bu intiharlar daha ne kadar saklanır bilmem
ey benim yangınların ortasındaki fesleğenim
işte böyle geçiyor günler
sonra bir gün daha devriliyor
koca bir yürek kalıyor altında
bir susuşta sen oluyorum
seni gözlerimden seviyorum
KAHRAMAN TAZEOĞLU
