Kendinle Barışmak, Dolmayan Boşluklar, Kronik Mutsuzluk ve Dahası

TheKnack .!.:

Psikolojik destek insanın kendine yapabileceği en büyük iyilik bence. Bir de bize zarar veren insanlardan aile bile olsa uzak durmaya çalışmak gerek anladığım kadarıyla.

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Bence ilaç kesinlikle kendi başına bir çözüm değil. Yani sonuçta bademcik iltihabı değil ki bu ilacını al ve geçsin. İlaç terapiyle birleşince yol almak mümkün oluyor. Üniversite hastanelerinin psikiyatri servislerini deneyin, daha iyi oluyor.

Genişletmek için tıkla...

AyseNeva .!.:

Ben rest çektim geçtiğimiz aylarda. Üç hafta kadar konuşmadım. Babamı üzmek istemediğim için asgari düzeyde bir barışma oldu. Ama zaman geçtikçe yine aynı formuna döndü. Anne eleştirme artık kabullenemiyorum diyorum. Bu sefer laf sokuyor. En basitinden dün eşimle konuştu eşim hastaydı. Covid testi vermişti. Eşime “AyşeNeva beni düşünüp haber vermez. Sonuç çıkınca geç te olsa haber ver.”diyor. Anneme hastalık söylemek istemiyorum. Çünkü hasta olan kişiden çıkıyo konu onun paniğine konuyu kendine bir şekilde çevirmesine dönüyor. Hastalığın abartılmasını da sevmiyorum. Annem de hastalıktan dramdan besleniyor sanki. Kısacası en basit şeyde ima laf sokma eleştiri. Ve kotam doldu. Eşim laf sokma amaçlı olmayan bir eleştiri dahi yaptığında aktarım yapıyorum. Ona da çıkışasım geliyor. Halbuki haklı olduğunun farkındayım. Umarım terapi faydalı olur.

Genişletmek için tıkla...

therewillbeaday .!.:

Terapi ben de işe yaramadı, aslında başka bir psikoloğa gitsem belki daha iyi olurdu ama maddi açıdan bunu yapamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Yersiz eleştirilerini önemseseniz de, sizi üzse de hiiç umrunuzda bile değilmiş gibi davranın. Benim böyle yaptığım insanlar oldu. Bir süre sonra öyle pat pat her şeyi söyleyemiyorlar. Duracakları yeri biliyorlar. Benim de bu salı psikiyatri randevum var. Hayırlısı.

Genişletmek için tıkla...

AyseNeva .!.:

Onu kız kardeşim yapıyor, cevap vermiyor diye daha da üstüne geliyor. Bir gün aramasın ertesi gün kendi arıyor. “Telefonunu mu kaybettin? diye alaycı laf sokuşunu yapıyor kardeşime. Bana o kadar yapamıyor. Ama yaptığı yetiyor. Bazen etkilenmediğim de oluyor ama en çok erkek kardeşime verdiği sevgi ve hoşgörüyü gördükçe kabullenemiyorum. Demek ki bu vasıflar sen de var ama bize yok diye düşünerek kendimi kötü hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

AyseNeva .!.:

Onu kız kardeşim yapıyor, cevap vermiyor diye daha da üstüne geliyor. Bir gün aramasın ertesi gün kendi arıyor. “Telefonunu mu kaybettin? diye alaycı laf sokuşunu yapıyor kardeşime. Bana o kadar yapamıyor. Ama yaptığı yetiyor. Bazen etkilenmediğim de oluyor ama en çok erkek kardeşime verdiği sevgi ve hoşgörüyü gördükçe kabullenemiyorum. Demek ki bu vasıflar sen de var ama bize yok diye düşünerek kendimi kötü hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Yoo asla o vasıflar sende yok falan değil. Bir psikoloğun çok sevdiğim bir cümlesi vardı "Sen yanlış değilsin, sana böyle davranan kişi kendini iyileştirmeye çalışıyor yalnızca."

Genişletmek için tıkla...

AyseNeva .!.:

Bize hiç muamelesi yaparak kendini nasıl iyileştirebilir ki? Bu arada ben yanlış olmadığımı biliyorum. Fakat değerli hissetme onanma kabul görme duygularını çocukken yaşamadığım için olsa gerek kendi kendime telafi edemiyorum. Kişisel gelişim kitapları okumayı severim. Farkındalığıma katkıları yadsınamaz. Ancak mutfakta malzemelerim var diye aşçı sayılamam. Bu kafadan kurtulmak istiyorum. Gerekirse iletişimi daha da aza çekerim. Çünkü böyle hayat gerçekten zorluyor. Ama umudum da var. Yaşamayı seviyorum.

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Farkındalığı yüksek biri olduğunuzu görüyorum. Siz bunun altından çok güzel kalkacaksınız. Kendi bir aşağılık kompleksinde olduğu için size bir hiç gibi davranarak öfkesini boşaltıyor, egosunu tatmin ediyor ve böylece kendini iyileştirmeye çalışıyor olabilir. Anlık bir iyileşme.

Genişletmek için tıkla...

therewillbeaday .!.:

İlaçlar işe yaradı mı şimdi olsa yine kullanır mıydınız, ben de ilaç alsam mı diye düşünüyorum artık ama dediğiniz gibi birkaç dakika ancak konuşmada ne kadarı anlatılabilir ki? Psikoloğa gittim ama hiçbir şey değişmedi. Farklı daha iyi bir psikoloğa gidecek maddi imkanım yok. Aynı psikologdan mı devam etmeliydim acaba diye düşündüğüm oluyor bazen. O iç sıkıntısı, bu ruh hali bir yerden sonra insanın normali oluyor, hiçbir şey tatmin etmiyor, iyi hissettirmiyor sanki. Anlamsız geliyor ve çıkış yolu yokmuş gibi hissettiriyor.

Genişletmek için tıkla...

behna_xwes .!.:

Bir dönem çok iyi geldi ilaçlar. En azından hayat biraz olsun yaşanabilir oldu. İşte o iç sıkıntısı size bir şeyler anlatmak istiyor. Benimle ilgilen derinlere in diyen biri var. Dışa kapanıp içinize indikçe düğümler çözülecek. Bende öyle oldu en azından. Şimdi içimle de dışımla da uyum içindeyim. Eskiden hem içsel savaşım vardı hem de kimse ile derin ilişkiler kuramıyordum.

Genişletmek için tıkla...

therewillbeaday .!.:

Derinlere nasıl ineceğimi bilmiyorum, içsel savaşı nasıl bitireceğim bilmiyorum. Bu yazdıklarınız beni anlatıyor. Ben bitiremedim bu içsel savaşı, umarım bir gün halledebilirim bazı şeyleri. Teşekkür ederim yorumlar için..

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Yersiz eleştirilerini önemseseniz de, sizi üzse de hiiç umrunuzda bile değilmiş gibi davranın. Benim böyle yaptığım insanlar oldu. Bir süre sonra öyle pat pat her şeyi söyleyemiyorlar. Duracakları yeri biliyorlar. Benim de bu salı psikiyatri randevum var. Hayırlısı.

Genişletmek için tıkla...

TheKnack .!.:

Herkese merhaba yine ben. Farkındayım şu forumda bulunduğum hafta başına iki konum var. Biliyorum hepinizi darladım. Ama mazur görün lütfen. Söz veriyorum iki hafta başka konu açmayacağım (swh)

Kendimi bildim bileli hep bir depresyon modundayım ben. Belli başlı birçok antidepresanı kullandım, senelerce terapi aldım. Kendim de çok çabalıyorum ama olmuyor arkadaşlar. Hep eksiğim hep mutsuzum ben.

Lise yıllarımda intihar girişimim oldu hastaneye kaldırıldım. O kadar uç bir noktaya geldim yani. Dayanamıyorum bazen. Beni bu hayata bağlayan hiçbir şey bulamıyorum.

Kendimi asla sevemiyorum. Sürekli suçlu hissediyorum. Ben napsam yanlışım sanki. Hep bir aşağılık kompleksi. Sanki nefes alma eylemini bile yanlış yapıyorum ben. Her hareketim hatalı sanki. İnsan sürekli kendini suçlu hissedebilir mi ya hissediyorum işte. Mesela 54

Bir türlü kendimi gerçekleştiremiyorum. Her konuda başarısız hissediyorum. Gayet iyi bir işim var aslında ve yaptığım işi de iyi yaparım. Yine de tatmin olmuyorum. Bana göre benim iyi yaptığım bir şey varsa ya herkes onu iyi yapıyordur ya o iş çok kolaydır. Böyle olunca da şu dünyaya hiç yararım yok gibi hissediyorum.

Çok arkadaşım var beni gerçekten seven ama ben yapayalnız hissediyorum. İçimde hiç dolduramadığım bir boşluk var. Öyle yani. Bu halimi sevmiyorum, bundan memnun değilim beni tüketiyor. Ne yapsam değiştiremiyorum da. Siz bu konuyu nasıl yorumlarsınız? Siz de benzer süreçlerden geçtiniz mi? Kırılma noktanız ne oldu? Fikirlerinizi almak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Durummleyla .!.:

Gebeymişsiniz Allah tamamına erdirsin gebelikte psikiyatri antidepresan kullanıyormusunuz bende bebek istiyorm ama ilaç kullanıyorm diye vazgeciyorum

Genişletmek için tıkla...

accessdenied .!.:

Aman sal gitsin, hayat kisa, herseye anlam yuklemeye, olumlamaya calismak, yok seveyim, soyle olayim, mukemmel bi insan olayim falan, bos bunlar, ani yasa, keyif alicagin seyler yap, otur bos bos duvara bak canin bisey yapmak istemiyosa, sorgulama ben niye boyleyim, soyleyim diye, hayat zirt diye bitiveriyo, gercekten anlamsiz aslinda hersey

Genişletmek için tıkla...