- 16 Nisan 2008
- 41
- 0
"Seni Seviyorum" demek herşeyden önce kabullenmektir.Sevdiğimiz nasılsa öyle kabullenmektir.Sahiplenmeye çalışmanın ilkelliğine düşmeden yaşatmaktır sıcacık duygularla.
Seviyorum" demek sevgili için gerektiğinde ölüme giderken bile çocuk saflığıyla gülümseyebilmektir.
"Seni Seviyorum" demek korkmaktır.Yitirmekten yani. İncitmekten korkmaktır. Başkalarının incitmelerinden.
"Seni Seviyorum" demek en kısa özlemlerde bile bir gece vakti bıçakla delik deşik edilmiş kadar acı duymaktır.Ayrı coğrafyalarda birkez olsun göreyimdir.
"Seni Seviyorum" demek söylenmez sözler söylenir olunca, felaketin her çeşidini birden tatmaktır.
Söylediklerimi sen anla, hayalin yetmez oldu artık geleceksen kendin gel. İlk kez bu kadar korkuyorum.Delik deşik yüzler giriyor düşlerime seni arıyorum.
Söylediklerimi sen anla, kendim değilim. Hayalin yetmiyor ey sevdiğim geleceksen kendin gel.Yokluğun neler etti bana nereden bileceksin.
Şarkılar sustu ama ben susmuyorum.Çünkü seni seviyorum.
Zamanı hatırlatan herşeyden nefret ediyorum.önce beklemekten.Ömür boyunca ya bekliyor ya da bekletiyor insan, ikisi de kötü ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.
Şimdi o gün verdiğin yalnızlığı yaşıyorum. Bu şehrin yüreği sende çarpıyor.bu şehir baştan başa sen.
Bana çılgın diyorlar seni sevdiğim için.Yanılıyorlar sevmek çılgınlık değil, sevmek insan tarafımızı bulmamızdır bence.Seni nasıl sevdiği anlatmak için canım Türkçem yetersiz kalıyor.Anlamak yine de zor değil sevdiğim gözlerime bak, en çok gözlerime gördüğün sensin yanılma sakın.
Uzun süredir ağlamıyordum.Gözyaşım beynime,damarlarıma,bütün hücrelerime dokulanan felaketin damıtılması gibi kirpiklerimden sızarak yüzümde boylu boyunca izler bırakıp süzülüyor boynumdan içeri.Uzun uzun ağlıyorum. Boğazımda binlerce gelincik çiçeği eziliyor sanki. Sevgi ve yalnızlık....
İlk kez sende gördüm sırılsıklam yaşamayı.Ne sen beni anlayabiliyordun ne de ben seni yollarda bırakıp gitmekten vazgeçemiyordum.Farklıydın, sahip olduğum en anlamlı en vazgeçilmez değerdi aşk.
Eve geldiğimde enkaz altında kalmış gibi görünen odama kapanıyorum.Yağmurdan önceki sensizliği ve hüznü yaşıyorum.Sen yitiyorsun hiç olmadığın kadar azalıyorsun.Bense yalnız senin için çoğalıyorum.
Zaman hiç değişmeyen temposuyla suskunluklaroı taşırken yalnızlığı bilmeni istiyorum. Yaşamla ölüm arasında ki tek fark sensin.Yalnız sen bilmeliydin kısacıköykümün en değerli kahramanı. En mutlu sonuydu içimde taşıdığım sen.
Gecenin bile yaşatmadığı bu en sessiz yanımla nereye kadardım.İstemek, umut etmek bir yerde herşeyin bittiğini öğrenene dek sürüyordu. Varlığımı seninle bulmak isterdim oysa kendimle değil.
Seviyorum" demek sevgili için gerektiğinde ölüme giderken bile çocuk saflığıyla gülümseyebilmektir.
"Seni Seviyorum" demek korkmaktır.Yitirmekten yani. İncitmekten korkmaktır. Başkalarının incitmelerinden.
"Seni Seviyorum" demek en kısa özlemlerde bile bir gece vakti bıçakla delik deşik edilmiş kadar acı duymaktır.Ayrı coğrafyalarda birkez olsun göreyimdir.
"Seni Seviyorum" demek söylenmez sözler söylenir olunca, felaketin her çeşidini birden tatmaktır.
Söylediklerimi sen anla, hayalin yetmez oldu artık geleceksen kendin gel. İlk kez bu kadar korkuyorum.Delik deşik yüzler giriyor düşlerime seni arıyorum.
Söylediklerimi sen anla, kendim değilim. Hayalin yetmiyor ey sevdiğim geleceksen kendin gel.Yokluğun neler etti bana nereden bileceksin.
Şarkılar sustu ama ben susmuyorum.Çünkü seni seviyorum.
Zamanı hatırlatan herşeyden nefret ediyorum.önce beklemekten.Ömür boyunca ya bekliyor ya da bekletiyor insan, ikisi de kötü ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.
Şimdi o gün verdiğin yalnızlığı yaşıyorum. Bu şehrin yüreği sende çarpıyor.bu şehir baştan başa sen.
Bana çılgın diyorlar seni sevdiğim için.Yanılıyorlar sevmek çılgınlık değil, sevmek insan tarafımızı bulmamızdır bence.Seni nasıl sevdiği anlatmak için canım Türkçem yetersiz kalıyor.Anlamak yine de zor değil sevdiğim gözlerime bak, en çok gözlerime gördüğün sensin yanılma sakın.
Uzun süredir ağlamıyordum.Gözyaşım beynime,damarlarıma,bütün hücrelerime dokulanan felaketin damıtılması gibi kirpiklerimden sızarak yüzümde boylu boyunca izler bırakıp süzülüyor boynumdan içeri.Uzun uzun ağlıyorum. Boğazımda binlerce gelincik çiçeği eziliyor sanki. Sevgi ve yalnızlık....
İlk kez sende gördüm sırılsıklam yaşamayı.Ne sen beni anlayabiliyordun ne de ben seni yollarda bırakıp gitmekten vazgeçemiyordum.Farklıydın, sahip olduğum en anlamlı en vazgeçilmez değerdi aşk.
Eve geldiğimde enkaz altında kalmış gibi görünen odama kapanıyorum.Yağmurdan önceki sensizliği ve hüznü yaşıyorum.Sen yitiyorsun hiç olmadığın kadar azalıyorsun.Bense yalnız senin için çoğalıyorum.
Zaman hiç değişmeyen temposuyla suskunluklaroı taşırken yalnızlığı bilmeni istiyorum. Yaşamla ölüm arasında ki tek fark sensin.Yalnız sen bilmeliydin kısacıköykümün en değerli kahramanı. En mutlu sonuydu içimde taşıdığım sen.
Gecenin bile yaşatmadığı bu en sessiz yanımla nereye kadardım.İstemek, umut etmek bir yerde herşeyin bittiğini öğrenene dek sürüyordu. Varlığımı seninle bulmak isterdim oysa kendimle değil.
