Kendi elimden kendim tutacağım. #günlükvari

Bugüne kadar kendimi şanslı hissettiğim anlar da oldu, şanssız da. Ama sanırım daha çok şans benden yana değildi.
Belki de ben hayatımın kontolünü, sorumluluğunu tam olarak üstlenmekten korktum.
22 yasındayım, cok fazla hatam oldu. Kendimi koruyamadığımı düşündüğüm çok fazla an. Ve zaman geçtikçe tüm bunların şuanki hayatımı etkiliyor olması hoşuma gitmiyor, mutlu değilim.

Bundan böyle içime atmak yerine burada yazmak istiyorum. Bunun bana iyi geleceğine inanıyorum çünkü.
Biliyorum bu dünyaya tek basına geldim ve tek başına gideceğim.
Eğer ölecek cesaretim yoksa, iyi yaşayacak cesaretim olmalı.

1.Bundan sonra ilk olarak kendimi düşüneceğim, kendi iyiliğimi öncelik alarak haraket edeceğim.

2. Kendimle barısacağım..Vücudumun, zihnimin ve yaşantımın sorumluluğunu alacağım.
Bu nedenle sağlıklı besleneceğim, düzenli spor yapacağım. İlk 2 ay da kendimi bu konuda sıkı programa alıp gelişmeleri buradan paylaşacağım.
Unutmayacağım ki "Ne yersek ondan ibaretiz" bedenimiz, zihnimiz ve de duygularımız yediklerimizle ve bağırsak sağlığımızla doğrudan ilişkili.

3.Bundan böyle çekingen olmaya son vereceğim, insanlara daha çok gülümseyip, söylemek istediğim şeyleri söylemeyi deneyeceğim.

4. Annem. Belki de en hassas olduğum yanım. Onunla iyi geçinmeye çalışacağım, beni kendimden geçeceğim ve kendime zarar vermeye kalkışacak kadar sinirlendirirse kendimi dışarıya atacağım.

5.Daha çok dua edeceğim, günahlarım için af dileyeceğim.

Şimdilik planlarım bu sekilde. Çok klasik olacak ama yarın da pazartesi. sanırım 8 Mayıs 2018 geriye kalan hayatımın ilk günü olacak.
Umarım herşey olmasını umduğum gibi gider.

1 numarayı başarabilirsen her şey yoluna girer zaten. Başarılar diliyorum.

Maalesef çok zor şartlar altında burdayım.
Aynı evde, benden yediğini içtiği kendi odasında saklayan, kendi odasının kapısını kitleyen, bunlar ortaya çıktığında piskin piskin üste çıkmaya çalışan, yıllarca bana söylediği olumsuzluklar ve küfürlerle hayatımı mahveden bi anneye sahibim.
Asla beni gerçekten sevmedi.
1~2 yıl daha bu evde yasamak zorundayım onunla.
Görmezden, duymazdan gelmeye calısacağım.
Nefes alamadığım zamanlarda duaya sığınacağım.
Elbet yardım edeceği, sesimi duyacağı bir gün gelecek.
Bunları yazıyorum çünkü şuanda bile üzüntüden nefes alamıyorum, kendi öz annemin bunu yapmasını kabullenemiyorum.

seni tanımıyorum ama seninle gurur duyuyorum yapıcana inanıyorum kendine güven ..

Namasteee .!.:

Maalesef çok zor şartlar altında burdayım.
Aynı evde, benden yediğini içtiği kendi odasında saklayan, kendi odasının kapısını kitleyen, bunlar ortaya çıktığında piskin piskin üste çıkmaya çalışan, yıllarca bana söylediği olumsuzluklar ve küfürlerle hayatımı mahveden bi anneye sahibim.
Asla beni gerçekten sevmedi.
1~2 yıl daha bu evde yasamak zorundayım onunla.
Görmezden, duymazdan gelmeye calısacağım.
Nefes alamadığım zamanlarda duaya sığınacağım.
Elbet yardım edeceği, sesimi duyacağı bir gün gelecek.
Bunları yazıyorum çünkü şuanda bile üzüntüden nefes alamıyorum, kendi öz annemin bunu yapmasını kabullenemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

bu söylediklerinizi yapan bir anne normal olamaz. psikolojisi bozuk sanırım. Allah yardımcınız olsun.