kabul etmek istemesek de böyle değilmiyiz işte:1no2:
adım1: X davranışını gerçekleştiren Ali'nin zihninde birden "Yanlış bir şey yaptım" düşüncesi belirir. Eski alışkanlık işte.
adım2: Ali bu düşüncenin doğru olduğuna inanmayı seçer ve kendisini suçlu hissetmeye başlar.
adım3: Ali hissettiği o suçluluk duygusu sonucu artık yaptığının kesinlikle yanlış, çok yanlış bir şey olduğunda karar kılar. "Suçluluk duyduğuma göre yanlış bir şey yaptım demek ki," diye düşünür.
adım4: Ali zihnindeki yargı dolu düşünceleri "Gerçekten de çok yanlış bir şey yaptım", "Evet, evet bu yaptığım çok büyük bir hataydı" gibi diğer yargı dolu düşüncelerle beslemeye başlar.
adım5: Ali'nin zihninde bir düşünce daha vardır ki o da şöyledir: "Yanlış bir şey yaptığında cezalandırılırsın ve acı çekersin." Ali'nin aklına aniden bu düşünce gelir. Düşünce gerçekten de doğru söylemektedir. Anne ve babasının hoşuna gitmeyen şeyler yaptığında cezalandırılmış ve acı çekmiştir. Öyle ya annesinin ve babasının hoşuna gitmeyen şeyler, yanlış şeylerdir. "Acaba bu yaptığımı annem ve babam duysa ne derler?"
adım6: Ali yanlış bir şey yapmış olduğuna çoktan inandığından, artık "İnsanlar bu yaptığımı duyarlarsa ne derler, bana ne ceza verirler?" şeklindeki düşüncelerle meşguldür. Diğer düşüncelerinin arasında "Benden ilgilerini esirgerler mi?", "Beni dışlayabilirler,", "Eminim ki artık beni sevmeyecekler" gibi hiç de hoşuna gitmeyen düşünceler vardır.
adım7: Ali cezalandırılacağına yürekten inanır ve yoğun bir endişe içindedir gün boyu. Endişe duymakta da çok haklıdır. Belki endişe duyarak hoşuna gitmeyecek olasılıkların olmasını önleyebilir.
adım8: Yaptığı X davranışını her hatırladığında midesine kramplar girer ve kendini çıkmazda hisseder. Kendisinin yanlış bir insan olduğu kanısındadır. Varlığından utanç duyar hale gelmiştir. Özünde bir hata olduğunu düşünüp durur. "Ben yanlış bir şey yaptım" düşüncesinin yerini artık "Ben yanlışım," düşüncesi almıştır. Bir yandan da insanlar tarafından ceza görmekten korkuyordur.
adım9: Bu arada aklına harika bir fikir gelir: "En iyisi mi onlar bana ceza vermeden ben kendimi cezalandırayım. Böylece hem daha kabul edilebilir olurum hem de insanlar bu halimi görüp bana acırlar ve ilgi gösterirler."
adım10: Ali bu fikri çok sever. Kendisini birazcık olsun güvende hisseder bu şekilde. İnsanlar kendisine ceza vermeden, o kendisine ceza verir. Kendisini acımasızca yargılar durur. Kendisine ceza vermenin rahatlığını yaşıyordur. Biraz acıyordur canı ama yanlış bir şey yapmıştır ve bu ıstırabı hakediyordur.
adım11: Ali kendini sıkça değersiz hisseder ve bu hissin ona gerçekleri söylediğinden emindir. Kendisinin değersiz bir varlık olduğu kanısındadır. Ali huzursuzdur, yaşamdan zevk almıyordur..........
yorumsuz...................
adım1: X davranışını gerçekleştiren Ali'nin zihninde birden "Yanlış bir şey yaptım" düşüncesi belirir. Eski alışkanlık işte.
adım2: Ali bu düşüncenin doğru olduğuna inanmayı seçer ve kendisini suçlu hissetmeye başlar.
adım3: Ali hissettiği o suçluluk duygusu sonucu artık yaptığının kesinlikle yanlış, çok yanlış bir şey olduğunda karar kılar. "Suçluluk duyduğuma göre yanlış bir şey yaptım demek ki," diye düşünür.
adım4: Ali zihnindeki yargı dolu düşünceleri "Gerçekten de çok yanlış bir şey yaptım", "Evet, evet bu yaptığım çok büyük bir hataydı" gibi diğer yargı dolu düşüncelerle beslemeye başlar.
adım5: Ali'nin zihninde bir düşünce daha vardır ki o da şöyledir: "Yanlış bir şey yaptığında cezalandırılırsın ve acı çekersin." Ali'nin aklına aniden bu düşünce gelir. Düşünce gerçekten de doğru söylemektedir. Anne ve babasının hoşuna gitmeyen şeyler yaptığında cezalandırılmış ve acı çekmiştir. Öyle ya annesinin ve babasının hoşuna gitmeyen şeyler, yanlış şeylerdir. "Acaba bu yaptığımı annem ve babam duysa ne derler?"
adım6: Ali yanlış bir şey yapmış olduğuna çoktan inandığından, artık "İnsanlar bu yaptığımı duyarlarsa ne derler, bana ne ceza verirler?" şeklindeki düşüncelerle meşguldür. Diğer düşüncelerinin arasında "Benden ilgilerini esirgerler mi?", "Beni dışlayabilirler,", "Eminim ki artık beni sevmeyecekler" gibi hiç de hoşuna gitmeyen düşünceler vardır.
adım7: Ali cezalandırılacağına yürekten inanır ve yoğun bir endişe içindedir gün boyu. Endişe duymakta da çok haklıdır. Belki endişe duyarak hoşuna gitmeyecek olasılıkların olmasını önleyebilir.
adım8: Yaptığı X davranışını her hatırladığında midesine kramplar girer ve kendini çıkmazda hisseder. Kendisinin yanlış bir insan olduğu kanısındadır. Varlığından utanç duyar hale gelmiştir. Özünde bir hata olduğunu düşünüp durur. "Ben yanlış bir şey yaptım" düşüncesinin yerini artık "Ben yanlışım," düşüncesi almıştır. Bir yandan da insanlar tarafından ceza görmekten korkuyordur.
adım9: Bu arada aklına harika bir fikir gelir: "En iyisi mi onlar bana ceza vermeden ben kendimi cezalandırayım. Böylece hem daha kabul edilebilir olurum hem de insanlar bu halimi görüp bana acırlar ve ilgi gösterirler."
adım10: Ali bu fikri çok sever. Kendisini birazcık olsun güvende hisseder bu şekilde. İnsanlar kendisine ceza vermeden, o kendisine ceza verir. Kendisini acımasızca yargılar durur. Kendisine ceza vermenin rahatlığını yaşıyordur. Biraz acıyordur canı ama yanlış bir şey yapmıştır ve bu ıstırabı hakediyordur.
adım11: Ali kendini sıkça değersiz hisseder ve bu hissin ona gerçekleri söylediğinden emindir. Kendisinin değersiz bir varlık olduğu kanısındadır. Ali huzursuzdur, yaşamdan zevk almıyordur..........
yorumsuz...................
