aşağılık kompleksi olabilirBen uzun yıllardır bu durumu çekiyorum. Dışarıya belli etmemeye çalişiyorum ama içimde hep bu his var.
Kaç yaşıma geldim kurtulamadım.
İnsanlarla beraber olmaktan keyif alamıyorum.
İnsanlarla her görüşmem aşagılık duygularımı yaşamama neden oluyor. O gece rüyalarıma bu hisler daha abartılı sekilde giriyor. Rüyalarımda da mutsuz oluyorum.
Her zaman içerimde bir donukluk var. Boş boş durmak, hiçbirşey yapmamak istiyorum. Ama hayat boşluk kabul etmiyor.
Çocuğum var sırf onun için dışariya iyi görünmeye çalışıyorum.
Dönem dönem antidepresanlar da kullandım. Hicbir faydasını görmedim.
Sizden de biraz akıl almak isterim.
Ben uzun yıllardır bu durumu çekiyorum. Dışarıya belli etmemeye çalişiyorum ama içimde hep bu his var.
Kaç yaşıma geldim kurtulamadım.
İnsanlarla beraber olmaktan keyif alamıyorum.
İnsanlarla her görüşmem aşagılık duygularımı yaşamama neden oluyor. O gece rüyalarıma bu hisler daha abartılı sekilde giriyor. Rüyalarımda da mutsuz oluyorum.
Her zaman içerimde bir donukluk var. Boş boş durmak, hiçbirşey yapmamak istiyorum. Ama hayat boşluk kabul etmiyor.
Çocuğum var sırf onun için dışariya iyi görünmeye çalışıyorum.
Dönem dönem antidepresanlar da kullandım. Hicbir faydasını görmedim.
Sizden de biraz akıl almak isterim.
Bu tür duygular antidepresanlar ile giderilecek duygular degil canım sen ya kendini iyi hissedecek şeyler yapacaksın Ya da bir psikologdan yardım isteyeceksin. Ama şunu asla unutma Rabbim her insanı mükemmel yaratmış ve sen mükemmel bir kadın ayrıca annesinBen uzun yıllardır bu durumu çekiyorum. Dışarıya belli etmemeye çalişiyorum ama içimde hep bu his var.
Kaç yaşıma geldim kurtulamadım.
İnsanlarla beraber olmaktan keyif alamıyorum.
İnsanlarla her görüşmem aşagılık duygularımı yaşamama neden oluyor. O gece rüyalarıma bu hisler daha abartılı sekilde giriyor. Rüyalarımda da mutsuz oluyorum.
Her zaman içerimde bir donukluk var. Boş boş durmak, hiçbirşey yapmamak istiyorum. Ama hayat boşluk kabul etmiyor.
Çocuğum var sırf onun için dışariya iyi görünmeye çalışıyorum.
Dönem dönem antidepresanlar da kullandım. Hicbir faydasını görmedim.
Sizden de biraz akıl almak isterim.
Ben uzun yıllardır bu durumu çekiyorum. Dışarıya belli etmemeye çalişiyorum ama içimde hep bu his var.
Kaç yaşıma geldim kurtulamadım.
İnsanlarla beraber olmaktan keyif alamıyorum.
İnsanlarla her görüşmem aşagılık duygularımı yaşamama neden oluyor. O gece rüyalarıma bu hisler daha abartılı sekilde giriyor. Rüyalarımda da mutsuz oluyorum.
Her zaman içerimde bir donukluk var. Boş boş durmak, hiçbirşey yapmamak istiyorum. Ama hayat boşluk kabul etmiyor.
Çocuğum var sırf onun için dışariya iyi görünmeye çalışıyorum.
Dönem dönem antidepresanlar da kullandım. Hicbir faydasını görmedim.
Sizden de biraz akıl almak isterim.
Biz konuşuyoruz ama bacım yok ortadaDBunun sebebi tek taraflı olarak sizden kaynaklanmıyor aslında. İnsanlardaki kibir ve kendilerinden başkasına itaat etmeme duygusu; aynı zamanda sizin de insanları göğe çıkarmanızdan kaynaklanıyor.
maddı durumunuz nasıl?
calısıyormusunuz?
ısyeterekmı anne oldugunuz?
esınızle aranız nasıl,
esınzı sıze nasıl davranıyor?
Canım bekarken her genç kadın öyledir. Kendinle barışık olmalısın hayata kendini severek bakmalısın çünkü sen çocuğunun en kıymetlisisinBir de şöyle bir durum:
Ben bekarken çok flörtöz bir kızdım. Ayaküstü böyle herkese mavi boncuk dağıtırdım. Hayranlık toplamayı severdim. Sanki bir cazibem var ve kimse buna dayanamıyor gibi gelirdi.
O şekilde kendimi iyi hissetmeye çalışırdım.
Bu da normal değildi tabi.
Ama kolay yoluydu mutlu olmanın.
Bunu da anlatayım dedim. Belki ışık tutar...